Η κρίση στον ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ βαθαίνει

Γράφαμε πριν από κάποιες μέρες για την επερχόμενη τότε Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (διεξήχθη τελικά στις 27-28 Νοέμβρη):

«Αντιμέτωπες με τη δεξιά μετατόπιση του ΣΥΝ τι θα κάνουν οι δυνάμεις του ΡΙΖΑ που προέρχονται από την επαναστατική Αριστερά; Παίρνοντας σαν οδηγό το παρελθόν μάλλον θα «βαφτίσουν το κρέας ψάρι» και τελικά θα υποκύψουν σε κάποιου είδους συμβιβασμό […] Αλλά…

κοντός ψαλμός αλληλούια».

Τα πράγματα εξελίχθησαν πολύ πιο απροκάλυπτα για τις πολιτικές δυνατότητες των οργανώσεων της επαναστατικής Αριστεράς. Για άλλη μια φορά επέδειξαν παντελή ένδυα πολιτικών θέσεων αλλά και στοιχειώδους βούλησης να παρέμβουν στις πολιτικές διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΣΥΝ που απροκάλυπτα πλέον εμφανίζει το δεξιό, ρεφορμιστικό του DNA πιέζοντας όλες τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστούν αναλόγως.

Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ΣΥΝ είναι πλέον τόσο βαθιά που πολλοί αμφιβάλουν για το μέλλον του ΣΥΝ ως ενιαίου κόμματος και για τη συνέχιση της ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ας πάρουμε όμως τις εξελίξεις με τη σειρά.

Η κρίση στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ πυροδοτήθηκε από την παρέμβαση του Αλέκου Αλαβάνου. Για άλλη μια φορά, δεν ήσαν οι οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς που έθεσαν τα πραγματικά πολιτικά ζητήματα αλλά ένας πολιτικός που προέρχεται από τις γραμμές της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Ενώ οι οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς χάνονταν στους σκοτεινούς βυζαντινούς διαδρόμους των συμβιβασμών κορυφής με τον ΣΥΝ, ο Αλαβάνος έλαμψε άνευ αντιπάλου στο πεδίο των ξεκάθαρων πολιτικών θέσεων. Αυτό δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά θα πρέπει να συμφωνήσει κανείς μαζί του (πολύ περισσότερο να μην του ασκήσει κριτική). Απλά, η πολιτική γύμνια των υπολοίπων (κυρίως του Τσίπρα και του Αριστερού Ρεύματος) έγινε ορατή σε όλους δια γυμνού οφθαλμού.

Ο Α. Αλαβάνος έδειξε από πριν τη συνδιάσκεψη τις διαθέσεις του δηλώνοντας:

«[…] ο κίνδυνος για την αριστερά είναι κυρίως εντός των τειχών».[1]

Στη διάρκεια της ομιλίας του στη Συνδιάσκεψη δεν δίστασε να κατονομάσει τους πολιτικούς αντιπάλους, δεν κρύφτηκε σε αοριστολογίες. Επικρίνοντας τους Ανανεωτικούς είπε:

«Δεν είναι δυνατόν σήμερα τις ώρες της “επιτήρησης”, να μιλάμε σε εργάτες και αγρότες για έναν ΣΥΡΙΖΑ του ευρωπαϊσμού. Δεν είναι δυνατόν τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι αιχμάλωτοι μιας μικρής ομάδας επαγγελματικών στελεχών μιας συνιστώσας που ακόμη δεν έχουν συναισθανθεί την ευθύνη τους από την υπερψήφιση του Μάαστριχτ».[2]

Ο Αλαβάνος αμφισβήτησε την αντιπολιτευτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως:

«Δεν μπορούμε να στοιχιζόμαστε πίσω από μια απλά “προγραμματική αντιπολίτευση”. Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι δομική, να είναι κινηματική και αντισυστημική».

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αναφερόταν στη σημερινή ηγεσία και στους μηχανισμούς ισορροπιών του ΣΥΝ όταν είπε:

«Παγιδευόμαστε εκ των έσω με την αφύπνιση των μηχανισμών, τις εξουσιαστικές λογικές, τις απολίτικες δράσεις» για να σχολιάσει καυστικά: «Με ρωτούν πολλοί, “εξήγησέ μας”, όμως καμία άλλη εξήγηση, για καμία σαπουνόπερα».[3]

Για άλλη μια φορά, ο Τσίπρας εμφανίστηκε πολιτικά ανεπαρκέστατος (όπως παρατήρησαν πολλοί σύνεδροι η ομιλία του ήταν, για πολλοστή φορά, «παιδικού επιπέδου»). Υπεραμύνθηκε της ενότητας του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως κανενός είδους πολιτικό περιεχόμενο. Η πολιτική απουσίαζε τόσο εμφανώς από το λόγο του που μόνο χαμόγελα ειρωνείας μπορούσε να προκαλέσει ένας λόγος που δεν αναφέρεται στις κρίσιμες και ουσιώδεις διαφορές πολιτικής που ενδημούν στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ παραλύοντας το όλο εγχείρημα και στερώντας του κάθε αξιοπιστία. Ιδού ένα απόσπασμα-δεκάρικος από την απολίτικη ομιλία του:

«Εδώ μέσα βρίσκονται οι άνθρωποι που έδωσαν τη μάχη των εκλογών με πίστη με ελπίδα, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, χωρίς να διεκδικούν κάτι για τον εαυτό τους. Και οι άνθρωποι που έδωσαν τη μάχη δεν βλέπουν εσωτερικούς εχθρούς εδώ μέσα. Βλέπουν συναγωνιστές και συντρόφους, με τους οποίους μπορεί να διαφωνούν, αλλά έχουν αποφασίσει να βαδίζουν μαζί».[4] ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ