Με μία απόφαση γκρέμισε ένα μνημείο ανθελληνισμού στη Θράκη

«Σταμάτης ο Τουρκοφάγος», θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, κύριος Δημήτρης Σταμάτης, που με την αντιτουρκική του στάση έγινε ο φόβος και ο τρόμος του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής.
Πραγματικά, από την αρχή σχεδόν την θητείας του στην ακριτική και άκρως ευαίσθητη περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ο κύριος Σταμάτης είχε δώσει τα καλύτερα εχέγγυα για την ποιότητα, την σοβαρότητα, μα κυρίως για την αποφασιστικότητά του να εργαστεί σύμφωνα με τα συμφέροντα της Θράκης και όχι με βάση τις προσωπικές του (υποκειμενικές) επιλογές.
Το έργο του κυρίου Σταμάτη ήταν τέτοιας έντασης και ποιότητας, ο δε ίδιος αμέμπτου χαρακτήρος, που τρόμαξε την Άγκυρα και τα φερέφωνά της τόσο στην Κομοτηνή όσο και στην Ξάνθη. Το Τουρκικό Προξενείο γεύτηκε πολλές φορές την καταφρόνηση και την πολιτική αποδοκιμασία του κυρίου Σταμάτη και τον είχε κηρύξει εχθρό των «Τούρκων της Θράκης». Οι τουρκόφωνες εφημερίδες της Κομοτηνής συνεχώς προσπαθούσαν να μειώσουν το πολιτικό έργο του περήφανου Περιφερειάρχη στην περιοχή, αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να φανερώνουν το έργο του κυρίου Σταμάτη, που ο ίδιος προτιμούσε να το διατηρεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Πολλές φορές ο κύριος Σταμάτης χάλασε την «σούπα» του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής και το μεγαλύτερο χαστούκι που έδωσε στους αντιπροσώπους της Άγκυρας ήταν στα εγκαίνια λειτουργίας της Ziraat Bank, όταν τους απέστειλε επιστολή μέσω της οποίας τους δήλωνε απερίφραστα πως δεν επιθυμεί να συμμετάσχει σε «εμποροπανηγύρεις», με σαφείς αιχμές κατά του μελλοντικού έργου της τουρκικής τράπεζας (για την οποία πρόσφατα αποκαλύφθηκε πως αποτελεί το οικονομικό όργανο τόσο του τουρκικού στρατού όσο και των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας).
Ο κύριος Σταμάτης δεν δίστασε ποτέ να συγκρουστεί με τις γονυκλινείς και πεοθηλάζουσες παλλακίδες του τουρκοπρόξενου και τις σκατοπρακτοράντζες της ΜΙΤ που οργώνουν (ελέω αδικαιολογήτων ελευθεριών που παρέδωσε η κυρία Μπακογιάννη) την ακριτική Θράκη. Πρόσφατα δε, αντιμετώπισε μία πολεοδομική αυθαιρεσία των «τουρκόφωνων» ανθυποτζουτζέδων του Σαρνίτς και στάθηκε ως νέος Μέγας Αλέξανδρος, στο ύψος των περιστάσεων, γκρεμίζοντας συθέμελα κτίριο-μνημείο το οποίο είχε ανεγερθεί στην μνήμη του Μεχμέτ Χιλμί*.
Το παράνομο μνημείο, λοιπόν, που έστησαν τα γνωστά καλοπληρωμένα δουλικά του Σαρνίτς, το οποίο προσέβαλλε κάθε έννοια ανθρωπισμού αλλά και προσπάθησε να καταστρέψει κάθε προσπάθεια ειρηνικής διαβίωσης των χριστιανών και των μουσουλμάνων στην περιοχή, γκρεμίστηκε με εντολή του Περιφερειάρχη Αν. Μακεδονίας και Θράκης, κυρίου Δημήτρη Σταμάτη.
Με μία εντολή που έδωσε κοντά στο τέλος της θητείας του (προφανώς η επόμενη κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση προκύψει από τις βουλευτικές εκλογές, θα «παραιτήσει» τον ικανότατο αυτό λειτουργό της Πολιτείας), ο κύριος Σταμάτης αποχωρεί με ψηλά το κεφάλι και αισθανόμενος πως έχει διατελέσει το καθήκον του κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο (αν όχι στο ακέραιο)…
Δεν αξίζουν όμως τα εύγε στον κύριο Περιφερειάρχη, επειδή απλά έπραξε το καθήκον του, όπως ο νόμος ορίζει και τίποτε παραπάνω. Αν και ευχή όλων των Θρακιωτών είναι ο κύριος Σταμάτης να παραμείνει στη θέση του (μάλλον δύσκολο η επόμενη κυβέρνηση να χαλάσει την επιθυμία της Άγκυρας για την απομάκρυνσή του) μακάρι και οι προηγούμενοι ή οι επόμενοι Περιφερειάρχες να είχαν και να έχουν το δικό του πολιτικό και ηθικό ανάστημα.
Οι γυφτοκατάσκοποι και οι κυριλέδες ψευτοθρησκευτικοί λειτουργοί, σίγουρα νιώθουν ένα βάρος να φεύγει από επάνω τους και ίσως αυτό το μήνυμα θα πρέπει να περάσει και στην Αθήνα. Η Ελλάδα χρειάζεται Έλληνες, που με πυγμή, με σοβαρότητα και σύμφωνα με τους νόμους του Ελληνικού (και όχι του Τουρκικού) κράτους θα στέκονται στο ύψος των περιστάσεων που απαιτούνται σε όσους έχουν θέσει εαυτούς ακρίτες φύλακες των συνόρων του Ελληνισμού...
Κωνσταντίνος

* Για την ιστορία και για όσους δεν γνωρίζουν, ο Μεχμέτ Χιλμί ήταν ένας, κατά δήλωση του ιδίου αλλά και σύμφωνα με τα «έργα» του, καθαρός ανθέλληνας, φιλότουρκος, πράκτορας, αλλά και σφαγέας στην περιοχή της ορεινής Θράκης στην αρχή του 20ου αιώνα. Ανθρωποκυνηγός που είχε βάλει στο στόχαστρό του τους Πομάκους και τους Αλεβίτες κατοίκους της Θράκης, εξολοθρευτής οποιουδήποτε αντιτασσόταν στις ορέξεις του εκτουρκισμού της Ελληνικής αυτής περιοχής. Δάσκαλος στο επάγγελμα, με ειδικότητα στην τρομοκράτηση άμαχων πληθυσμών αλλά και στις σφαγές στο όνομα του Κεμαλισμού.