Η σύγχρονη ανίερη επιστήμη θέλει, να μην έχει όριο, να μην περιορίζεται από καμμία υπερβατική έννοια .Θέλει να σκοτώνει ζωντανούς και να εμπορεύεται τα όργανα τους , να θανατώνει παιδιά μέσα στη μήτρα της μάνας τους, να πειραματίζεται με διασπορά εργαστηριακών μικροοργανισμών, με την πυρηνική ενέργεια ή με μαύρες τρύπες, και να μην υπάρχει αντίδραση Να συμφωνούμε όλοι με την εκάστοτε «τάξη και ηθική» της.

Υπ΄αυτή την παράλογη «λογική» των τεχνοεπιστημονιστών , τα Χριστούγεννα είναι μια άκρως αντιεπιστημονική γιορτή, όπως και η Ανάσταση, καθώς δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν δι εργαστηριακών ή στατιστικών μεθόδων, όπως αυτοί θα επιθυμούσαν .

Όπως δεν θα ερμηνευθεί ποτέ, η δια βίου αφοσίωση μιας μάνας στο εκ γενετής ανάπηρο παιδί της , ο επίμονος έρωτας ενός πλουσιόπαιδου για κάποια άσημη κοπέλα, ακόμα και υπό την απειλή της αποκλήρωσης από τους γονιούς του ή η αυτοθυσία των μαρτύρων και των αντιρρησιών συνείδησης.

Όλα τα παραπάνω φαντάζουν στα μάτια των σκοταδιστών επιστημολατρών και ευδαιμονιστών, «ωσεί λήρος», σαν παραλήρημα.

Κι όσο απλώνουν τα ασεβή, σχολαστικά χέρια τους, για να ψαχουλέψουν τα γεγονότα της Θείας Ενανθρωπήσεως τόσο αυτά τους φαίνονται ακόμη πιο αδιανόητα και παλαβά και αχρείαστα στη ζωή των ανθρώπων.

Κατά το «Ψαυέτω μηδαμώς χειρ αμυήτων» και το «Εν αυτή τη ώρα ηγαλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς , και είπεν Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλλυψας αυτά νηπίοις ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθεν σου.» που λένε τα ιερά γράμματα.


Εμείς, μαζί με τους τσομπάνηδες της Βηθλεέμ , τους περιπλανώμενους πέρσες αστρολόγους και τους μικρούς καλαντιστές λέμε απ την καρδιά μας το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ», χαιρόμαστε με τη χαρά όλων των Συμπάντων , και βγάζουμε, σαν πειραχτήρια που είμαστε, τη γλώσσα μας στους ξερόλες .

Eνίοτε και στον ξερόλα που συναντάμε, θέλοντας και μή, κοιτάζοντας τον καθρέφτη.


Δεύτε χριστοφόροι λαοί κατίδωμεν, θαύμα πάσαν έννοιαν, εκπλήττον και συνέχον και ευσεβώς προσκυνούντες, πίστει ανυμνήσωμεν. Σημερον προς Βηθλεέμ, εγκυμονούσα Κορη παραγίνεται, του γεννήσαι τον Κυριον· χοροί δε, Αγγέλων προτρέχουσι. Και ταύτα βλέπων εβόα, Ιωσήφ ο Μνήστωρ· Τι το εν σοι ξένον μυστήριον Παρθένε; και πως μέλλεις λοχεύσαι, η απειρόζυγος Δαμαλις;

Ιωσήφ, ειπέ ημίν, πώς εκ των αγίων ην παρέλαβες Κορην, έγκυον φέρεις εν Βηθλεέμ; Εγώ φησι, τους Προφήτας ερευνήσας, και χρηματισθείς υπό Αγγέλου, πέπεισμαι, ότι Θεόν γεννήσει η Μαρία ανερμηνεύτως· ου εις προσκύνησιν, Μαγοι εξ Ανατολών ήξουσι, συν δώροις τιμίοις λατρεύοντες. Ο σαρκωθείς δι' ημάς, Κυριε, δόξα σοι.

Άκουε ουρανέ, και ενωτίζου η γη· σαλευθήτω τα θεμέλια, επιλαβέτω τρόμος τα καταχθόνια· ότι ο Θεός τε και Κτίστης, σαρκός εισέδυ πλάσιν· και ο κραταιά κτίσας χειρί την κτίσιν, σπλάγχνον οράται πλάσματος. Ω βάθος πλούτου, και σοφίας και γνώσεως Θεού! ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού.

(μικρογραφία από το Ευαγγέλιο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά)