Οι τουρκικές επιδιώξεις και η ενδεδειγμένη ελληνική στάση

Του Μελέτη Μελετόπουλου
Η συνολική επαναφορά των τουρκικών επιδιώξεων, ουσιαστικά το σχέδιο αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης προς την γραμμή Νέστου-Σκύρου-Καστελλόριζου, τίθεται σήμερα από τους Τούρκους εν μέσω μαζικών παραβιάσεων-παραβάσεων, υπερπτήσεων και εικονικών βομβαρδισμών, εξόδου «ερευνητικών» σκαφών, ωμών απειλών και εκβιασμών.
Η διεθνής συγκυρία, η διαφαινόμενη αμερικανική εύνοια λόγω χρησιμότητας της Τουρκίας στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της υπερδύναμης, πιθανόν οδηγούν την τουρκική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία στο συμπέρασμα ότι η σημερινή συγκυρία δεν θα επαναληφθεί εύκολα, οπότε πρέπει να επωφεληθούν από αυτήν άμεσα. Η έξοδος του αμερικανικού στρατού από το Ιράκ, η εξέγερση των Ουϊγούρων της Κίνας, την οποία στηρίζει διπλωματικά η Άγκυρα, η αναγκαιότητα συμφιλίωσης των ΗΠΑ με τον ισλαμικό κόσμο, καθιστούν την Τουρκία απαραίτητη σήμερα.
Εξ άλλου, η γεωπολιτική σκέψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Νταβούτογλου, που περιστρέφεται γύρω από την επιθυμία (μη ρεαλιστική όμως σύμφωνα με τις δυνατότητες της τουρκικής κοινωνίας) ανάδειξης της Τουρκίας σε παγκόσμια υπερδύναμη, προϋποθέτει αναπόφευκτα την δορυφοριοποίηση και υπαγωγή της Ελλάδας στην τουρκική σφαίρα κυριαρχίας και την απόκτηση από την Τουρκία ζωτικού χώρου προς δυσμάς (δηλαδή Αιγαίο-Δυτική Θράκη).
Η διεθνής κοινότητα τηρεί στάση Ποντίου Πιλάτου. Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δεν έχει συγκροτήσει ενιαία εξωτερική-αμυντική πολιτική, είτε διότι παραμένει προσκολλημένη σε φαντασιακά αυτοκρατορικά σύνδρομα ή διότι οι ευρωπαϊκοί λαοί βλέπουν καχύποπτα την αντικατάσταση των προηγμένων δημοκρατιών τους από μία γραφειοκρατική δομή χωρίς ευρεία νομιμοποίηση. Το αποτέλεσμα είναι να παρακολουθεί ανήμπορη μία κρίση να εξελίσσεται στα νοτιοανατολικά της σύνορα.
Οι κυβερνητικές ευθύνες είναι τεράστιες, όπως τεράστιες είναι και οι ευθύνες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο αρχηγός της τελευταίας είναι ταυτόχρονα πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, μέσω της οποίας θα μπορούσε να προωθήσει τα εθνικά μας συμφέροντα, όπως είχε πράξει ο Βάσσος Λυσσαρίδης με το Κυπριακό. Αλλά δεν είναι αυτό το αντικείμενο αυτού του σημειώματος.
Το ζήτημα είναι άμεσο, διότι φαίνεται ότι ο χρονικός ορίζοντας των τουρκικών επιδιώξεων είναι αρκετά βραχυπρόθεσμος. Η Ελλάδα πρέπει να προβεί, επομένως, σε ορισμένες κατεπείγουσες ενέργειες:
α. να δημοσιοποιήσει και να καταγγείλει στην διεθνή κοινότητα (ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ.) τον τουρκικό αναθεωρητισμό και επεκτατισμό ως επικίνδυνο για την διεθνή έννομη τάξη και ασφάλεια.
β. να προειδοποιήσει ότι τυχόν προσβολή των κυριαρχικών της δικαιωμάτων θα απαντηθεί με τον προβλεπόμενο από τις διεθνείς συνθήκες έμπρακτο τρόπο.
γ. να προειδοποιήσει, επίσης, ότι θα υπάρξει παλλαϊκή αντίσταση σε εύρος χώρου και βάθος χρόνου.
δ. να ζητήσει πρακτικές εγγυήσεις από την Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα από την πυρηνική Γαλλία
ε. να ζητήσει προκαταβολικά την συνδρομή του ΝΑΤΟ
ζ. να κινητοποιήσει την ομογένεια στις ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία και Ευρώπη.
η. να εκκαθαρίσει αμέσως τα μητρώα εφέδρων και να προετοιμαστεί για γενική επιστράτευση, που θα δώσει στην Τουρκία την απόδειξη ότι πρόκειται να υπάρξει σοβαρή απάντηση
θ. Αν η σημερινή κυβέρνηση αισθάνεται ότι δεν μπορεί να σηκώσει το πραγματικά μεγάλο βάρος της αναχαίτισης της τουρκικής απειλής, ας συμβάλει στην συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας με πρόεδρο ένα πολιτικό πρόσωπο που ενστερνίζεται την αναγκαιότητα να διαφυλαχθούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μέχρι τέλους.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι, εάν υπάρξουν αυτές οι συνθήκες, η Τουρκία δεν θα διανοηθεί κάν να αμφισβητήσει έμπρακτα τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Διότι το κόστος θα είναι πολύ μεγάλο και, ενδεχομένως, μοιραίο γι’ αυτήν.
O Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης και Πρόεδρος των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ
http://kostasxan.blogspot.com/