H αμφισβήτηση του Συντάγματος

Εδώ και αρκετούς μήνες, το ΚΚΕ εγκαλείται για περιφρόνηση του Συντάγματος. Χθες η γενική γραμματέας του Κόμματος το αποδέχθηκε, λέγοντας ότι τα συντάγματα αλλάζουν κι ότι σε κάθε περίπτωση, το ΚΚΕ καταψήφισε το Σύνταγμα, επειδή θεωρεί ότι είναι ένα κακό Σύνταγμα και ότι o λαός πρέπει να παλέψει να αλλάξει.

(Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε βέβαια και σε ποια κεφάλαια έχει ενστάσεις το ΚΚΕ. Γιατί υποψιάζομαι ότι αφορά και άρθρα για τα ατομικά δικαιώματα, όπως η ελευθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, η ελεύθερη συμμετοχή στην οικονομική ζωή της χώρας καθώς και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Αν είναι έτσι, τότε είτε η ΕΣΔΑ είναι αντικομμουνιστικό κείμενο, είτε το ΚΚΕ είναι κατά των ανθρώπινων δικαιωμάτων).

Από την άλλη πλευρά, όποιος κατηγορεί το ΚΚΕ ότι περιφρονεί το Σύνταγμα, αυτομάτως θεωρείται "αντικομμουνιστής", μάλλον με το υπονοούμενο ότι είναι αντίθετος στη δημοκρατία (η οποία περιλαμβάνει και το ΚΚΕ - ή μάλλον, κατά την αντίληψη του Κόμματος, ταυτίζεται με το ΚΚΕ).

Επιτρέπονται αυτά;

Είναι προφανές ότι το ΚΚΕ είχε κάθε δικαίωμα να καταψηφίσει το σύνταγμα και τις αναθεωρήσεις του (αν και στην τελευταία το 2008, για την άρση του ασυμβίβαστου βουλευτικής - επαγγελματικής ιδιότητας δεν είχε αντιρρήσεις...). Έχει κάθε δικαίωμα να απορρίπτει πολιτικά το Σύνταγμα ως κακό και να ευαγγελίζεται την αναθεώρηση ή ακόμη και την ανατροπή του (νόμιμα γίνεται με επανάσταση - συντακτική συνέλευση κλπ). Αυτά είναι μέσα στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Είναι όμως επίσης προφανές ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να παραβιάζει το Σύνταγμα, ως ισχύον δίκαιο. Άλλο να λες ότι θέλεις να το αλλάξεις κι άλλο να το παραβιάζεις, εις βάρος όλων των υπολοίπων. Άλλο να έχεις μια άποψη, παλεύοντας για την επικράτησή της, κι άλλο να την επιβάλλεις με τη βία.

Και στις δύο περιπτώσεις, όποιος διαφωνεί με το Σύνταγμα, δεν μπορεί να έχει την αξίωση να είναι και υπεράνω κριτικής. Από την άλλη πλευρά, όταν η κριτική προέρχεται από πολιτικό φορέα, ο οποίος επίσης αμφισβητεί με τη ρητορική του ορισμένες συνταγματικές αρχές (όπως η ισότητα, η ελευθερία κλπ), πολιτικά δεν μπορεί να πείσει κανέναν πέραν των ψηφοφόρων του.