Νικ Πατσαούρας: Ο «Babis Vovos» του LA

Δημοσιεύτηκε από τον Τάσος Παπαποστόλου

Και όμως, χιλιάδες μίλια μακριά από την Ελλάδα υπάρχει ο άνθρωπος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν Κώστας Λαλιώτης και Μπάμπης Βωβός σε ένα. Το όνομα αυτού Νίκος Πατσαούρας. Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες της Νότιας Καλιφόρνιας και αποτελεί το δεξί χέρι (κατά τους LA Times) του ανερχόμενου πολιτικού αστεριού και δημάρχου της πόλης των αγγέλων, Antonio Villaraigosa, ενώ το περιοδικό LA Weekly τον έχει στη λίστα με τους 10 πιο ισχυρούς ανθρώπους της πόλης. Έχει δύο εταιρείες, μία real estate και μία κατασκευαστική η οποία έχει κατασκευάσει από πλατείες μέχρι ουρανοξύστες στο κέντρο του Λος Άντζελες. Κάθε φορά που γίνονται εκλογές σε δημοτικό, πολιτειακό ή εθνικό επίπεδο όλοι οι υποψήφιοι προσπαθούν να έχουν με το μέρος τους τον Έλληνα ηλεκτρολόγο μηχανικό που επίσης κατάφερε να γίνει σταρ του πολιτικού παρασκηνίου και των προεκλογικών εκστρατειών. Όταν ο Δουκάκης ήταν υποψήφιος πρόεδρος των Δημοκρατικών, ο κ. Πατσαούρας ήταν υπεύθυνος του οικονομικού τομέα της καμπάνιας του στην Καλιφόρνια και κατάφερε να σπάσει κάθε ρεκόρ στην συγκέντρωση χρημάτων ξεπερνώντας ακόμα και τους Ρεπουμπλικάνους που παραδοσιακά διαθέτουν πιο πλούσια βάση ψηφοφόρων. Για τον ίδιο λόγο τον ήθελε στην ίδια θέση και ο Κλίντον αλλά ο Πατσαούρας τότε είχε άλλα σχέδια, ήθελε να γίνει δήμαρχος του Λος Άντζελες. Έτσι, αρνήθηκε τη θέση που αν τελικά είχε αποδεχθεί πιθανόν να τον είχε οδηγήσει στη θέση του υπουργού μεταφορών των Η.Π.Α. Έπειτα από την ατυχή υποψηφιότητα του για δήμαρχος, το 1993, δουλεύει ασταμάτητα για να καλυτερέψει τη ζωή των Los Angelinos, σαν μια μηχανή των συρμών του μετρό που ο ίδιος δημιούργησε στο Λος Άντζελες όταν ήταν πρόεδρος του οργανισμού μεταφορών του δήμου. Γι’ αυτό και το όνομα του έχει δοθεί σε μία εθνική οδό και μία πλατεία στην οποία μάλιστα υπάρχει και ο ανδριάντας του. Σήμερα είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του οργανισμού ύδρευσης και ενέργειας του δήμου που ο ετήσιος προϋπολογισμός του φτάνει τα 4.8 δις δολάρια και είναι υψηλότερος από οποιοδήποτε άλλο προϋπολογισμό δημοτικού οργανισμού στην Αμερική. Κάποιοι από τους προσωπικούς φίλους του, εκτός από τον δήμαρχο του Λος Άντζελες που χωρίς την βοήθεια του ισχυρού Έλληνα πολλοί λένε ότι δεν θα είχε εκλεγεί, είναι ο Μπιλ Κλίντον, ο Μαικλ Δουκάκης και η Αριάνα Χάφινγκτον. Η συνάντηση μας έγινε στο διάσημο ιδιωτικό κλαμπ Jonathan του οποίου ο κ. Πατσαούρας είναι μέλος και όπως λέγεται τα μέλη του διοικούν το Λος Άντζελες. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης μας ο στωικός κ. Πατσαούρας παραδέχτηκε ότι δεν θέλει να ασχοληθεί και πάλι με τη πολιτική γιατί, όπως λέει, έχει ικανοποιήσει το εγώ του και τώρα έχει στρέψει όλη του την προσοχή στα παιδιά και την οικογένεια του.

Πως βρεθήκατε στο Λος Άντζελες;

Μετά το πανεπιστήμιο άρχισα να ασχολούμαι με καμπάνιες πολιτειακών βουλευτών και να τους βοηθάω γιατί μπορεί να μην ήμουν στην Ελλάδα αλλά ως Έλληνας είχα το μικρόβιο της πολιτικής μέσα μου. Το 1981 ο τότε δήμαρχος με διόρισε στο διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού μεταφορών του δήμου και έπειτα έγινα πρόεδρος για 2 χρόνια. Τότε ήταν που η κυβέρνηση δέχτηκε το αίτημα μας και μας έδωσε χρήματα ώστε να κατασκευάσουμε την πρώτη γραμμή μετρό της πόλης. Πολλοί δεν ήθελαν να γίνει, το θεωρούσαν άχρηστο, αλλά σήμερα εδώ είμαστε και βλέπεις πόσο χρήσιμο είναι. Τότε κάθε δύο εβδομάδες ήμουν στην Ουάσινγκτον και προσπαθούσα να πείσω μέλη της κυβέρνησης και του κογκρέσου να εγκρίνουν το αίτημα μας ώστε να χρηματοδοτήσουν το μετρό.

Πώς γνωρίσατε τον σημερινό δήμαρχο Antonio Villaraigosa;

Υπήρξαμε και οι δύο μέλη του διοικητικού συμβουλίου του οργανισμού μεταφορών. Εκεί γνωριστήκαμε, νομίζω είκοσι χρόνια πριν. Αμέσως γίναμε πολύ καλοί φίλοι γιατί κατάγεται από το Μεξικό όπως και η γυναίκα μου και υπήρχαν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ μας. Εγώ μιλάω και ισπανικά όπως και εκείνος για παράδειγμα. Από τότε τον βοήθησα σε κάθε πολιτική μάχη που έδωσε και βέβαια τον υποστήριξα και στην τελευταία πολιτική μάχη, για τον δήμο. Όμως, βασικά μας δένει μία αδερφική φιλία χρόνων που δεν εξαρτάται από την πολιτική.

Οπότε εκείνος σας τοποθέτησε και στο διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού ύδρευσης και ενέργειας;

Ναι. Εγώ δεν ήθελα άλλες θέσεις, ικανοποίησα το εγώ μου αρκετά, αλλά ο δήμαρχος με κάλεσε και με παρακάλεσε να μπω στο διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού γιατί ήθελε να έχει κάποιον άνθρωπο που εμπιστεύεται. Μεταξύ μας υπάρχει τεράστια εμπιστοσύνη και από της δύο πλευρές σε όλα τα επίπεδα, γι’ αυτό και αποδέχτηκα την θέση.

Έχει γραφτεί αρκετές φορές ότι θα μπορούσε να γίνει κυβερνήτης της πολιτείας ή ακόμα να του δοθεί και θέση στην Ουάσινγκτον. Εσείς τι μέλλον πιστεύεται ότι έχει.

Είναι ίσως ο δημοφιλέστερος Λατίνος πολιτικός σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Καταλαβαίνετε ότι αυτό το γεγονός ανοίγει πόρτες για πολλές θέσεις στο μέλλον.

Θελήσατε ποτέ να ασχοληθείτε με την ελληνική πολιτική σκηνή;

Θέλω να είμαι ειλικρινής. Γιατί να με χρειάζονται εμένα στην Ελλάδα; Εγώ έφυγα πριν πολλά χρόνια και πλέον δεν ξέρω τα προβλήματα που υπάρχουν. Επίσης δεν ανήκω σε κάποια πολιτική οικογένεια ώστε να είμαι αναγνωρίσιμος ή να έχω κάποια πολιτική κληρονομιά. Έφυγα πριν από πολλά χρόνια και έμεινα εδώ, γι’ αυτό ασχολήθηκα και με την πολιτική εδώ.

Πως άλλαξε η ζωή σας όταν ήρθατε εδώ;

Ριζικά. Εγώ γεννήθηκα στο Βοτανικό και πέρασα πολύ δύσκολα χρόνια σαν παιδί που όπως λέω με έκαναν street-smart. Το σπίτι μας ήταν πάρα πολύ μικρό, ένα δωματιάκι και για αρκετά χρόνια δεν είχαμε νερό. Θυμάμαι κουβαλούσαμε νερό με τενεκέδες. Εδώ έκανα μια οικογένεια που αγαπάω ιδιαίτερα και τα παιδιά μου σπούδασαν σε δύο από τα καλύτερα πανεπιστήμια. Ο γιος μου, ο Αλέξανδρος. στο Yale και η κόρη μου, η Τάνια, στο Berkeley. Ποιος θα το φανταζόταν αυτό για κάποιον φτωχό από το Βοτανικό. Όταν θέλω να χαλαρώσω ανεβαίνω στην ταράτσα του σπιτιού μου, βάζω ελληνική μουσική, πίνω λίγο μεταξά και ανάβω ένα πούρο αλλά κοιτάω ψηλά και ευχαριστώ τον Θεό για εδώ που είμαι σήμερα. Τώρα πια δεν θέλω κάτι άλλο, παρά να είναι καλά και ευτυχισμένα τα παιδιά μου.

Είχατε προβλήματα που ασχοληθήκατε με τα πολιτικά ως μετανάστης;

Όχι. Ποτέ δεν έκρυψα βέβαια ότι γεννήθηκα σε μια άλλη χώρα και εξάλλου έχω και ελληνική προφορά όταν μιλάω αγγλικά αλλά έγινα ένα με την πόλη πολύ γρήγορα. Έχω εγκλιματιστεί αλλά παραμένω Έλληνας. Να φανταστείς όταν βγαίνω έξω και υπάρχει ελληνική μουσική θα σηκωθώ να χορέψω ζεϊμπέκικο. Έχω χορέψει ζεϊμπέκικο και στο Beverly Hilton όταν με τίμησαν παρουσία του Κλίντον. Κάποιοι μου έλεγαν μα πως χόρεψες ζεϊμπέκικο σε ένα black tie event; Δεν με νοιάζει, όταν είμαι χαρούμενος και υπάρχει μουσική θα χορέψω. Και στο φινάλε γιατί θα έπρεπε να μην χορέψω, επειδή είμαι φίλος του Δουκάκη ή του Κλίντον ή του δήμαρχου; Γιατί θα έπρεπε να ντρέπομαι να χορέψω, είμαι Έλληνας και χορεύω ζεϊμπέκικο. Τα παραπονεμένα λόγια είναι το αγαπημένο μου.

Πως γνωριστήκατε με τον Κλίντον;

Όταν ο Δουκάκης ήταν υποψήφιος πρόεδρος είχα οργανώσει ένα δείπνο με 1000 καλεσμένους με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για την προεκλογική εκστρατεία μας. Ο Δουκάκης με καλεί και μου λέει, Νίκο τελικά δεν θα μπορέσω να έρθω. Του λέω μα αυτό δεν γίνεται έχουμε 1000 καλεσμένους η οποίοι πλήρωσαν από 1000$ ο καθένας για να σε ακούσουν. Μου λέει δεν γίνεται με τίποτα αλλά ο κυβερνήτης του Arkansas κ. Κλίντον θα με αντικαταστήσει. Μετά από 10 λεπτά με καλεί ο Κλίντον και μου λέει Νικ, θα αντικαταστήσω τον Δουκάκη και σε παρακαλώ βρες μου ένα δωμάτιο και ένα 16,5 μπλε πουκάμισο για να φορέσω στην ομιλία μου. Ήρθε και ήταν πολύ μεγάλη επιτυχία. Ήταν σαν ένα ροκ σταρ στη σκηνή. Όλοι τον αγάπησαν και τότε, μάλιστα, είπα στη γυναίκα πως αυτός μια μέρα θα γίνει πρόεδρος, και ήμουν σωστός.

Έχετε κρατήσει επαφή;

Βέβαια. Μια εβδομάδα μετά από αυτό το γεγονός με πήρε τηλέφωνο για να με ρωτήσει πως πήγαινε η εκστρατεία μας. Έπειτα με καλούσε κάθε μήνα και όποτε ερχόταν στο Λος Άντζελες με έπαιρνε τηλέφωνο και θυμάμαι πάντα πηγαίναμε για φαγητό στο Polo lounge του Beverly Hilton. Ο άνθρωπος είναι πανέξυπνος, είδε ότι είχα κάποια δυναμική στην Καλιφόρνια και αφού είχε στο μυαλό του την προεδρία είδε ότι θα μπορούσα να προσφέρω. Όταν τελικά ήταν υποψήφιος ήρθε στο Λος Άντζελες και βγήκαμε για φαγητό. Τότε μου λέει, Νικ έχω σκοπό να θέσω υποψηφιότητα και θέλω να αναλάβεις την εκστρατεία μου στην Καλιφόρνια. Εγώ τότε του απάντησα ότι δυστυχώς δεν μπορώ γιατί ετοιμαζόμουν να διεκδικήσω τον δήμο του Λος Άντζελες και δεν μπορώ να κάνω δύο πράγματα ταυτόχρονα. Εκτίμησε πάρα πολύ την ειλικρίνεια μου και από τότε γίναμε πιο στενοί φίλοι. Αν είχα πει ναι, πιθανόν να είχα γίνει υπουργός μεταφορών. Δυο χρόνια πριν φύγει από το Λευκό Οίκο με κάλεσε και στο State Dinner που έκανε για να τιμήσει τον τότε Έλληνα πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Στεφανόπουλο.

Τι θα χαρακτηρίζατε ως το καλύτερο σημείο της καριέρας σας;

Ότι κατάφερα να πείσω την κυβέρνηση να υποστηρίξει οικονομικά το μεγαλόπνοο σχέδιο της κατασκευής του μετρό στο Λος Άντζελες που τελικά έγινε πραγματικότητα και εξυπηρετεί εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες καθημερινά. Γιατί κάθε φορά που μπαίνω στο μετρό, ο κόσμος μπορεί να μην ξέρει ποιος είμαι, αλλά εγώ ακούω τον θόρυβο της μηχανής και λέω στον εαυτό μου Νικ τα κατάφερες. Όλα τα υπόλοιπα, συνεντεύξεις και αφιερώματα στα Μ.Μ.Ε. και τιμές που μου έχουν γίνει ο κόσμος τα βλέπει και τα ξεχνάει γρήγορα αλλά όταν κοιτάω πίσω μου και ρωτάω τον εαυτό μου τι άφησα σε αυτό τον κόσμο, η απάντηση είναι ότι εκτός από τα δυο υπέροχα παιδιά που έχω, έδωσα μάχη για κάτι που οι πολίτες αυτής της πόλης θα απολαμβάνουν για πάρα πολλά χρόνια ακόμα. Ο θεός δίνει σε όλους μας μια ευκαιρία για να μεγαλουργήσουμε, η ερώτηση είναι αν βλέπουμε εκείνη τη στιγμή και αν έχουμε τη διάθεση να δουλέψουμε σκληρά ώστε να πραγματοποιήσουμε το στόχο μας. Εγώ πιστεύω ότι αυτή ήταν η ευκαιρία που μου δόθηκε ώστε να αφήσω κάτι πίσω μου και τότε ως νέος μηχανικός την άρπαξα και την έκανα πραγματικότητα.