Το ταξίδι του Τιτανικού προς το... παγόβουνο

Η κυβέρνηση παρά το γεγονός οτι δεν αδρανεί –σε σχέση με την προηγούμενη σπάει ρεκόρ εργατικότητας– δεν είναι αποτελεσματική. Είναι μια κυβέρνηση θεωρητικών, φλύαρων πολιτικών οι οποίοι όμως είναι δυστυχώς «βαθειά νυχτωμένοι». Και ενώ δεν γνωρίζουν και δεν αντιλαμβάνονται πώς λειτουργεί η οικονομία, παρουσιάζουν μια αυτιστική συμπεριφορά, δεν επικοινωνούν με την αγορά, δεν ακούνε κανέναν και δεν αξιοποιούν το πραγματικά εξαιρετικό δυναμικό που διαθέτει η χώρα...

Οι πρώτες ενδείξεις από την εφαρμογή του προγράμματος σταθεροποίησης και ανάπυξης δεν είναι καλές.
Τα φορολογικά έσοδα δεν αυξάνονται όσο ήλπιζε η κυβέρνηση και οι δαπάνες δεν μειώνονται.
Το αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθείται είναι χειρότερο απο τις προσδοκίες της κυβέρνησης.
Δεν ξέρουμε πότε θα μας ξανακρίνει η τρόικα και τι συμπέρασμα θα βγάλει ούτε πόσες ευκαιρίες θα μας δώσει ακόμη.
Ελπίζουμε οτι θα συνεχίσει να μας στηρίζει για το καλό των ευρωπαικών τραπεζών οι οποίες αν εμείς πτωχεύσουμε θα χάσουν τα κέρδη τριών ετών, πράγμα ανεπίτρεπτο για τη λογική αυτών των επιχειρήσεων.
Όμως τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά και δυστυχώς αυτό δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση ούτε ο πρωθυπουργός.
Υπο αυτές τις συνθήκες ο κ. Παπανδρέου θα έπρεπε άμεσα να προχωρήσει σε ανασχηματισμό τουλάχιστον στο οικονομικό επιτελείο το οποίο δεν αποδίδει.
Δεν το κάνει όμως.
Και απορεί κανείς όταν ακούει οτι ο αναπτυξιακός νόμος – στοιχειώδης προυπόθεση για την επιτυχία του προγράμματος εξυγίανσης της οικονομίας – αναβάλεται μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Έχουμε την πολυτέλεια αυτής της αναβολής;
Έχουμε τη δυνατότητα να περιμένουμε τρείς μήνες για να διαμορφώσουμε έναν αναπτυξιακό νόμο;
Έχουμε την πολυτέλεια να προχωράμε με τόσο αργά και αβέβαια βήματα αντί να προσπαθούμε νυχθημερόν να σώσουμε την οικονομία μας;
Έχουμε την πολυτέλεια να διώχνουμε κρουαζιερόπλοια απο το λιμάνι του Πειραιά, να κλείνουμε κάθε μέρα τους δρόμους, να απεργούμε διαρκώς, όταν κλείνουν επιχειρήσεις και μένουν δεκάδες χιλιάδες άνεργοι στο δρόμο;
Αφαλώς όχι.
Η κυβέρνηση παρά το γεγονός οτι δεν αδρανεί – σε σχέση με την προηγούμενη σπάει ρεκόρ εργατικότητας – δεν είναι αποτελεσματική.
Είναι μια κυβέρνηση θεωρητικών, φλύαρων πολιτικών οι οποίοι όμως είναι δυστυχώς «βαθειά νυχτωμένοι».
Και ενώ δεν γνωρίζουν και δεν αντιλαμβάνονται πώς λειτουργεί η οικονομία, παρουσιάζουν μια αυτιστική συμπεριφορά, δεν επικοινωνούν με την αγορά, δεν ακούνε κανέναν και δεν αξιοποιούν το εξαιρετικό δυναμικό που διαθέτει η χώρα.
Οι διοικητές των κρατικών και "ημικρατικών" τραπεζών που έχει διορίσει η ίδια η κυβέρνηση δεν έχουν ερωτηθεί ποτέ σχετικά με το τι πρέπει να γίνει για την οικονομία.
Οι μεγαλύτεροι επιχειρηματίες της χώρας, αυτοί που κάνουν εξαγωγές και διαθέτουν τη γνώση και την εμπειρία δεν έχουν ερωτηθεί ποτέ.
Οι καλύτεροι τραπεζίτες του ιδιωτικού τομέα δεν έχουν καμμία επαφή με το οικονομικό επιτελείο. Καμία πρόταση - και έχουν υποβληθεί πολλές - δεν έχει ληφθεί υπόψη απο το οικονομικό επιτελείο το οποίο αυτιστικά επιμένει στην παντογνωσία του.
Η χώρα βρίσκεται σε εναν πόλεμο επιβίωσης και θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει όλες της τις δυνάμεις. Δεν το κάνει.
Οι αποφάσεις λαμβάνονται κεκλεισμένων των θυρών απο τους υπουργούς και δεν οδηγούν πουθενά.
Τα νομοσχέδια είναι γεμάτα λάθη.
Λάθη που ενώ έχουν επισημανθεί απο νωρίτερα, έχουν αγνοηθεί και ξαφνικά διαπιστώνονται εκ των υστέρων και οδηγούν σε ανατροπές και καθυστερήσεις.
Πόσο καιρό χρειάζεται άραγε ο πείσμων πρωθυπουργός για να αντιληφθεί τα λάθη του και να αλλάξει τους υπουργούς που δεν αποδίδουν;
Πόσο καιρό χρειάζεται για να καταλάβει οτι το σκάφος βυθίζεται χωρίς λόγο;
Πώς είναι δυνατόν να οδηγείται στην πτώχευση η 27η πιο πλούσια χώρα του κόσμου;
Οι ευθύνες αυτής της κυβέρνησης για την κατάσταση της οικονομίας είναι τεράστιες.
Όχι διότι δημιούργησε το πρόβλημα, αλλά γιατί δεν κατάφερε να το αντιμετωπίσει.
Την έφαγε η θεωρία και η αλλαζονεία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης Παπανδρέου τελικά, είναι οτι όλοι πιστεύουμε οτι δεν έχουμε εναλλακτική λύση.
Οτι δεν υπάρχει δηλαδή αντιπολίτευση.
Όλοι ελπίζουμε οτι αυτή η κυβέρνηση θα τα καταφέρει να μας βγάλει απο την κρίση...
Δεν πρόκειται όμως περί αισιοδοξίας αλλά περί ελπίδος.
Καμία αισιοδοξία δεν δικαιολογείται.
Τα νούμερα και τα αποτελέσματα της πολιτικής που ακολουθείται δείχνουν ότι πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Εμείς απλώς μεταφράζουμε την ελπίδα σε αισιοδοξία γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Ο μόνος που μπορεί να μας σώσει είναι ο κ. Παπανδρέου, αν αντιληφθεί ότι πρέπει να αλλάξει κυβέρνηση και να ανοίξει τα αυτιά του στις προτάσεις και τις απόψεις όλων των ενεργά συμμετεχόντων στην οικονομία.
Με τους θεωρητικούς οδηγούμαστε στο παγόβουνο που θα μας βυθίσει πριν το τέλος της χρονιάς...