


Πράγματι διαλύω τον ΕΔΟΕΑΠ των ανίδεων διοικήσεων και των άπληστων χρηματιστών, των ανάπηρων μαιμούδων, των πελατεικών σχέσεων, των ανεύθυνων υπαλλήλων , των αλόγιστων ρουσφετολογικών παροχών, της σπατάλης , των ιατρικών μεριδολογίων , της πολυφαρμακίας και των μηδενικών συμμετοχών σε ...μη καρκινοπαθείς. Διαλύω το πάρτυ των εμπόρων της Υγείας εγκαθιστώντας μηχανοργανωση , οργανωτικές υποδομές μέτρα και Νοσοκομειακές συμβάσ! εις με διαφάνεια και έλεγχο εκεί που δεν υπήρχε! Επώνυμως και δημόσια τα έχω καταγγείλει αυτα απο το...
2002 και μέχρι τις εκλογές του περασμένου Μαίου. Τώρα ως πρόεδρος του ΔΣ έχω ηθικά και από το νόμο την ευθύνη να μη βάλω την υπογραφη μου (εγώ και το συνολο του ΔΣ εκτός απο τη μια κόντρα ψήφο)σε ότι διαλύειτο παρόν και το μέλλον του ταμείου των δημοσιογράφων και υπαλλήλων στα ΜΜΕ.
Γιατί ο ΕΔΟΕΑΠ ανήκει σε όλους τους ασφαλισμένους του και όχι σε μια κάστα προνομιούχων που τον λυμαίνοντα τόσα χρόνια. Οσο για το αν η ΕΣΗΕΑ κοιμάται αυτο απαντήστÎ! µ το εσείς όχι εγω ...Μη μπερδευετε ομως τον δικό μας ΕΔΟΕΑΠ με το κρατικό ΕΤΑΠ ΜΜΕ των Ομολογων του Καπρανου που καιτοι τον εγκαλεσα στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ -με τον σ Δημ. Τρίμη- τους πηρε 2 χρονια εκει στην Ακαδημίας για να αποφασισουν να τον τιμωρήσουν
Ελένη Σπανοπούλου
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=311467&ct=114&dt=24/01/2010
Το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για την πολιτική συμμετοχή των μεταναστών έχει δύο σκέλη. Κι ενώ η συζήτηση έχει επικεντρωθεί στο πρώτο σκέλος, το δεύτερο είναι που γεννά προφανή ζητήματα αντισυνταγματικότητας. Και τα γεννά επειδή στην αναθεώρηση του 2008 δεν αναθεωρήθηκε τελικά, αν και προτάθηκε για αναθεώρηση, το άρθρο 102, παρ. 2. Το πρώτο σκέλος ρυθμίζει υπό ποίες προϋποθέσεις μπορούν οι μετανάστες να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Το δεύτερο θεσπίζει για ορισμένες κατηγορίες μεταναστών το δικαίωμα του εκλέγειν στις εκλογές της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης και του εκλέγεσθαι στη θέση δημοτικού συμβούλου, συμβούλου δημοτικού διαμερίσματος ή τοπικού συμβούλου χωρίς να απαιτείται η προηγούμενη κτήση της ελληνικής ιθαγένειας. Πού βρίσκεται λοιπόν το πρόβλημα; Στο άρθρο....... 4 παρ. 4 το Σύνταγμα ρητά προβλέπει πως «μόνο Ελληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους».
Δημόσια λειτουργία ενυπάρχει σε κάθε θέση που συνεπάγεται συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας εξουσίας. Οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού ασκούν δημόσια εξουσία. Ετσι, τα δικαιώματα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση αποτελούν αναμφισβήτητα συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας λειτουργίας. Επιφυλάσσονται επομένως από το Σύνταγμα μόνο στους Ελληνες πολίτες. Αυτό ισχύει όχι μόνο για το δικαίωμα του εκλέγεσθαι αλλά και για το δικαίωμα του εκλέγειν, που έχει αναμφισβήτητα θεσμική λειτουργικά διάσταση. Βέβαια, το ίδιο άρθρο επιτρέπει την εισαγωγή εξαιρέσεων με «ειδικό» νόμο. Τι σημαίνει όμως αυτό;
Πρώτον, σημαίνει πως για να είναι «ειδικός» ο νόμος, πρέπει η κατηγορία των προσώπων στα οποία αναφέρεται η εξαίρεση να μην είναι ούτε γενική ούτε ευρεία. Πληροί την προϋπόθεση αυτή το νομοσχέδιο; Ασφαλώς όχι.
Δεύτερον, σημαίνει πως ακόμα και όταν προβλέπεται ειδικός νόμος, αυτός πρέπει να είναι συνταγματικά θεμιτός. Πρέπει δηλαδή να μην αντιβαίνει και γενικότερα στο Σύνταγμα. Εδώ λοιπόν προκύπτει κι ένα ακόμη πρόβλημα. Το Σύνταγμα ρητά επιφυλάσσει μόνο στους Ελληνες πολίτες τα δικαιώματα που κατοχυρώνουν την πολιτική συμμετοχή, με κεντρικό παράδειγμα το άρθρο 29 για το δικαίωμα ίδρυσης και συμμετοχής σε πολιτικό κόμμα, χωρίς το οποίο δεν νοείται συμμετοχή σε εκλογές ούτε σε τοπικό επίπεδο.
Και ναι μεν το Σύνταγμα επιτρέπει ερμηνευτικά την επεκτατική εφαρμογή και στους αλλοδαπούς των δικαιωμάτων που θεσπίζει ρητά για τους Ελληνες στο άρθρο 5 παρ. 2 σύμφωνα με το οποίο «όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας...», το άρθρο όμως αυτό αφορά τα ατομικά δικαιώματα (π.χ. το άσυλο κατοικίας...) και όχι τα δικαιώματα πολιτικής συμμετοχής.
Στo πλαίσιο αυτό λοιπόν, υπάρχει αναμφίβολα ζήτημα κατά πόσον το νομοσχέδιο είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι στην προηγούμενη αναθεώρηση η ψήφος των μεταναστών στην πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση είχε προταθεί να εισαχθεί με ρητή συνταγματική διάταξη και από τα δύο μεγάλα κόμματα.
Η κυρία Νέδα Κανελλοπούλου είναι επίκουρη καθηγήτρια Συγκριτικού Δημοσίου Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.ΠΗΓΗ
Η είδηση είναι ενδεικτική για τις αληθινές αλλαγές που συντελούνται στην υφήλιο στις μέρες μας. Κι αυτές δεν είναι ούτε η παλαιολιθική διαμάχη δεξιάς- αριστεράς, ούτε οι σαπισμένες ουτοπίες για πάλη των τάξεων, δηλαδή των ανθρώπων μεταξύ τους μέσα στην κοινωνία, ούτε βέβαια το άλογο κυνήγι του χρήματος.
Οι νέες μάχες είναι κατεξοχήν πολιτισμικές. Αφορούν στο δικαίωμα πρόσβασης κάθε πολίτη στις πηγές διαβίωσης κι ενημέρωσης αλλά, αντίστοιχα, και στη δυνατότητα των πηγών να φτάνουν ως τον τελευταίο πολίτη αυτής της γης. Σήμερα οι μεγαλύτερες μάχες δίνονται για το δικαίωμα όλου του πληθυσμού της γης σε φαϊ και νερό, αλλά και στη δυνατότητά τους να μετέχουν στο σύγχρονο θαύμα της Τεχνολογικής Επανάστασης.
Ας μην αρχίσουμε από την Αφρική, όπως όλοι θα περίμεναν, αλλά από τη Μέκκα του καπιταλισμού. Τον Ιούνιο του 2009 ο δήμος της πόλης Grand Junction, στο Κολοράντο των ΗΠΑ προσπάθησε να περάσει δύο καινούργιους νόμους που θα έκαναν παράνομη τη ζητιανιά, και συγκεκριμένα το να κρατά κάποιος ένα κομμάτι χαρτί με τα χέρια του ανοιχτά ζητώντας ελεημοσύνη. Αυτό που τελικά σταμάτησε τα σχέδια του δημάρχου ήταν μια δυνατή, μεγάλη, κι έντονη ομάδα αστέγων και επαναστατημένων νεολαίων.
Κανείς δεν υποστήριξε το νόμο, και πάνω από εκατό άτομα συγκεντρώθηκαν για να δείξουν την εναντίωσή τους. Η οργάνωση «Αλληλεγγύη, Όχι Ελεημοσύνη» (Solidarity Not Charity) έδινε φαγητό και νερό στους συγκεντρωμένους έξω από το δημαρχείο. Το τοπικό μουσικό συγκρότημα «Βασιλιάδες του Πρόχειρου Φαγητού» (Fast Food Kings) έπαιζαν ζωντανή μουσική, μαζί με τα «Μικρά Κοτόπουλα» (Chicken Little) που ήρθαν από ένα αυτόνομο κοινωνικό κέντρο (infoshop) άλλης πόλης στο δημαρχείο για να παίξουν ζωντανά.
Στο δημαρχείο ψήφισαν όλοι ενάντια στον ένα νόμο, και 5 προς 2, αλλά καθώς προσπαθούσαν να περάσουν αυτούς τους νόμους χωρίς τη συνήθισμένη διαδικασία, έπρεπε να συγκεντρώσουν απόλυτη πλειοψηφία. Τώρα ο δήμαρχος θα προσπαθήσει να ξαναζητήσει ψηφοφορία για τους ίδιους νόμους με άλλη διαδικασία. Οι διαδηλωτές έτρωγαν το φαγητό τους και άκουγαν τη μουσική τους έξω από το δημαρχείο, και μιλούσαν ενώ κρατούσαν πανό με μηνύματα όπως «είμαστε παντού» (”We are Everywhere”).
Οι συγκεντρωμένοι επίσης είχαν χαρτόνια γραμμένα με μηνύματα όπως «Το να είσαι άστεγος δεν είναι παράνομο» (”Homelessness is not illegal”), το σατυρικό «θα δουλεύαμε για να πληρωθούμε με ελευθερία του λόγου» (”Will Work For Free Speech”), και «το να ζητάμε βοήθεια είναι ελευθερία του λόγου» (”Asking For Help is Free Speech”).
Ενώ η απομάκρυνση των δύο νόμων από τη ψηφοφορία ήταν μιά μικρή νίκη, ο πόλεμος συνεχίζεται. Στη πραγματικότητα η νίκη όμως ήταν οτι πολλοί άνθρωποι της πόλης άρχισαν να αισθάνονται δυνατότεροι και έχουν ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Η συγκέντρωση έδειξε πως μια συγκέντρωση στο δρόμο μπορεί πραγματικά να φέρει αποτελέσματα αν υπάρχει αλληλεγγύη.
Ο δήμαρχος δεν γνώριζε πως αυτή η συμμαχία επαναστατημένων νεολαίων και αστέγων σχηματιζόνταν σιωπηλά εδώ και μήνες πριν τη συγκέντρωση με σκοπό την αλλαγή του κοινωνικού κατεστημένου. Βασικά, ο δήμαρχος έριξε λάδι στη φωτιά που ετοιμαζόταν να ανάψει. Την επόμενη βδομάδα έγινει νέα μαζική συγκέντρωση με συνθήματα όπως «Απαιτούμε στέγη! Όχι άλλοι θάνατοι!» (Housing First! No More Deaths!). Η πόλη του Grand Junction επαναστατεί.
Ο πόλεμος για την ενημέρωση
Μια σειρά ανηλεών μαχών εξελίσσεται εδώ και καιρό μεταξύ Αμερικής και Κίνας. Όχι βέβαια για κάποια διαφιλονικούμενα εδάφη, αλλά για τη δυνατότητα οι απανταχού της γης χρήστες του Διαδικτύου να επικοινωνούν απρόσκοπτα με τους κινέζους χρήστες. Στις πρώτες μάχες απέναντι από το Πεκίνο στάθηκε ο γίγαντας που λέγεται Google, ενώ στο δεύτερο γύρο του πολέμου, μπήκαν στη μάχη ο Λευκός Οίκος, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ίσως και το Πεντάγωνο!
H Κίνα δεν χρειάζεται μαθήματα για το πώς θα χειρίζεται το Internet από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δήλωσε ο πρόεδρος της Ενωσης του Πεκίνου για τα ηλεκτρονικά μέσα Μιν Νταχόνγκ. Η ομιλία της αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον έδειξε έλλειψη σεβασμού απέναντι στην Κίνα, η οποία δεν μπορεί να δεχθεί όρους σε θέματα όπως είναι η εθνική ασφάλεια ή η κοινωνική σταθερότητα, τόνισε. “Το πώς αναπτύσσεται το Internet της Κίνας και το πώς το διαχειριζόμαστε είναι θέματα που αφορούν τον κινεζικό λαό”, είπε ο Μιν σε συνέντευξή του στον κρατικό ιστότοπο Xinhuanet.com.
Η Χίλαρι Κλίντον επέκρινε την πολιτική της Κίνας και του Ιράν στον τομέα του Internet και ζήτησε από το Πεκίνο να ερευνήσει τις καταγγελίες της Google Inc. για δράση των χάκερ και για λογοκρισία.-
πηγή:dhmopshfisma
Άλλο ένα σκάνδαλο ήρθε στο φως μετά από ερώτηση που έγινε στην βουλή και ο υπουργός υποδομών Δ.Ρέππας αναγκάστηκε να απαντήσει. Είπε ότι για 100... σιδεριές για την φύλαξη ποδηλάτων στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χρειάζονται συνολικά 1,5 εκ ευρώ!
Το καταλαβαίνετε γιατί ποσό μιλάμε και έχουν το θράσος και απαντάνε αντί να ακυρώσουν τα πάντα; Οι σιδεριές για τα ποδήλατα κάνουν κοντά στα 100.000 ευρώ το πολύ και αυτοί δίνουν 1,5 εκ ευρώ για να πληρώνει πάλι κερατιάτικα ο Έλληνας;
Όξω από την παράγκα μας...
Την ερώτηση έκανε ο Κυριάκος Βελόπουλος του ΛΑΟΣ και στην δυσάρεστη θέση ήρθε ο Δημήτρης Ρέππας. Τα χρήματα είναι μια κοινωνική ...προσφορά του Ελληνικού λαού.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ>>ΔίνουνΑναρτήθηκε από troktiko
ιστοσελίδα μου αξία
€66,497.91