"Απογείωση" στη Λευκάδα

Πατρίδα του Αγγελου Σικελιανού και του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, η Λευκάδα ταξιδεύει στην καταγάλανη αγκαλιά του Ιονίου αλλά ακουμπά απαλά στη σίγουρη γη της Ακαρνανίας, δεμένη με μια στενή λωρίδα γης και μια πλωτή γέφυρα πενήντα μέτρων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα «στεριανό νησί» (κι αυτό μας βολεύει, γιατί δεν έχουμε έξοδα μετακίνησης με πλοίο).

Οι σύγχρονοι Ροβινσώνες θα ανακαλύψουν ακρογιαλιές με κρυστάλλινα νερά και απροσπέλαστες από τον πολύ κόσμο. Από τις πιο εντυπωσιακές είναι οι Εγκρεμνοί με την απέραντη αμμουδιά και τα γαλαζοπράσινα νερά κάτω μια από απότομη πλαγιά με πεύκα.

Επειδή η κατάβαση (και κυρίως η ανάβαση) είναι κουραστική, μια καλή πρόταση είναι να πάρουμε το καραβάκι από τη Βασιλική, που περνάει από το ακρωτήρι Λευκάτα, συνεχίζει για Πόρτο Κατσίκι και μας αφήνει για μπάνιο στoυς Εγκρεμνούς.

Εξαιρετική και η φημισμένη παραλία Πόρτο Κατσίκι, στην οποία θα φθάσουμε με το αυτοκίνητο και μετά θα κατεβούμε τα αρκετά βατά σκαλοπάτια (προσοχή στις σκουριές που υπάρχουν στη μεταλλική μπάρα σε κάποια σημεία). Τα λευκά βράχια που υψώνονται σχηματίζουν αρκετές σκιές για λίγη δροσιά, μιας και ο ήλιος δεν αστειεύεται. Μπορούμε ακόμη να φάμε ένα σάντουιτς ή να πιούμε το καφεδάκι μας στις καφετέριες πάνω από την παραλία απολαμβάνοντας μια υπέροχη θέα.


Εραστές της δράσης

Μπορούμε να γνωρίσουμε τη Λευκάδα πάνω στην ιστιοσανίδα μας δαμάζοντας τα κύματα και τους ανέμους στην παραλία της Βασιλικής και του Αϊ-Γιάννη. Ιδιαίτερα ο κόλπος της Βασιλικής έχει εξελιχθεί σε τόπο συνάντησης αθλητών. Στις παραλίες Μύλοι και Αϊ-Γιάννης όλο και πιο πολλοί «αετοί» από kite surf πετούν πάνω από τα κύματα, γεμίζοντας με χρώματα και χαρούμενες φωνές τον αέρα, αλλά και ανεβάζοντας την αδρεναλίνη στα ύψη. Κάθε καλοκαίρι διεξάγονται αγώνες με τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων αθλητών, αφού μόνον εδώ πνέει ο ευνοϊκός μαΐστρος που δίνει μεγάλες ταχύτητες στα kite surf (30 - 40 μιλίων).

Στις οργανωμένες παραλίες της Λευκάδας και στο Νυδρί θα χαρούμε όλα σχεδόν τα σπορ και παιχνίδια για τη θάλασσα και τον ουρανό! Water ski, jet ski, fly fish, canoe, parasailing, banana κ.λπ. Τι θα λέγατε και για μια βόλτα με ιστιοπλοϊκό; Κι αν δεν έχουμε ξανακάνει ποτέ, τώρα που έχουμε χρόνο είναι η καλύτερη ευκαιρία για να ξεκινήσουμε. Στο νησί υπάρχουν σχολές εκμάθησης ιστιοπλοΐας. Αν πάλι προτιμάμε τις καταδύσεις και τη μαγεία που προσφέρει ο βυθός, θα ανακαλύψουμε εδώ έναν συναρπαστικό υποθαλάσσιο πλούτο.

Μπορεί βεβαίως να είμαστε φαν του ψαρέματος. Κανένα πρόβλημα. Μπορούμε να νοικιάσουμε μία βάρκα, να πάρουμε τα… σύνεργα επ’ ώμου, μερικές χρήσιμες πληροφορίες από ντόπιο ψαρά (εν ανάγκη, παίρνουμε και τον ίδιο μαζί μας) και ξανοιγόμαστε στα πέλαγα ή μάλλον στα σωστά σημεία όπου έχει περισσότερα ψάρια (ξέρει εκείνος). Μιας και μιλάμε για δυνατές συγκινήσεις, έχουμε να σας προτείνουμε κάτι που θα σας συναρπάσει: απογείωση με αλεξίπτωτο πλαγιάς από τη θέση εκκίνησης πάνω από την παραλία Κάθισμα. Ξεπερνώντας τους πρώτους φόβους που όλοι έχουμε, η εμπειρία που θα ζήσουμε θα είναι μοναδική! Η απόλυτη αίσθηση ελευθερίας που αισθανόμαστε αλλά και η θέα στο απέραντο γαλάζιο του Ιονίου αναμφίβολα είναι από τα πράγματα που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.


Μountain bike

Η ορεινή Λευκάδα έχει τις χάρες της. Τα μονοπάτια των Σκάρων στο δάσος της Βελανιδιάς, το Φαράγγι της Μέλισσας στους Σφακιώτες, το χωριό Χαραδιάτικα με τις πηγές και τα φαράγγια του, το δάσος της Δάφνης και οι πηγές της Κερασιάς στο Σύβρο προσφέρονται για πεζοπορία και mountain bike. Ποδήλατο δρόμου ή mountain bike μπορούμε ακόμη να κάνουμε στον περιαστικό ποδηλατόδρομο από τον κάμπο της Βασιλικής και του Αγίου Πέτρου προς το Σύβρο, την Κοντάραινα, τη λίμνη στο Μαραντοχώρι και την ορεινή διαδρομή Αθάνι, Χορτάτα, Νικολή. Μια μαγευτική διαδρομή με ποδήλατο είναι και ο γύρος της λιμνοθάλασσας από το ενετικό κάστρο της Αγίας Μαύρας, τη Γύρα, τους Μύλους, τον Αϊ-Γιάννη, μέχρι την πόλη της Λευκάδας. Αν αντέχουμε, μπορούμε να φθάσουμε με το ποδήλατο από τον ελαιώνα της πόλης μέχρι το χωριό Φρύνι και το ιστορικό Μοναστήρι της Φανερωμένης και από εκεί ώς τους Τσουκαλάδες και τον Αγιο Νικήτα.

Τέλος, στην πεδιάδα της Βασιλικής αλλά και στον ελαιώνα της πόλης θα βρούμε σχολές ιππασίας για εκμάθηση και συναρπαστικές εξορμήσεις κοντά στη φύση. Οι καλύτερες διαδρομές για ιππασία είναι στον κάμπο της Βασιλικής και του Αγίου Πέτρου προς Αϊ-Γιάννη Ροδάκι, τη Λίμνη Μαραντοχωρίου, την περιοχή Ρουπακιά και το μονοπάτι πάνω από την εκκλησία του Αϊ-Γιάννη Αντζούση, κοντά στην πόλη της Λευκάδας.


Φεύγοντας...

...από το νησί στα σακίδιά μας δεν έχουμε μόνο όμορφες εικόνες αλλά και εμπειρίες μοναδικές, κορμί γυμνασμένο, ψυχή γεμάτη γαλήνη και διάθεση για ανατροπές στη ζωή μας. Τι άλλο να ονειρευτείς από ένα ταξίδι;


Γεύση και απόλαυση

Η Λευκάδα φημίζεται για το σαλάμι αέρος, τις φακές Εγκλουβής, τα μυρωδάτα κρασιά του, τα μικρά γαριδάκια που θα τα γευτούμε τραγανά από το τηγάνι… Σίγουρα, θα δοκιμάσουμε ριγανάδα (ψωμάκια με φέτα και ντομάτα), μπριαμόπιτα, ριζότο με σουπιές μαγειρεμένες με το μελάνι τους, αρμυρήθρες (είδος χόρτου) με σκορδαλιά, μυδομανέστρα και ψάρι μπουρδέτο. Παραδοσιακό γλυκό είναι η λαδόπιτα. Στα γραφικά ταβερνάκια δίπλα στο κύμα, στα δρομάκια της πόλης, στον Πίσω Μόλο, στο Νυδρί, αλλά και στα ορεινά χωριά της Λευκάδας θα απολαύσουμε πεντανόστιμο φαγητό.


Αναζητώντας τον καταρράκτη...
Πώς θα τον ανακαλύψουμε; Ακολουθήστε μας...

Με το αυτοκίνητο φθάνουμε στο κοσμοπολίτικο Νυδρί και παρακολουθώντας τις πινακίδες στρίβουμε δεξιά. Διασχίζουμε για λίγη ώρα περιβόλια με λεμονιές και έπειτα από τρία χιλιόμετρα φτάνουμε στην αρχή του μονοπατιού, όπου υπάρχει αναψυκτήριο. Από εδώ ξεκινάει το μονοπάτι πάνω από τη φαρδιά κοίτη του φαραγγιού, προστατευμένο για λίγο με ξύλινα καγκελάκια. Γύρω μας υψώνονται απότομες πλαγιές, ενώ οι αγριελιές και τα πουρνάρια ντύνουν το τοπίο με τα δικά τους χρώματα. Κάτω το ποτάμι κυλάει τα κρυστάλλινα νερά του και ο ήχος από το κελαριστό τραγούδι του συντροφεύει τα βήματά μας.

Οταν υπάρχει αρκετός όγκος νερού, ανάμεσα στη βραχώδη κοίτη και τις κάθετες πλαγιές σχηματίζονται μικρές, γαλάζιες λιμνούλες, ιδανικές για κολύμπι (αν αντέχουμε το κρύο νερό). Το μονοπάτι χαμηλώνει και φθάνουμε στην κοίτη. Τη διασχίζουμε πηδώντας πάνω από πέτρες (προσοχή, γιατί γλιστράνε). Αμέσως μετά, βρισκόμαστε σε μια φυσική κοιλότητα του εδάφους και μια πισίνα τριγωνική βάθους περίπου τριών μέτρων σχηματίζεται.

Ανηφορίζουμε μερικά τσιμεντένια σκαλοπάτια. Τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν… Δίπλα μας το νερό κυλάει πάνω στους λείους βράχους με βουητό. Μερικά μέτρα προσεκτικής ανάβασης και μπροστά μας αποκαλύπτεται ο εντυπωσιακός καταρράκτης ύψους 12μ., που πέφτει με δύναμη σχηματίζοντας μια μικρή, πράσινη λιμνούλα στη βάση του. Η πεζοπορική διαδρομή στο κατάφυτο Φαράγγι Δημοσάρι αξίζει τον κόπο…
ΠΗΓΗ http://www.espressonews.gr
Κείμενο - Φωτογραφίες: ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΡΑΒΑΛΟΥ