Αναρτήσεις
Πριν από 3 ώρες
Κυριακή 5 Ιουλίου 2009
ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
Συντάχθηκε απο τον/την Γ. Ε. ΣΕΚΕΡΗ
Οι διεθνείς κρίσεις που πυροδοτήθηκαν από τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν και την πυρηνική δοκιμή της Βόρειας Κορέας επαναφέρουν στο διεθνές προσκήνιο το μέγα θέμα των πυρηνικών όπλων – η καταστρεπτική δύναμη των οποίων τα έχει αρχήθεν κατατάξει σε όλως ξέχωρη κατηγορία. Είναι βέβαια ευτύχημα ότι, κατά τα εξήντα ένα χρόνια που ακολούθησαν το ολοκαύτωμα της Χιροσίμας και του Ναγκασάκι, η χρήση των όπλων αυτών αποφεύχθηκε. Από την άλλη, όμως, οι χώρες που τα διαθέτουν πολλαπλασιάσθηκαν. Με την πυρηνικοποίηση της Σοβιετικής Ένωσης, αρχικά, και εν συνεχεία της Κίνας, της Βρετανίας, της Γαλλίας, του Ισραήλ, της Ινδίας και του Πακιστάν να θέτει ταχέως τέρμα στο αμερικανικό μονοπώλιο.
Η Συνθήκη περί μη διασποράς των πυρηνικών όπλων του 1968 (ετέθη σε ισχύ το 1970) απέβλεψε στην ανακοπή της τάσης προς διεύρυνση της πυρηνικής λέσχης, σε συνδυασμό και με τη βαθμιαία κατάργηση των ήδη υφιστάμενων πυρηνικών οπλοστασίων. Και το μεν δεύτερο σκέλος των στοχεύσεων αυτών παρουσιάζει, επί του παρόντος, θεωρητικό μάλλον ενδιαφέρον, δοθέντος ότι – με μόνες εξαιρέσεις μερικές πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, κληρονόμους στοιχείων του σοβιετικού οπλοστασίου, και τη Νότια Αφρική, η οποία είχε κατασκευάσει μικρό αριθμό πυρηνικών βομβών χαμηλής τεχνολογίας – οι πυρηνικές δυνάμεις αρνούνται να συμμορφωθούν προς τα συνομολογηθέντα. Ήδη όμως αμφίβολη εμφανίζεται και η επίτευξη του κεντρικού στόχου της συνθήκης – ήτοι η αποτροπή της περαιτέρω διάδοσης των πυρηνικών. Σημειωτέον δε ότι υφίσταται κίνδυνος η πυρηνική διασπορά να προσλάβει διαστάσεις πολύ ευρύτερες από τις άμεσα ορατές, καθώς η πυρηνικοποίηση της Βόρειας Κορέας και του Ιράν θα συνεπιφέρει πιθανότατα, αν όχι αναπόφευκτα – τούτο δε σε πρώτη μόνο φάση – και εκείνη ανησυχούντων, ή απλώς επωφελουμένων της ευκαιρίας, γειτόνων τους: της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και της Ταϊβάν, στην περίπτωση της Βόρειας Κορέας. Και της Σαουδικής Αραβίας, της Αιγύπτου και της Τουρκίας, προκειμένου για το Ιράν. Με επακόλουθο η χρήση των πυρηνικών όπλων να αποβεί πολύ πιθανότερη. Και τούτο, όχι μόνο λόγω της αύξησης καθ’ εαυτήν του αριθμού των πυρηνικοποιημένων κρατών. Αλλά και διότι, ενώ οι έως τώρα πυρηνικές δυνάμεις χαρακτηρίζονται γενικώς από σοβαρότητα και αυτοσυγκράτηση – εξαιρουμένου ενδεχομένως ενός Πακιστάν χωρίς τον Μουσάραφ επικεφαλής – τα προαλειφόμενα τώρα για πυρηνικοποίηση δύο κράτη κυβερνώνται από προβληματικά καθεστώτα αβέβαιων προθέσεων και απρόβλεπτων αντιδράσεων. Χαρακτηριστικά, το Ιράν των αγιατολάδων έχει ως πρόεδρο άνθρωπο που, κατά δημόσια δήλωσή του – την ειλικρίνεια της οποίας δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητήσουμε – αναμένει την προσεχή εμφάνιση του Δωδέκατου Ιμάμη και τη συνακόλουθη συντέλεια του κόσμου. Και η Βόρεια Κορέα, υπό την γκροτέσκα τυραννία του «αγαπητού ηγέτη», είναι, αναλογικά με τον πληθυσμό της, το πλέον στρατιωτικοποιημένο των κρατών της υφηλίου – διατηρεί τις πέμπτες σε μέγεθος ένοπλες δυνάμεις στον κόσμο – την ίδια στιγμή που μεγάλο τμήμα του λαού της κυριολεκτικά λιμοκτονεί. Αιωρείται δε ο κίνδυνος τα καθεστώτα αυτά να θέσουν κάποια στιγμή πυρηνικά όπλα ή/και τεχνολογία στη διάθεση τρομοκρατικών οργανώσεων της επιλογής τους. Ενώ, υπό στενότερο ελληνικό πρίσμα, προφανείς είναι οι εκρηκτικές επιπτώσεις που τυχόν πυρηνικοποίηση της Τουρκίας θα είχε στην ασφάλεια και σταθερότητα της περιοχής μας.
Αντιμέτωπη με τους κινδύνους αυτούς, φυσικό είναι η «διεθνής κοινότητα» – και πιό συγκεκριμένα οι μεγάλες δυνάμεις και τα αμέσως ενδιαφερόμενα μικρότερα κράτη – να αναζητεί τρόπους αντίδρασης. Μολονότι, όμως, η αντίθεση στις διαγραφόμενες πυρηνικοποιήσεις είναι ευρεία – ας σημειωθεί ότι ουδείς αμφιβάλλει σοβαρά πως το Ιράν, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του, αποσκοπεί στη δημιουργία πυρηνικού οπλοστασίου – οι απόψεις ως προς τα μέσα αποτροπής των πολύ απέχουν του να είναι ταυτόσημες. Οι ΗΠΑ – οι οποίες, ως υπερδύναμη ασκούσα ρυθμιστικό ρόλο σε παγκόσμια κλίμακα, πρωτοστατούν και στις σχετικές διεργασίες – έχουν καταστήσει σαφές ότι ευνοούν ένα συνδυασμό διπλωματίας και αυστηρών μη στρατιωτικών κυρώσεων. Χωρίς, ωστόσο, να αποκλείουν και την εν ανάγκη προσφυγή σε στρατιωτικά μέσα. Αλλά και χωρίς να τονίζουν την επιλογή αυτή. Ασφαλώς λόγω του δυσβάστακτου κόστους που συνεπάγεται. Μια και το πιθανότερο είναι ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς θα αντιδράσει βιαίως, προξενώντας εκτεταμένες καταστροφές στην κορεατική χερσόνησο και ευρύτερες γεωπολιτικές περιπλοκές – έστω και αν, όπως θεωρείται βέβαιο, τελικά εκπνεύσει. Ενώ η Τεχεράνη διαθέτει μια όχι ευκαταφρόνητη στρατιωτική δύναμη και, κυρίως, είναι σε θέση να προκαλέσει ευρεία γεωπολιτική και οικονομική αναστάτωση, εκμεταλλευόμενη το πετρελαϊκό όπλο και τις εκτός ιρανικών συνόρων τρομοκρατικές της προεκτάσεις.
Ακόμη όμως και οι μη στρατιωτικές κυρώσεις διαιρούν τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Κίνα, της οποίας η γεωγραφική θέση και η καθεστωτική μορφή προσδίδουν στη στάση της όλως ιδιαίτερη βαρύτητα σε σχέση με τη Βόρεια Κορέα, δείχνει απρόθυμη να συμπράξει σε μέτρα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην κατάρρευση του καθεστώτος του Πιονγκγιανγκ και συνακόλουθα: σε ρεύμα προσφύγων προς το έδαφός της, σε ενοποίηση της κορεατικής χερσονήσου υπό δυτικόστροφη κυβέρνηση και σε διεύρυνση της αμερικανικής παρουσίας στην περιοχή. Ανάλογη δε επιφυλακτικότητα επιδεικνύει το Πεκίνο και σε σχέση με το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων κατά του Ιράν, δεδομένων των πετρελαϊκών και γενικότερα οικονομικών του δεσμών με την Τεχεράνη και της εναντίωσής του στη μεσανατολική κυριαρχία της Ουάσιγκτον. Ενώ παρόμοια στάση με εκείνη της Κίνας και με παρεμφερή κίνητρα φαίνεται να τηρεί και η Μόσχα, τόσο ως προς το βορειοκορεατικό, όσο και σε σχέση με το ιρανικό. Από την άλλη, οι Γάλλοι, παρά την υποστήριξη που κατ’ αρχήν παρέχουν στις αμερικανικές προσπάθειες, τείνουν να διαφοροποιηθούν επί το ηπιότερο από τις αμερικανικές θέσεις – συνεπείς κατά τούτο με την πάγια επιδιώξή τους να τονίσουν τη διεθνοπολιτική αυτοδυναμία τους, αλλά, ειδικότερα σε σχέση με το Ιράν, και για οικονομικούς λόγους. Και, τελικά, μόνο οι Βρετανοί τάσσονται, ως συνήθως, πλήρως αλληλέγγυοι με τους Αμερικανούς.
Αντανάκλαση εν πολλοίς των αντιφατικών αυτών θέσεων και προθέσεων αποτελούν οι αποφάσεις στις οποίες το Συμβουλίου Ασφαλείας προήλθε στις 14 Οκτωβρίου. Με το σχετικό Ψήφισμα 1718, ναι μεν να καταδικάζει απερίφραστα τη βορειοκορεατική πυρηνική δοκιμή και να προβλέπει εμπορικές και χρηματοπιστωτικές κυρώσεις, πλην, εις πείσμα των αμερικανικών επιθυμιών, να αποφεύγει ακόμη και έμμεση αναφορά σε ενδεχόμενη προσφυγή σε στρατιωτικά μέτρα. Και με τη διατύπωσή του να παρέχει στα κράτη-μέλη του παγκόσμιου οργανισμού ευρεία διακριτική ευχέρεια ως προς την άσκηση του προβλεπόμενου ελέγχου των βορειοκορεατικών εισαγωγών. Μόνο το μέλλον επομένως θα δείξει κατά πόσον οι αποφασισθείσες κυρώσεις θα τηρηθούν πιστά. Και, πάντως, αν θα αρκέσουν για να εξαναγκασθεί το Πιονγκγιάνγκ σε αναδίπλωση.
Κατά τα λοιπά, το κρίσιμο ζητούμενο σε σχέση, τόσο με τη Βόρεια Κορέα, όσο και με το Ιράν, είναι οι πραγματικές προθέσεις των ηγεσιών τους. Εκλαμβάνουν άραγε οι τελευταίες αυτές το πυρηνικό τους πρόγραμμα ως μοχλό διαπραγμάτευσης – ή ακριβέστερα εκβιασμού – για την εξασφάλιση οφελών στον οικονομικό και γεωπολιτικό τομέα και ιδίως εγγυήσεων ότι δεν θα επδιωχθεί η ανατροπή τους; Ή είναι αποφασισμένες, ασχέτως κυρώσεων ή ανταλλαγμάτων, να αποκτήσουν τα πραγματικά ή εικαζόμενα πλεονεκτήματα του μέλους της πυρηνικής λέσχης; Και στην πρώτη μεν περίπτωση οι Αμερικανοί πιθανότατα θα ανταποκριθούν θετικά. Στη δεύτερη, όμως, η Ουάσιγκτον θα αντιμετωπίσει το δίλημμα, είτε να λάβει, εν ανάγκη και μόνη, στρατιωτικά αντίμετρα, είτε να αποδεχθεί τα τετελεσμένα και να περιορισθεί στη διαχείριση ενός ανεξέλεγκτα πυρηνικοποιούμενου κόσμου.
πηγη Διπλωματικό Περισκόπιο
Οι διεθνείς κρίσεις που πυροδοτήθηκαν από τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν και την πυρηνική δοκιμή της Βόρειας Κορέας επαναφέρουν στο διεθνές προσκήνιο το μέγα θέμα των πυρηνικών όπλων – η καταστρεπτική δύναμη των οποίων τα έχει αρχήθεν κατατάξει σε όλως ξέχωρη κατηγορία. Είναι βέβαια ευτύχημα ότι, κατά τα εξήντα ένα χρόνια που ακολούθησαν το ολοκαύτωμα της Χιροσίμας και του Ναγκασάκι, η χρήση των όπλων αυτών αποφεύχθηκε. Από την άλλη, όμως, οι χώρες που τα διαθέτουν πολλαπλασιάσθηκαν. Με την πυρηνικοποίηση της Σοβιετικής Ένωσης, αρχικά, και εν συνεχεία της Κίνας, της Βρετανίας, της Γαλλίας, του Ισραήλ, της Ινδίας και του Πακιστάν να θέτει ταχέως τέρμα στο αμερικανικό μονοπώλιο.
Η Συνθήκη περί μη διασποράς των πυρηνικών όπλων του 1968 (ετέθη σε ισχύ το 1970) απέβλεψε στην ανακοπή της τάσης προς διεύρυνση της πυρηνικής λέσχης, σε συνδυασμό και με τη βαθμιαία κατάργηση των ήδη υφιστάμενων πυρηνικών οπλοστασίων. Και το μεν δεύτερο σκέλος των στοχεύσεων αυτών παρουσιάζει, επί του παρόντος, θεωρητικό μάλλον ενδιαφέρον, δοθέντος ότι – με μόνες εξαιρέσεις μερικές πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, κληρονόμους στοιχείων του σοβιετικού οπλοστασίου, και τη Νότια Αφρική, η οποία είχε κατασκευάσει μικρό αριθμό πυρηνικών βομβών χαμηλής τεχνολογίας – οι πυρηνικές δυνάμεις αρνούνται να συμμορφωθούν προς τα συνομολογηθέντα. Ήδη όμως αμφίβολη εμφανίζεται και η επίτευξη του κεντρικού στόχου της συνθήκης – ήτοι η αποτροπή της περαιτέρω διάδοσης των πυρηνικών. Σημειωτέον δε ότι υφίσταται κίνδυνος η πυρηνική διασπορά να προσλάβει διαστάσεις πολύ ευρύτερες από τις άμεσα ορατές, καθώς η πυρηνικοποίηση της Βόρειας Κορέας και του Ιράν θα συνεπιφέρει πιθανότατα, αν όχι αναπόφευκτα – τούτο δε σε πρώτη μόνο φάση – και εκείνη ανησυχούντων, ή απλώς επωφελουμένων της ευκαιρίας, γειτόνων τους: της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και της Ταϊβάν, στην περίπτωση της Βόρειας Κορέας. Και της Σαουδικής Αραβίας, της Αιγύπτου και της Τουρκίας, προκειμένου για το Ιράν. Με επακόλουθο η χρήση των πυρηνικών όπλων να αποβεί πολύ πιθανότερη. Και τούτο, όχι μόνο λόγω της αύξησης καθ’ εαυτήν του αριθμού των πυρηνικοποιημένων κρατών. Αλλά και διότι, ενώ οι έως τώρα πυρηνικές δυνάμεις χαρακτηρίζονται γενικώς από σοβαρότητα και αυτοσυγκράτηση – εξαιρουμένου ενδεχομένως ενός Πακιστάν χωρίς τον Μουσάραφ επικεφαλής – τα προαλειφόμενα τώρα για πυρηνικοποίηση δύο κράτη κυβερνώνται από προβληματικά καθεστώτα αβέβαιων προθέσεων και απρόβλεπτων αντιδράσεων. Χαρακτηριστικά, το Ιράν των αγιατολάδων έχει ως πρόεδρο άνθρωπο που, κατά δημόσια δήλωσή του – την ειλικρίνεια της οποίας δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητήσουμε – αναμένει την προσεχή εμφάνιση του Δωδέκατου Ιμάμη και τη συνακόλουθη συντέλεια του κόσμου. Και η Βόρεια Κορέα, υπό την γκροτέσκα τυραννία του «αγαπητού ηγέτη», είναι, αναλογικά με τον πληθυσμό της, το πλέον στρατιωτικοποιημένο των κρατών της υφηλίου – διατηρεί τις πέμπτες σε μέγεθος ένοπλες δυνάμεις στον κόσμο – την ίδια στιγμή που μεγάλο τμήμα του λαού της κυριολεκτικά λιμοκτονεί. Αιωρείται δε ο κίνδυνος τα καθεστώτα αυτά να θέσουν κάποια στιγμή πυρηνικά όπλα ή/και τεχνολογία στη διάθεση τρομοκρατικών οργανώσεων της επιλογής τους. Ενώ, υπό στενότερο ελληνικό πρίσμα, προφανείς είναι οι εκρηκτικές επιπτώσεις που τυχόν πυρηνικοποίηση της Τουρκίας θα είχε στην ασφάλεια και σταθερότητα της περιοχής μας.
Αντιμέτωπη με τους κινδύνους αυτούς, φυσικό είναι η «διεθνής κοινότητα» – και πιό συγκεκριμένα οι μεγάλες δυνάμεις και τα αμέσως ενδιαφερόμενα μικρότερα κράτη – να αναζητεί τρόπους αντίδρασης. Μολονότι, όμως, η αντίθεση στις διαγραφόμενες πυρηνικοποιήσεις είναι ευρεία – ας σημειωθεί ότι ουδείς αμφιβάλλει σοβαρά πως το Ιράν, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του, αποσκοπεί στη δημιουργία πυρηνικού οπλοστασίου – οι απόψεις ως προς τα μέσα αποτροπής των πολύ απέχουν του να είναι ταυτόσημες. Οι ΗΠΑ – οι οποίες, ως υπερδύναμη ασκούσα ρυθμιστικό ρόλο σε παγκόσμια κλίμακα, πρωτοστατούν και στις σχετικές διεργασίες – έχουν καταστήσει σαφές ότι ευνοούν ένα συνδυασμό διπλωματίας και αυστηρών μη στρατιωτικών κυρώσεων. Χωρίς, ωστόσο, να αποκλείουν και την εν ανάγκη προσφυγή σε στρατιωτικά μέσα. Αλλά και χωρίς να τονίζουν την επιλογή αυτή. Ασφαλώς λόγω του δυσβάστακτου κόστους που συνεπάγεται. Μια και το πιθανότερο είναι ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς θα αντιδράσει βιαίως, προξενώντας εκτεταμένες καταστροφές στην κορεατική χερσόνησο και ευρύτερες γεωπολιτικές περιπλοκές – έστω και αν, όπως θεωρείται βέβαιο, τελικά εκπνεύσει. Ενώ η Τεχεράνη διαθέτει μια όχι ευκαταφρόνητη στρατιωτική δύναμη και, κυρίως, είναι σε θέση να προκαλέσει ευρεία γεωπολιτική και οικονομική αναστάτωση, εκμεταλλευόμενη το πετρελαϊκό όπλο και τις εκτός ιρανικών συνόρων τρομοκρατικές της προεκτάσεις.
Ακόμη όμως και οι μη στρατιωτικές κυρώσεις διαιρούν τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Κίνα, της οποίας η γεωγραφική θέση και η καθεστωτική μορφή προσδίδουν στη στάση της όλως ιδιαίτερη βαρύτητα σε σχέση με τη Βόρεια Κορέα, δείχνει απρόθυμη να συμπράξει σε μέτρα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην κατάρρευση του καθεστώτος του Πιονγκγιανγκ και συνακόλουθα: σε ρεύμα προσφύγων προς το έδαφός της, σε ενοποίηση της κορεατικής χερσονήσου υπό δυτικόστροφη κυβέρνηση και σε διεύρυνση της αμερικανικής παρουσίας στην περιοχή. Ανάλογη δε επιφυλακτικότητα επιδεικνύει το Πεκίνο και σε σχέση με το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων κατά του Ιράν, δεδομένων των πετρελαϊκών και γενικότερα οικονομικών του δεσμών με την Τεχεράνη και της εναντίωσής του στη μεσανατολική κυριαρχία της Ουάσιγκτον. Ενώ παρόμοια στάση με εκείνη της Κίνας και με παρεμφερή κίνητρα φαίνεται να τηρεί και η Μόσχα, τόσο ως προς το βορειοκορεατικό, όσο και σε σχέση με το ιρανικό. Από την άλλη, οι Γάλλοι, παρά την υποστήριξη που κατ’ αρχήν παρέχουν στις αμερικανικές προσπάθειες, τείνουν να διαφοροποιηθούν επί το ηπιότερο από τις αμερικανικές θέσεις – συνεπείς κατά τούτο με την πάγια επιδιώξή τους να τονίσουν τη διεθνοπολιτική αυτοδυναμία τους, αλλά, ειδικότερα σε σχέση με το Ιράν, και για οικονομικούς λόγους. Και, τελικά, μόνο οι Βρετανοί τάσσονται, ως συνήθως, πλήρως αλληλέγγυοι με τους Αμερικανούς.
Αντανάκλαση εν πολλοίς των αντιφατικών αυτών θέσεων και προθέσεων αποτελούν οι αποφάσεις στις οποίες το Συμβουλίου Ασφαλείας προήλθε στις 14 Οκτωβρίου. Με το σχετικό Ψήφισμα 1718, ναι μεν να καταδικάζει απερίφραστα τη βορειοκορεατική πυρηνική δοκιμή και να προβλέπει εμπορικές και χρηματοπιστωτικές κυρώσεις, πλην, εις πείσμα των αμερικανικών επιθυμιών, να αποφεύγει ακόμη και έμμεση αναφορά σε ενδεχόμενη προσφυγή σε στρατιωτικά μέτρα. Και με τη διατύπωσή του να παρέχει στα κράτη-μέλη του παγκόσμιου οργανισμού ευρεία διακριτική ευχέρεια ως προς την άσκηση του προβλεπόμενου ελέγχου των βορειοκορεατικών εισαγωγών. Μόνο το μέλλον επομένως θα δείξει κατά πόσον οι αποφασισθείσες κυρώσεις θα τηρηθούν πιστά. Και, πάντως, αν θα αρκέσουν για να εξαναγκασθεί το Πιονγκγιάνγκ σε αναδίπλωση.
Κατά τα λοιπά, το κρίσιμο ζητούμενο σε σχέση, τόσο με τη Βόρεια Κορέα, όσο και με το Ιράν, είναι οι πραγματικές προθέσεις των ηγεσιών τους. Εκλαμβάνουν άραγε οι τελευταίες αυτές το πυρηνικό τους πρόγραμμα ως μοχλό διαπραγμάτευσης – ή ακριβέστερα εκβιασμού – για την εξασφάλιση οφελών στον οικονομικό και γεωπολιτικό τομέα και ιδίως εγγυήσεων ότι δεν θα επδιωχθεί η ανατροπή τους; Ή είναι αποφασισμένες, ασχέτως κυρώσεων ή ανταλλαγμάτων, να αποκτήσουν τα πραγματικά ή εικαζόμενα πλεονεκτήματα του μέλους της πυρηνικής λέσχης; Και στην πρώτη μεν περίπτωση οι Αμερικανοί πιθανότατα θα ανταποκριθούν θετικά. Στη δεύτερη, όμως, η Ουάσιγκτον θα αντιμετωπίσει το δίλημμα, είτε να λάβει, εν ανάγκη και μόνη, στρατιωτικά αντίμετρα, είτε να αποδεχθεί τα τετελεσμένα και να περιορισθεί στη διαχείριση ενός ανεξέλεγκτα πυρηνικοποιούμενου κόσμου.
πηγη Διπλωματικό Περισκόπιο
ΣΤΟ ΣΚΕΙΤ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ Ο ΠΡΩΤΟΣ!!!
Ορισμένα ζώα γενήθηκαν για να μας τρελάνουν αυτός ο σκύλος είναι ενας από αυτά τα ζωάκια
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1946 Ο ΓΑΛΛΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΛΟΥΙΣ ΡΕΑΡ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΓΙΟ ΜΠΙΚΙΝΙ!!!ΑΞΙΟΣ!!! ΑΞΙΟΣ!!! ΑΞΙΟΣ!!!
ΛΟΥΙΣ ΡΕΑΡ, Γάλλος σχεδιαστής ρούχων: «Το μπικίνι δεν είναι μπικίνι εάν δεν μπορείς να το περάσεις μέσα από ένα δαχτυλίδι».ΑΥΤΗ Η ΜΕΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΡΓΙΑ!!!
ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΕΣ ΣΑΝ ΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΤΗΣ ΕΠΟ.......
Λύση στο όνομα βλέπει ο Νίμιτς
Ζητάει περισσότερη "ευελιξία"Ο μεσολαβητής του ΟΗΕ για την εκκρεμότητα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, Μάθιου Νίμιτς, σε δηλώσεις του στον κρατικό τηλεοπτικό σταθμό της ΠΓΔΜ, ανέφερε ότι αν η Ελλάδα και η ΠΓΔΜ επιδείξουν «ευελιξία», το ζήτημα του ονόματος μπορεί να επιλυθεί ως το τέλος του χρόνου.
«Αν και οι δύο πλευρές καταβάλουν σοβαρές προσπάθειες αναφορικά με αυτό το ζήτημα, τότε μπορεί να υπάρξει επίλυση ως το τέλος του χρόνου», δήλωσε ο Μ. Νίμιτς, χαρακτηρίζοντας το ζήτημα της ονομασίας «περίπλοκο».
«Θα ζητήσω από τους διαπραγματευτές των δύο χωρών να καταβάλουν σοβαρές προσπάθειες και να εργαστούν επίπονα. Στα Σκόπια θα ακούσω με προσοχή τις θέσεις της ηγεσίας της χώρας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη διαπραγματευτική διαδικασία», πρόσθεσε ο Μ. Νίμιτς. Ο μεσολαβητής του ΟΗΕ θα βρίσκεται στα Σκόπια τη Δευτέρα και την Τρίτη, και ακολούθως θα μεταβεί στην Αθήνα για συνομιλίες με τις ηγεσίες των δύο χωρών.
Προφανώς, ο κύριος Νίμιτς δεν έχει αντιληφθεί πως η "ευελιξία" εκ μέρους της Ελλάδας έχει ήδη υπάρξει και μάλιστα πλέον του δέοντος, σε μία προσπάθεια "κατανόησης" των προβλημάτων των Σκοπίων. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις (αν όχι σε όλες) η "ευελιξία" της κυρίας Μπακογιάννη ξεπέρασε τα όρια που έχει θέσει ο Ελληνικός λαός, αλλά και το συμβούλιο αρχηγών (στο οποίο παρίστατο ο πατέρας της) και έχει παραχωρήσει ή ακόμη και εκχωρήσει πάρα πολλά από τα Ελληνικά κεκτημένα.
Προφανώς, ο κύριος Νίμιτς δεν έχει αντιληφθεί τις συνεχείς προκλήσεις εκ μέρους των Σκοπίων, εις βάρος του Ελληνισμού και της ιστορίας του. Αλλά, μάλλον είναι λίγο δύσκολο να κατανοήσει την κλοπή της ιστορίας ενός λαού, ένας άνθρωπος ο οποίος δεν προέρχεται από λαό με ελάχιστη ιστορία (δεν αναφέρω για αξίες, επειδή αυτές είναι σχεδόν ανύπαρκτες για τον κύριο Νίμιτς ο οποίος πιάστηκε στα "πράσα" να ενημερώνει -ενώ δεν έπρεπε- την Σκοπιανή πλευρά για τους σχεδιασμούς του Μπους)...
Προφανώς, ο κύριος Νίμιτς δεν έχει αντιληφθεί κάτι πολύ σοβαρό: πως ήρθε η ώρα να κάνει αυτός "παραχωρήσεις" και να δείξει την απαραίτητη ευελιξία... ως καλός μεσολαβητής...
ΠΗΓΗ
"Δώσε οπωσδήποτε και τα CDs!..."
...ζητούν οι Γερμανοί από τον Μ. Χριστοφοράκο. Τον αντιμετωπίζουν με "κάροτο και μαστίγιο" μέχρι να τα πει όλα...
.
Από τον Στάθη Παλαιολόγο
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
Κι άλλες αποκλειστικές πληροφορίες του Press-gr από την Γερμανία για τον Μιχ. Χριστοφοράκο στον οποίο, όπως αποκαλύψαμε, ασκήθηκε η πρώτη δίωξη ενώ ο ίδιος "έδωσε" ονόματα σημαντικών αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων και αξιωματούχων του ΟΤΕ για τις μίζες.
Η εισαγγελία του Μονάχου πιέζει τον Μιχ. Χριστοφοράκο να δώσει και τα περίφημα CDs με τα στοιχεία και ονόματα που έχει στην κατοχή του. Αποκαλύπτουμε εδώ ότι τα CDs αυτά είναι περισσότερα από δύο.
Οι γερμανικές αρχές ουσιαστικά πιέζουν τον πρώην ισχυρό άνδρα της Siemens να τους...
παραδώσει τα CDs για να του δώσουν ως "αντάλλαγμα" και την άσκηση δίωξης για απάτη, ώστε να μην κινδυνεύει με έκδοση στην Ελλάδα. Πρόκειται δηλαδή για σκληρό παζάρι. Γι' αυτό και αναμένεται να μείνει κρατούμενος για περίπου δύο μήνες ακόμη.
Και όπως λέγεται χαρακτηριστικά, από τις δύο αρμόδιες εισαγγελικές υπηρεσίες του Μονάχου εφαρμόζεται απέναντι στον Μιχ. Χριστοφοράκο η τακτική "καρότο και μαστίγιο". Το "καρότο" είναι η άσκηση της πρώτης δίωξης και το "μαστίγιο" η απόρριψη του αιτήματός του να αποφυλακιστεί. Μέχρι να τα πει όλα...
Στη Μύκονο φοβούνται τις μαφίες της νύχτας
Ενα χρόνο μετά τον θάνατο του Αυστραλού, το «καθεστώς των μπράβων» παραμένει
Της Λινας Γιανναρου
Ανήμερα την Ημέρα του Πατέρα, στις 16 Ιουνίου, μία συγκινητική εκδήλωση έλαβε χώρα στη Σύρο. Ο Δήμος Μυκόνου και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κυκλάδων τίμησαν τον κ. Ολιβερ Ζάμιτ, τον πατέρα του άτυχου Αυστραλού που πέρυσι έχασε τη ζωή του στη Μύκονο από την οργή ανδρών της ασφάλειας ενός νυχτερινού μαγαζιού. Δυστυχώς, όμως, παρά τα ωραία λόγια, κανένας από τους παρευρισκομένους δεν μπορούσε να καθησυχάσει τον τραγικό πατέρα ότι το «καθεστώς των μπράβων» έχει εκλείψει πια από το νησί.
«Αφού εγκατέστησαν στη Μύκονο τον κόσμο της νύχτας, τώρα δεν μπορούν να τον ελέγξουν», λέει χαρακτηριστικά στην «Κ» ο νομαρχιακός σύμβουλος Κυκλάδων κ. Ηλίας Αθυμαρίτης. «Στη Μύκονο επικρατεί σήμερα χάος. Οποιοι αντιδράμε, φοβόμαστε όλη αυτή τη μαφία». Φόβους για τη ζωή τους εκφράζουν στην «Κ» και υπάλληλοι αρμόδιοι για ελέγχους στο νησί, που επιθυμούν να παραμείνουν ανώνυμοι. Δεν έχει αλλάξει, λοιπόν, τίποτα στη Μύκονο; Οπως λέει στην «Κ» ο δήμαρχος κ. Αθανάσιος Κουσαθανάς - Μέγας, μετά το τραγικό περιστατικό του περασμένου Αυγούστου ακολούθησαν αλλεπάλληλες συναντήσεις μεταξύ της δημοτικής αρχής και των καταστηματαρχών προκειμένου να ληφθούν μέτρα για την πάταξη του φαινομένου. «Αποφασίσαμε όλα τα καταστήματα χωρητικότητας άνω των 1.000 ατόμων να προσλαμβάνουν επαγγελματίες security. Τα περισσότερα έχουν ήδη προσλάβει», καταλήγει ο ίδιος.
Σύμφωνα όμως με όσα αναφέρει στην «Κ» μέλος του Συνδέσμου Επιχειρηματιών Εστιάσεως και Διασκέδασης Μυκόνου, μόνο 5-6 από τα μεγάλα κλαμπ του νησιού έχουν συμμορφωθεί με τη νέα αυτή υποχρέωση. «Θα έπρεπε να το έχουν κάνει όλοι, για να μην έχουμε πάλι τα ίδια προβλήματα», λέει χαρακτηριστικά.
Από την πλευρά του, ο δημοτικός σύμβουλος κ. Γιάννης Κουκάς σημειώνει: «Εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να οδηγήσουν σε τραγικά αποτελέσματα. Η δημοτική αστυνομία για παράδειγμα υπολειτουργεί. Δεν προχωράει σε ελέγχους. Το Κέντρο Υγείας Μυκόνου βρίσκεται σε οικτρή κατάσταση, χωρίς τραυματιοφορείς, χωρίς νοσηλευτικό προσωπικό - αν τύχει κάτι άσχημο δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Επίσης, το πρόβλημα του πάρκινγκ στη Χώρα είναι μεγάλο. Αυτά είναι πράγματα που δημιουργούν εντάσεις. Και οι εντάσεις είναι επικίνδυνες στη Μύκονο».
Το παρασκήνιο μιας παράδοξης μετάθεσης
Μια επίμονη φήμη κυκλοφορούσε από τον περασμένο Σεπτέμβριο στα στενά της Μυκόνου. Λίγο πριν από το Πάσχα, θέριεψε: «Θα τη φάνε τη Θεολογίτου. Και θα τη φάνε στεγνά». Για όποιον γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στις Κυκλάδες, επρόκειτο για αδιανόητο σενάριο. Η εν λόγω νομαρχιακή υπάλληλος, επιφορτισμένη με το βάρος των υγειονομικών ελέγχων στα μπαρ, τα κλαμπ και τα εστιατόρια του νησιού, θεωρούνταν «υπόδειγμα» δημόσιας λειτουργού: άμεμπτη και ακριβοδίκαιη, δεν έβαζε νερό στο κρασί της παρά τις (πολλές) πιέσεις. «Πρέπει να είστε νόμιμοι και να μην εξαρτάστε από κανέναν» ήταν το «μότο» της, που φρόντιζε να υπενθυμίζει συχνά πυκνά στους επιχειρηματίες. Και όμως, με μια ανακοίνωση - βόμβα, ο νομάρχης Κυκλάδων απάλλαξε πριν από λίγο καιρό από τα καθήκοντά της το θεωρούμενο έως τότε «πουλέν» του, τη Σοφία Θεολογίτου, μεταφέροντας τις αρμοδιότητές της στην πιο «ήσυχη» Ερμούπολη της Σύρου.
Για όποιον είχε πιστέψει τις εξαγγελίες ότι «κάτι θα αλλάξει» στη Μύκονο μετά τα τραγικά γεγονότα του περασμένου Αυγούστου και τον θάνατο του νεαρού Αυστραλού, η εξέλιξη υπήρξε πολύ ηχηρό ράπισμα. Γιατί δεν χρειάστηκε παρά μια επιστολή διαμαρτυρίας από τον Σύνδεσμο Επιχειρηματιών Εστιάσεως και Διασκέδασης Μυκόνου για τους εξαντλητικούς ελέγχους της κ. Θεολογίτου για να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός και να «απενεργοποιηθεί» η ενοχλητική υπάλληλος. «Εγινε κι αυτό», όπως είχε χαρακτηριστικά είπε στην «Κ» παράγων του νησιού. «Η τοπική αυτοδιοίκηση να ακολουθεί αυτό που προστάζουν οι μαγαζάτορες και επισήμως!».
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Της Λινας Γιανναρου
Ανήμερα την Ημέρα του Πατέρα, στις 16 Ιουνίου, μία συγκινητική εκδήλωση έλαβε χώρα στη Σύρο. Ο Δήμος Μυκόνου και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κυκλάδων τίμησαν τον κ. Ολιβερ Ζάμιτ, τον πατέρα του άτυχου Αυστραλού που πέρυσι έχασε τη ζωή του στη Μύκονο από την οργή ανδρών της ασφάλειας ενός νυχτερινού μαγαζιού. Δυστυχώς, όμως, παρά τα ωραία λόγια, κανένας από τους παρευρισκομένους δεν μπορούσε να καθησυχάσει τον τραγικό πατέρα ότι το «καθεστώς των μπράβων» έχει εκλείψει πια από το νησί.
«Αφού εγκατέστησαν στη Μύκονο τον κόσμο της νύχτας, τώρα δεν μπορούν να τον ελέγξουν», λέει χαρακτηριστικά στην «Κ» ο νομαρχιακός σύμβουλος Κυκλάδων κ. Ηλίας Αθυμαρίτης. «Στη Μύκονο επικρατεί σήμερα χάος. Οποιοι αντιδράμε, φοβόμαστε όλη αυτή τη μαφία». Φόβους για τη ζωή τους εκφράζουν στην «Κ» και υπάλληλοι αρμόδιοι για ελέγχους στο νησί, που επιθυμούν να παραμείνουν ανώνυμοι. Δεν έχει αλλάξει, λοιπόν, τίποτα στη Μύκονο; Οπως λέει στην «Κ» ο δήμαρχος κ. Αθανάσιος Κουσαθανάς - Μέγας, μετά το τραγικό περιστατικό του περασμένου Αυγούστου ακολούθησαν αλλεπάλληλες συναντήσεις μεταξύ της δημοτικής αρχής και των καταστηματαρχών προκειμένου να ληφθούν μέτρα για την πάταξη του φαινομένου. «Αποφασίσαμε όλα τα καταστήματα χωρητικότητας άνω των 1.000 ατόμων να προσλαμβάνουν επαγγελματίες security. Τα περισσότερα έχουν ήδη προσλάβει», καταλήγει ο ίδιος.
Σύμφωνα όμως με όσα αναφέρει στην «Κ» μέλος του Συνδέσμου Επιχειρηματιών Εστιάσεως και Διασκέδασης Μυκόνου, μόνο 5-6 από τα μεγάλα κλαμπ του νησιού έχουν συμμορφωθεί με τη νέα αυτή υποχρέωση. «Θα έπρεπε να το έχουν κάνει όλοι, για να μην έχουμε πάλι τα ίδια προβλήματα», λέει χαρακτηριστικά.
Από την πλευρά του, ο δημοτικός σύμβουλος κ. Γιάννης Κουκάς σημειώνει: «Εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να οδηγήσουν σε τραγικά αποτελέσματα. Η δημοτική αστυνομία για παράδειγμα υπολειτουργεί. Δεν προχωράει σε ελέγχους. Το Κέντρο Υγείας Μυκόνου βρίσκεται σε οικτρή κατάσταση, χωρίς τραυματιοφορείς, χωρίς νοσηλευτικό προσωπικό - αν τύχει κάτι άσχημο δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Επίσης, το πρόβλημα του πάρκινγκ στη Χώρα είναι μεγάλο. Αυτά είναι πράγματα που δημιουργούν εντάσεις. Και οι εντάσεις είναι επικίνδυνες στη Μύκονο».
Το παρασκήνιο μιας παράδοξης μετάθεσης
Μια επίμονη φήμη κυκλοφορούσε από τον περασμένο Σεπτέμβριο στα στενά της Μυκόνου. Λίγο πριν από το Πάσχα, θέριεψε: «Θα τη φάνε τη Θεολογίτου. Και θα τη φάνε στεγνά». Για όποιον γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στις Κυκλάδες, επρόκειτο για αδιανόητο σενάριο. Η εν λόγω νομαρχιακή υπάλληλος, επιφορτισμένη με το βάρος των υγειονομικών ελέγχων στα μπαρ, τα κλαμπ και τα εστιατόρια του νησιού, θεωρούνταν «υπόδειγμα» δημόσιας λειτουργού: άμεμπτη και ακριβοδίκαιη, δεν έβαζε νερό στο κρασί της παρά τις (πολλές) πιέσεις. «Πρέπει να είστε νόμιμοι και να μην εξαρτάστε από κανέναν» ήταν το «μότο» της, που φρόντιζε να υπενθυμίζει συχνά πυκνά στους επιχειρηματίες. Και όμως, με μια ανακοίνωση - βόμβα, ο νομάρχης Κυκλάδων απάλλαξε πριν από λίγο καιρό από τα καθήκοντά της το θεωρούμενο έως τότε «πουλέν» του, τη Σοφία Θεολογίτου, μεταφέροντας τις αρμοδιότητές της στην πιο «ήσυχη» Ερμούπολη της Σύρου.
Για όποιον είχε πιστέψει τις εξαγγελίες ότι «κάτι θα αλλάξει» στη Μύκονο μετά τα τραγικά γεγονότα του περασμένου Αυγούστου και τον θάνατο του νεαρού Αυστραλού, η εξέλιξη υπήρξε πολύ ηχηρό ράπισμα. Γιατί δεν χρειάστηκε παρά μια επιστολή διαμαρτυρίας από τον Σύνδεσμο Επιχειρηματιών Εστιάσεως και Διασκέδασης Μυκόνου για τους εξαντλητικούς ελέγχους της κ. Θεολογίτου για να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός και να «απενεργοποιηθεί» η ενοχλητική υπάλληλος. «Εγινε κι αυτό», όπως είχε χαρακτηριστικά είπε στην «Κ» παράγων του νησιού. «Η τοπική αυτοδιοίκηση να ακολουθεί αυτό που προστάζουν οι μαγαζάτορες και επισήμως!».
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Υπέγραψε ο Μπελούτσι στην Πόρτο
Ο Μπελούτσι υπέγραψε στην Πόρτο για 4,5 χρόνια!
troktiko
-----------------------------------------------
ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΥΜΑΡΤΟΝ ΘΕΕ ΜΟΥ
anopetra-eleos.blogspot.com
troktiko
-----------------------------------------------
ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΥΜΑΡΤΟΝ ΘΕΕ ΜΟΥ
anopetra-eleos.blogspot.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.webp)
