Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Η ΠΟΛΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ ΚΑΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ-ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Η ΠΟΛΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΜΕ ΄΄ΦΙΛΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ΄΄
Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ..
ΑΛΛΑ...
.....
........ΤΕΛΙΚΑ..
ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΟΤΙ Η ΠΟΛΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ ΗΘΕΛΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ!!!
Η ΠΟΛΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ ΓΥΡΝΑΕΙ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΣΚΥΛΟ.
ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΟ HUDSON BAY ΣΤΟ ΚΑΝΑΔΑ.

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΄΄ΓΟΝΕΙΣ΄΄ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ


poty7

Σχόλιο του Νεοκλή Σαρρή για άρθρο της ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ εφημερίδας YΕΝΙ-POLITIS!!

Νεοκλής Σαρρής - Ένα σχόλιο με αφορμή άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Yeni-Politis της 14.12.09 με θέμα «Αλευρομαγειρέματα», σχετικό με το θλιβερό γεγονός της κλοπής του λειψάνου του Τάσου Παπαδόπουλου.

Δικαιολογημένα ο ΚΕΝΤΡΩΟΣ και βαθύτατα ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ κ.Σαρρής εξοργίστηκε με το εν λόγω άρθρο και δικαίως αναρωτήθηκε για το ποιοι χρηματοδοτούν αυτή την εφημερίδα.

Δεν υπάρχει ένας Έλληνας στον κρατικό μηχανισμό να τους "μαζέψει" από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας;


Δύο αντιπροσωπευτικές εικόνες από το θέαμα που παρουσιάζει ο κεντρικός δρομος στο Πανεπιστήμιο, όπου οι κάθε λογής αλλοδαποί έχουν απλώσει την πραμάτεια τους και μόνο ένας στενός διάδρομος στο πεζοδρόμιο έχει αφεθεί για τους πεζούς. Στα 5 δισ. ευρώ ετησίως, ανέρχεται το ύψος του παραεμπορίου από τους αλλοδαπούς στην χώρα μας. Χασούρα 2 δισ. ευρώ τουλάχιστον για το κράτος, από την μη καταβολή του ΦΠΑ. Κατά τα άλλα, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ψάχνει να γεμίσει τα ταμεία. Εκτός της οικονομικής πτυχής, το ζήτημα έχει και την διάσταση της οικτρής εικόνας που παρουσιάζει η Αθήνα, ο Πειραιάς και δευτερευόντως η Θεσσαλονίκη, από την καθημερινή «λαϊκή αγορά» των αλλοδαπών, στους κεντρικούς δρόμους. Θέαμα που δεν συναντά κανείς, πουθενά στην Ευρώπη και βεβαίως δεν ταιριάζει σε πρωτεύουσα, εκτός αν μιλάμε για την Αφρική.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης που είναι; Που είναι οι πεζές περιπολίες; Που είναι η Δημοτική Αστυνομία; Δεν βλέπει αυτά τα χάλια που αντιμετωπίζουν οι πολίτες καθημερινά; Η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, ιδίως στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, που έχει αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα, δεν απασχολεί κανέναν;
Ή μήπως απλώς γυρίζουν το κεφάλι, αφού προέχει να δοθεί δικαίωμα ψήφου στους ξένους, οπότε έχουν ανάγκη από την ψήφο αυτών των πλανόδιων αλλοδαπών;

Έτσι για να μην κοροϊδευόμαστε.



εν κρυπτώ

Αναμενόμενο το Όχι Σαμαρά στο Δημοψήφισμα


Ολοταχώς για συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ

Αντώνη γιατί φοβάσαι το δημοψήφισμα;

Όλες αυτές τις ημέρες περίμενα… Περίμενα την δήλωση του Αντώνη για το δημοψήφισμα σχετικά με την ελληνοποίηση των λαθρομεταναστών. Άλλος φίλος μου έλεγε, «περίμενε και θα δεις»… Άλλος πάλι, μου έλεγε, «αυτός είναι παληκάρι»… Ένας άλλος καλός φίλος του οποίου η γνώμη είναι πάντα βαρύνουσα, μου είπε «περίμενε το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Αντώνη»… Κι εγώ περίμενα… Αλλά, ήξερα…
Ο Αντώνης Σαμαράς, προσφάτως εκλεχθείς αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, με χρέος να επαναφέρει την «παράταξη» στην εξουσία, πήρε θέση για το δημοψήφισμα… Και τι είπε; Μα φυσικά όχι… κι έτσι δεν αρνήθηκε το δημοψήφισμα, αλλά αρνήθηκε το νόμιμο και συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών να αποφασίσουν για το αύριο της χώρας...
Πώς άλλωστε μπορούσε να πει ναι; Οι διαδικασίες για την συγκυβέρνηση (την κυβέρνηση εθνικής ενότητας της οποίας την ανάγκη προέταξε ο «επίτιμος», γνωστός παρασκηνιακός Κων/νος Μητσοτάκης), προχωρούν υπογείως και παρά τις αντίθετες δηλώσεις, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος ευελπιστεί πως μία «ένωση» είναι ικανή να γλυτώσει από την οργή των πολιτών τις πολιτικές και τους πολιτικούς που έχουν καταρρακώσει την χώρα.
Επίκεινται άμεσες μεγάλες και δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να παρθούν αλλά και να εφαρμοστούν και οι οποίες έχουν άμεση σχέση με την αυριανή μορφή της χώρας. Και αυτές οι αποφάσεις δεν είναι δυνατόν να «σηκωθούν» μόνο από το ΠΑΣΟΚ. Ο επίτιμος, μάλιστα, έδωσε και «μοντέλο» στο οποίο λείπουν οι πολιτικοί και αναλαμβάνουν οι τεχνοκράτες… Γιατί άραγε; Μήπως για να μπορούν να πέσει το «ανάθεμα» σε αυτούς και όχι στις πολιτικές και στους πολιτικούς; Ο επίτιμος έδειξε τον δρόμο διαφυγής και ο Αντώνης αποφάσισε πως δεν είναι στιγμή για ρήξεις με αυτούς που πιθανώς θα «συγκυβερνήσει» μετά από μερικές εβδομάδες.
Ο Αντώνης δεν έκανε πίσω, αλλά έκανε μεταβολή… Είτε αρέσει στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. είτε όχι, ο νέος αρχηγός του κόμματος προτίμησε να μην δώσει την πρώτη του μάχη… Αποφάσισε να αντιπολιτευθεί της κυβέρνησης Παπανδρέου, συντασσόμενος πλήρως με τον ανθελληνικό χαρακτήρα που άρχισαν να σχηματίζουν οι προωθούμενες πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Ο Αντώνης, λίγες ώρες πριν την αλλαγή του χρόνου, αποφάσισε να αφήσει πίσω του την πατρίδα και να αρπαχτεί από το «πνεύμα συναίνεσης», ευελπιστώντας πως το λογίδριό του θα τον διασώσει πολιτικά… Λίγες ώρες πριν την αλλαγή του χρόνου, ο κύριος Σαμαράς αποφάσισε να εγκαταλείψει αυτούς που τον εξέλεξαν, αλλά και αυτούς οι οποίοι είχαν αρχίσει να στηρίζουν τις ελπίδες τους για να ένα καλύτερο αύριο, στο πρόσωπό του…
Ο Αντώνης, τελικά, είναι φυγόμαχος, όπως και ο προκάτοχός του… Αρνήθηκε να παλέψει για την εφαρμογή του Συντάγματος και συντάχθηκε με όσους εργάζονται για την σμίκρυνση της Ελλάδας… Ο Αντώνης σήμερα, αποφάσισε να αφήσει πίσω του το πρόσωπο του αγωνιστή και θέλησε να μεταμορφωθεί σε έναν πολιτικό της σειράς, χωρίς εθνική προοπτική, χωρίς συναίσθηση του χρέους του απέναντι στο Σύνταγμα και τους πολίτες της χώρας.
Η άρνηση του Αντώνη Σαμαρά, ήταν ένας καθαρός συμβιβασμός, ανεπίτρεπτος, που θα πρέπει να καταδειχθεί, προκειμένου να αρχίσουν μερικοί να αντιλαμβάνονται πως τα συνήθη «δίπολα επιλογών» ουσιαστικά αποτελούν διαφορετικές εκφάνσεις του ήδη υπάρχοντος πολιτικού κατεστημένου, που μας παρουσιάζει ως επιλογές αυτούς που έχουν ήδη επιλεχθεί από τους στρατηγούς της Νέας Εποχής… Μάλιστα, η αστεία δικαιολογία της Ν.Δ. πως δεν παρασύρεται στις θέσεις του ΛΑΟΣ, αποτελεί το απαύγασμα της γελοιότητας στην οποία έχει περιπέσει ο κύριος Σαμαράς. Το Δημοψήφισμα το ζήτησαν πρώτοι οι πολίτες και κατόπιν «έτρεξε» ο κύριος Καρατζαφέρης να επαναλάβει το δίκαιο αίτημα των πολιτών. Οτιδήποτε άλλο, ισχυρίζεται ο οποιοσδήποτε, είναι απλώς κατάντια και περίτρανη απόδειξη πως σήμερα δεν υπάρχει πολιτική, αλλά ούτε και πολιτικοί ικανοί να αντιληφθούν το κοινωνικό και το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, τις πολιτικές ζυμώσεις της κοινωνίας που έχει προσπεράσει τους άβουλους και χωρίς φαντασία πολιτικούς και τις «προωθούμενες» πολιτικές τους…
Δυστυχώς, αν και αναμενόμενη, η άρνηση του Αντώνη Σαμαρά, να ακολουθήσει την φωνή των πολιτών, αυτή του η τοποθέτηση τον κατατάσσει απέναντι και όχι δίπλα σε αυτούς που ισχυρίζεται πως εκπροσωπεί. Και ίσως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν κατάλαβε πως κάτι έχει αλλάξει την χρονιά που πέρασε… Οι πολίτες είδαν και έκαναν πολλά… Η πολιτική και οι πολιτικοί ξεγυμνώθηκαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και απώλεσαν κάθε άλλοθι που θα μπορούσαν να προβάλουν στο μέλλον… Οι πολίτες σήμερα γνωρίζουν και κινούνται προς την κατεύθυνση ανάδειξης νέων προσώπων, που τίμια θα σταθούν στο ύψος των υποχρεώσεών τους, απέναντι από κάθε Γιώργο, κάθε Αντώνη, κάθε Κυριάκο ή Αλέξη…
Ο Αντώνης σήμερα αρνήθηκε να υποστηρίξει τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την ελληνοποίηση των λαθρομεταναστών, νομίζοντας πως με αυτή του την πολιτική πράξη έχει ανεβεί στην βάρκα που θα τον διασώσει πολιτικά… Μήπως κάποιος πρέπει να του πει πως αυτή η «κυβερνητική» βάρκα είναι τρύπια;… Μήπως κάποιος πρέπει να του πει πως ο "πολιτικός δρόμος" που επέλεξε να πάρει οδηγεί σε οικογενειακές διακοπές στις Αυστριακές Άλπεις;
Καλή χρονιά Αντώνη, Γιώργο, Αλέξη, Κυριάκο, Κωνσταντίνε… καλή χρονιά και… με καλά μυαλά… Με υγεία σε σώμα και σε πνεύμα, ευελπιστούμε πως πολύ σύντομα θα αισθανθείτε τα επικείμενα, αλλά και τις πραγματικές σας ευθύνες…
Κωνσταντίνος
Υ.Γ.: Τις καλύτερες ευχές μου σε όλους και σε όλες. Με υγεία, αγάπη, ειρήνη και επιτυχίες, ο νέος χρόνος να μην είναι τελικά αυτό που περιμένουμε, αλλά με τη δική μας παρέμβαση να αλλάξει και να μας φέρει όσα μας έχουν κλέψει…

Ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τον Γκρουέφσκι και ενισχύει την αδιαλλαξία του! Sam Vaknin: Ο διεφθαρμένος ισραηλινός σύμβουλος του Γκρούεφσκι!




Ο Γκρούεφσκι οφείλει πιθανόν πολλά για το κύρος και την δημοτικότητά του μέχρι σήμερα στον Sam Vaknin. Πριν ακόμη ανεξαρτητοποιηθεί η FYROM, αυτός είχε ήδη αρχίσει να συμβάλει στην δημιουργία του προφίλ του Nikola Gruevski, μελλοντικού πρωθυπουργού των Σκοπίων. Ήδη από το 1998, όταν ο Γκρούεφσκι ήταν υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και στη συνέχεια υπουργός εμπορίου, ο Sam Vaknin εξέδωσε σε βιβλίο τους διαλόγους του με τον Γκρούεφσκι με τίτλο «Η οικονομία της Μακεδονίας σε σταυροδρόμι – Καθ’ οδόν για μία υγιέστερη οικονομία» και στην πορεία τον πρόβαλε σε διεθνή οικονομικά ΜΜΕ με διάφορες συνεντεύξεις πολιτικού και οικονομικού περιεχομένου. Η σχέση τους χρονολογείται από το 1996, όταν ο Γκρούεφσκι παρακολούθησε τα μαθήματα που παρέδιδε ο Sam Vaknin στο Χρηματιστήριο των Σκοπίων και στον Οργανισμό Ιδιωτικοποιήσεων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας (portfolio management, analysis and security evaluation, western banking and finance, technical analysis – forecasting the prices of specific securities).


Ποιος είναι ο Sam Veknin;
Ο Sam Veknin γεννήθηκε το 1961 στο Ισραήλ, όπου και σπούδασε. Από το 1996 μέχρι και σήμερα ζει στα Σκόπια.Αφού εξασφάλισε σε πολύ νεαρή ηλικία ένα PhD στη Φιλοσοφία της Φυσικής και παρακολούθησε μαθήματα οικονομικών, εργάστηκε ως manager ισραηλινών εταιρειών στη Γενεύη, το Λονδίνο και τη Ν. Υόρκη. Επέστρεψε στο Ισραήλ με καναδικά επενδυτικά κεφάλαια και ίδρυσε επενδυτικές και χρηματιστηριακές εταιρείες με κύκλο εργασιών πολλών εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε νομικά.Ξαφνικά μία ημέρα έκανε μία επίδειξη δύναμης και επιτυχίας και εξαγόρασε χρηματιστηριακά της Αγροτική Τράπεζα του Ισραήλ(!), όπως ο ίδιος δηλώνει στο βιογραφικό του. Το που σκόπευε να την πουλήσει αργότερα δεν το αναφέρει…Το 1995 δικάστηκε για χειραγώγηση μετοχών και απάτη για την εξαγορά της τράπεζας και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 11 μηνών. Στις άπειρες δημιουργικές και απερίσπαστες ώρες που του προσφέρθηκαν με τον εγκλεισμό του, άρχισε να κάνει δουλειά υποδομής, που θα τον εξυπηρετούσε στις μελλοντικές του ενασχολήσεις. Συνέγραψε το πρώτο βιβλίο του που… άπτεται της ψυχολογίας: «Ναρκισσισμός – η κακοήθεια της εγωπάθειας».
Το ίδιο διάστημα, όπως ο ίδιος δηλώνει, γίνεται βοηθός του καθηγητή S.G. Shoham της Νομικής (αξιοπερίεργο, όντας έγκλειστος για απάτη να γίνεται βοηθός καθηγητή της Νομικής) στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και με την αποφυλάκισή του μετακομίζει στα Σκόπια (λέτε να του δόθηκαν οι «σχετικές οδηγίες» ή αποφάσισε να πάει στο πουθενά για να πλουτίσει;) και αρχίζει τη διεθνή καριέρα του στα Βαλκάνια (με ποιες συστάσεις άραγε;) ως οικονομολόγος και ειδικός στα χρηματιστηριακά σε μεγάλες εταιρείες της Τσεχίας, της Ρωσίας και των Σκοπίων. Επειδή είχε και προϋπηρεσία ως δημοσιογράφος (ένας πιστοποιημένος και καταδικασμένος ως απατεώνας να είναι δημοσιογράφος; Λέτε να συμβαίνουν και τέτοια στον κόσμο της δημοσιογραφίας και μάλιστα της διεθνούς δημοσιογραφίας;) στο Ισραήλ (έγραφε σε αμερικανικά έντυπα), ήταν και για λίγο ανταποκριτής της «Washington Times» πριν έρθει στα Σκόπια (έκανε όλες τις απαραίτητες επαφές προτού αναλάβει το «έργο» του), παράλληλα με τις χρηματιστηριακές του ενασχολήσεις στα Βαλκάνια αρχίζει να δημοσιεύει οικονομικά άρθρα τις «Nova Macedonijia», «Dnevnik», «Makedonijia Denes», «Izvestia», «The Middle East Times», «The New Presence» και «Central Europe Reviw» (για να μαθαίνουν κάποιοι στην Ελλάδα πως φτιάχνονται τα προφίλ των ανθρώπων που εργάζονται 48 ώρες το 24ωρο!).Δίδαξε χρηματιστηριακά στον Οργανισμό Ιδιωτικοποιήσεων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, στο Χρηματιστήριο και στο υπουργείο Εμπορίου.Όταν η FYROM έγινε ανεξάρτητη, ο ίδιος έγινε σύμβουλος της κυβέρνησης της FYROΜ και του υπουργείου Οικονομικών, δηλαδή του Γκρούεφσκι, μέχρι και το 2002. Η σχέση των δύο ανδρών για εκείνο το χρονικό διάστημα βρίσκεται στο σκοτάδι, χωρίς να υπάρχουν πληροφορίες για οτιδήποτε συνέβαινε μεταξύ τους, ενώ από εκείνο το σημείο και μετά η καριέρα του Γκρούεφσκι παίρνει την ανιούσα, εκτινάσσοντάς τον στην κυριολεξία το 2003 στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης και στην προεδρία του κόμματος VMRO-DPMNE.Την ίδια χρονική περίοδο ο Sam Vaknin αναλαμβάνει σοβαρά την υπόθεση της γενικής ενημέρωσης για τα Βαλκάνια στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ (με ποια υποδομή και με ποιόν να τον προωθεί άραγε;).

Ορίζεται βασικός ανταποκριτής του διεθνούς πρακτορείου ειδήσεων UPI, συντάκτης του «Global Politician», ιδρυτικό στέλεχος, αναλυτής στα «The Analyst Network», «The American Chronicle Media Group¨» κ.λ.π.Όλα δείχνουν πως τα Βαλκάνια τον περίμεναν πριν καν έρθει να εγκατασταθεί σε αυτά…Στη συνέχεια, και στις 24.2.2002 απέκτησε το πρώτο πιστοποιητικό εξειδίκευσης και ικανότητας για συμβουλευτικές τεχνικές από το Brainbench, αμερικανική εταιρεία που εκπαιδεύει τους ενδιαφερόμενους μέσω Internet με εξειδικευμένα μαθήματα και εκδίδει πιστοποιητικά καταλληλότητας του υποψηφίου υπαλλήλου για κρατική υπηρεσία ή και για υπεύθυνη θέση σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες μετά από ειδικά τεστ, όπου εξετάζονται οι γνώσεις, οι δεξιότητες, οι ικανότητες, η προσωπικότητα και η προηγούμενη επαγγελματική δραστηριότητά του (πώς πέρασε άραγε με επιτυχία αυτές τις «εξετάσεις» και πιστοποιήθηκε επιτυχώς με τέτοιο «βαρύ» επαγγελματικό παρελθόν; Είναι γνωστές αυτές οι σεμιναριακού χαρακτήρα εταιρείες που μέσω ασύγχρονου ή συγχρονισμένου e-learning και μέσα από evaluation tests πιστοποιούν, αφού πρώτα πληρωθούν από τους πελάτες τους- την ικανότητα ή τις γνώσεις που επιθυμεί να επικαλείται ο έκαστος πελάτης των εταιρειών αυτών).Ο Sam Vaknin κρίθηκε για όλα τα προαναφερθέντα με τον καθόλου ευκαταφρόνητο βαθμό του 4,25 με άριστα το 5!!!
Βέβαια, είναι τόσο διαβλητό το σύστημα των ιδιωτικών αυτών πιστοποιήσεων, που άνετα, ο οποιοσδήποτε μπορεί να αποκτήσει τίτλους σπουδών ή πιστοποιήσεις –για οτιδήποτε επιθυμεί- με χαρακτηριστική άνεση, αρκεί να καλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις που του τίθενται. Γνωστή η περίπτωση μεγαλοπαράγοντα της Ν.Δ. στη Θεσσαλονίκη με την πλαστή πιστοποίηση σπουδών, αλλά και για όποιον ενδιαφερόμενο μπορώ να του αποστείλω τηλέφωνο επικοινωνίας για απόκτηση τίτλου σπουδών στην Αμερική. Είναι γνωστό πως η spam αλληλογραφία όλων μας γεμίζει από τέτοιου είδους μηνύματα. Γιατί να μην το έκανε και ο Sam Vaknin, ο οποίος σε πολλά σημεία του βίου του θυμίζει έναν δικό μας «ειδήμονα» στα οικονομικά και πολιτικά, ονόματι Κοσκωτά, με την διαφορά ότι ο Vaknin κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος, πιθανότατα εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα και έχοντας πολύ καλές "πλάτες".Στις 10 Ιουλίου 2004 ο Sam Vaknin απέκτησε άλλα τρία πιστοποιητικά (θα ήταν σε τιμή ευκαιρίας ή του έγινε άραγε ειδική προσφορά;). Ανανέωσε, πριν λήξει η τριετία, το προηγούμενο και δύο επιπλέον. Ένα σαν οικονομικός αναλυτής, με αντίστοιχες βαθμολογικές επιδόσεις, και ένα ακόμη σαν ειδικός για σχεδιασμό ηλεκτρονικού εμπορίου. Όλο αυτό το διάστημα μέχρι και σήμερα, ενώ αρθρογραφεί ασταμάτητα, δίνει και ο ίδιος συνεντεύξεις σαν ειδικός στα Βαλκανικά θέματα (τελικά δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα το «είσαι ότι δηλώσεις»!) σε γνωστούς αμερικανούς δημοσιογράφους, για την οικονομία, τις επενδύσεις, την πολιτική διαφόρων χωρών των Βαλκανίων, την τρομοκρατία στα Βαλκάνια, τη διαφθορά των Βαλκανικών χωρών, κάνει προβλέψεις για το που και αν θα ξεσπάσει πόλεμος.
Είναι άραγε ο άνθρωπος θαύμα ή ο κλασικός θαμώνας ενός καφενείου, που έχει λόγο επί παντός επιστητού; Και αναρωτιέμαι, για μία ακόμη φορά, που βρίσκει τον χρόνο να τα κάνει όλα αυτά ταυτόχρονα; Ελπίζω να μην εμφανιστεί κανείς και ισχυριστεί πως βρίσκεται ολόκληρο επιτελείο που τον υποστηρίζει για όλες αυτές τις δραστηριότητες… Γιατί, αν κανείς ισχυριστεί κάτι τέτοιο, πρέπει να ομολογήσω πως θα με βρει στο πλάϊ του, επειδή κι εγώ αυτό πιστεύω…Δηλώνει τρελός ή είναι;Συνεχίζοντας, με τον βίο του «αγίου» Sam Vaknin:Ξαφνικά και ασυμβίβαστα με την επιτυχημένη βαλκανική του καριέρα, ενεργοποιεί και μία άλλη επαγγελματική του πτυχή, αυτήν που ξεκίνησε μέσα στη φυλακή με την συγγραφή του πρώτου του βιβλίου. Ο Vaknin αρχίζει να δημοσιοποιεί έναν μύθο που δημιούργησε γύρω από μία ψυχική πάθηση που τον διακατέχει και που από αυτήν ορμώμενος έγραψε το μεγάλο του έργο «Ναρκισσισμός – η κακοήθεια της εγωπάθειας», αναφερόμενος στον εαυτό του και το πρόβλημά του (άγνωστο είναι και πρέπει να ελεγχθεί ψυχιατρικά εάν πρόκειται για μία συνειδησιακή κραυγή προς την κοινωνία, μία κραυγή προειδοποίησης για την πραγματικότητα και την επικινδυνότητα της ύπαρξής του). Για να προωθήσει τις πωλήσεις του βιβλίου του και για να αποκτήσει διεθνή φήμη, δημιούργησε και συμβουλευτικά sites στο Internet γι αυτούς που νομίζουν ότι πάσχουν από την ίδια ασθένεια, διευκρινίζοντας κάθε φορά πως ναι μεν είναι ειδικός αλλά δεν είναι γιατρός… Προφανώς για αποφυγή νομικών επιπλοκών, εξασφάλισε το κατάλληλο πιστοποιητικό πως διαθέτει γνώση… συμβουλευτικών τεχνικών (με τη γνωστή, γρήγορη και αλάνθαστη μέθοδο που προαναφέραμε).
Η ασθένειά του διαγνώστηκε, όπως ισχυρίζεται, όταν πήγε στο στρατό στο Ισραήλ (όλοι οι «έξυπνοι» στο στρατό την παθαίνουν άραγε την «ζημιά»;), ονομάζεται «ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας» και πλήττει αυτούς που έχουν περισσότερο ναρκισσισμό από όσο χρειάζεται… (ελπίζω να μην πάσχει και ο Τσίπρας από τέτοια ασθένεια…).Επιμένει πως την εντόπισε αρχικά ο Freud το 1914 και μετά ασχολήθηκε με αυτήν ένας γιατρός το 1980, ακριβώς την εποχή που ο Vaknin πήγε φαντάρος. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν την αναφέρει στις ψυχικές παθήσεις και τέτοια ασθένεια δεν είναι πουθενά καταγεγραμμένη. Ωστόσο, το 2006 η ασθένεια γίνεται αντικείμενο μελέτης από μία ομάδα φοιτητών στο πανεπιστήμιο του San Diego (ούτε αυτά που ισχυρίζεται ο Γκρούεφσκι για την ιστορία των Σκοπίων είναι πουθενά καταγεγραμμένα, αλλά βρέθηκαν πολλοί «καλοθελητές», ακόμη και εντός της Ελλάδος, να ασχοληθούν με τους ηλίθιους ισχυρισμούς του).Από τον Σεπτέμβριο του 2007 ο Vaknin άρχισε να δημοσιοποιεί συστηματικά τα συμπτώματα της ασθένειάς του με άρθρα και διεθνείς συνεντεύξεις (Δεν αρκείται στην αυτό-γελοιοποίηση, αλλά προχωρά και στην διεθνή του γελοιοποίηση. Και πάλι αναρωτιέμαι γιατί βρίσκω συνεχώς κοινά σημεία με τις ενέργειες του Γκρούεφσκι…) Όταν κάποιος πάσχει από ναρκισσισμό σε αρρωστημένη μορφή, ισχυρίζεται ο Vaknin, «παίζει ένα μακροπρόθεσμο ψυχολογικό παιχνίδι που είναι θανατηφόρο για την ψυχή του προσώπου που βρίσκεται μαζί με τον πάσχοντα…» (στο σημείο αυτό να τονίσουμε πως πρέπει να προσέξει ο Γκρούεφσκι τις παρέες του...).
Και πώς αναγνωρίζεται η ασθένεια; «Μέσα από μία τέλεια, σφαιρική, διεισδυτική κατακλυσμική κρίση ζωής»(!) ισχυρίζεται…Και πώς κρίνει ο ίδιος ότι πάσχει; «Μέσα από ένα διαζύγιο, από μία φυλακή, από μία πτώχευση (ήμουν εκατομμυριούχος), από τη δυσφήμιση (ήμουν διάσημος) και τώρα, 4 χρόνια μετά, νιώθω πως έχω υποτροπιάσει και είμαι χειρότερα από ποτέ» (η συνέντευξη δόθηκε το 1999. Άραγε είναι επικίνδυνη η ασθένεια για άλλους και πόσο έχει προχωρήσει από τότε;)Και ποια είναι η θεραπεία; «Πήγα μερικές φορές στον ψυχολόγο και προσπάθησα να του επιβάλλω την υπεροχή μου. Όταν απέτυχα, τον παράτησα…» (Το «καβάλημα» είναι σοβαρό και αν η ασθένεια είναι «μεταδοτική» νομίζω ότι ο Γκρούεφσκι ήδη ασθενεί).Και τι μπορεί να κάνει κανείς για έναν πάσχοντα στο άμεσο περιβάλλον του; «Να τον περιθάλψει, να τον κολακέψει, να τον λατρέψει, να τον θαυμάσει ή άλλως να εξαφανιστεί γρήγορα… γιατί ο πάσχων γίνεται εκδικητικός, επιθετικός, κυνικός και επικίνδυνος για την υγεία όλων» (να’ τα, να’ τα… μας ειδοποιεί ο τρελός πως κινδυνεύουμε από αυτόν ή από «κάποιον άλλο»;)Όλα αυτά όμως τα αποκάλυψε το 1999 σε μία του συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό των ΗΠΑ, αλλά και τα δημοσιοποίησε σε site στο Internet το οποίο ασχολείται με θέματα υγείας («δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» που λένε…).Στη συνέχεια, το 2003, ο Vaknin ήταν σύμβουλος της νεοσύστατης κυβέρνησης της FYROM και του υπουργού Οικονομικών (μέσω σεμιναρίου) Γκρούεφσκι. Και το 2002 η Brainbench, ενώ τον είχε –υποτίθεται- ελέγξει και ως προς την προσωπικότητά του, δεν διέγνωσε τίποτε και τον έκρινε ικανό… ούτε καν αξιολόγησε τους λόγους της φυλάκισής του… εκτός και αν το θεώρησε ως «κακή στιγμή»…Η πολιτική και η οικονομική αρθρογραφία του συνεχίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε ένα από τα τελευταία άρθρα του, ενώ αποστασιοποιείται από τις εξελίξεις κριτικάροντας τα τελευταία συμβάντα στη FYROM και δηλώνει πως «οι επενδυτές έλκονται από ιστορίες επιτυχίας και απωθούνται όταν διαφαίνονται προβλήματα και όταν διαπιστώνουν σε μία χώρα πως τα λεφτά εξαφανίζονται σε «λαδωμένες παλάμες», «βαθιές τσέπες» και ελβετικές και κυπριακές τράπεζες (μήπως θα έπρεπε να διερευνηθεί ο ρόλος των Κυπριακών Τραπεζών και την στήριξη που πιθανά προσφέρουν σε πελάτες τους-μέλη της Σκοπιανής κυβέρνησης), αρχίζει να ασχολείται και με τις επενδύσεις της Ελλάδας στα Βαλκάνια.Στις 12 Μαρτίου 2008 δημοσιεύει ένα άρθρο στο «International Analyst Network» με τίτλο «Η Ελλάδα και οι επενδύσεις της στα Βαλκάνια: Δούρειος Ίππος ή έμπιστος συνεταίρος»; Στις 3 Απριλίου 2008 δημοσιεύει στο “Conservative Voice” το ίδιο άρθρο με ελαφρώς διαφοροποιημένο τίτλο, “Greece and its investments in the Balkans”.Αναφέρεται λεπτομερέστατα στη στρατηγική των επενδύσεων της Ελλάδας στην FYROM και σε άλλες βαλκανικές χώρες στο δημόσιο τομέα, στον ενεργειακό, στις μεταφορές, στις τηλεπικοινωνίες, στις τράπεζες, με απώτερο στόχο τον έλεγχο της παραγωγής και των υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα στα Βαλκάνια, ώστε να αποκτήσει επιρροή και στην πολιτική ζωή των Βαλκανίων, της οποίας η τιμή, όπως υποστηρίζει ο Vaknin, είναι φθηνή και εξαγοράζεται εύκολα!!! Τόσο φθηνή ώστε να έχει την δυνατότητα ακόμη και η Ελλάδα να την πληρώσει!!! (δεν αναφέρει όμως εάν κάποιοι ήδη έχουν πληρώσει την πολιτική ζωή των Βαλκανίων… και αν ναι, ποιοι είναι αυτοί…).Μέσα στο 2008 τα ABC TV, ARTE (Germany), CAC News World (Canada), Film Finance Corporation NSW Film & Television Office αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν το ντοκιμαντέρ του γνωστού Αυστραλού σκηνοθέτη Ian Walker με θέμα την ιστορία του Sam Vaknin, που από σύμβουλος κυβερνήσεων και μεγάλων εταιρειών δηλώνει «I, Psychopath» (Εγώ, ο Ψυχοπαθής) και δέχεται να πάρει μέρος στην ψυχιατρική έρευνα για τη διερεύνηση του ψυχισμού του, για το κατά πόσο είναι θύμα της ασθένειας που ονομάζεται «ναρκισσιστικές διαταραχές προσωπικότητας» και, αν όντως συμβαίνει αυτό, είναι διατεθειμένος να υποβληθεί σε θεραπεία… Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί στα τέλη του 2008 (δεν πιστεύω να περιμένουν να υπάρχουν και εισπράξεις… τουλάχιστον προσωπικά βρίσκω πιο ενδιαφέρον το ντοκιμαντέρ που ασχολείται με την «έμμηνο ρήση των φαλαινών κατά την περίοδο της εφηβείας τους»)…
Συμπερασματικά μετά από όλα αυτά τα στοιχεία, ίσως θα πρέπει να αναλογιστούμε πολύ σοβαρά τις αφορμές (ανύπαρκτες ουσιαστικά), αλλά κυρίως τα αίτια της ψυχονευρωτικής και αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς του Σκοπιανού πρωθυπουργού, ο οποίος μαθήτευσε υπό του Sam Vaknin και στην συνέχεια τον προώθησε αλλά και τον διατηρεί ως μυστικο-σύμβουλο στις όποιες αποφάσεις του.
Οι επικίνδυνες προσωπικότητες δεν είναι ένα αστείο γεγονός… οι γελοίες προσωπικότητες όμως, αυτού του είδους, αξίζουν όντως ψυχιατρικής έρευνας και πολιτικής συστηματικής και διεθνούς κατάδειξης και εξουδετέρωσης, απογυμνώνοντας αλλά και ξεμπροστιάζοντας ταυτόχρονα όλους αυτούς που κρύβονται επιμελώς πίσω από τέτοιου είδους ανθρωπάρια-πρακτορίσκους που επιθυμούν να παίζουν τον ρόλο του Θεού σε ένα κοπάδι ανθρώπων, (στην προκειμένη περίπτωση στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής των Σκοπίων) που έχουν προηγουμένως φροντίσει να σκοτώσουν την κάθε τους ελπίδα…

Ας μιλήσουμε επιτέλους

Ο θεοδωρος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Χ. Καστανίδης: «Ναι» στην αποκαθήλωση των θρησκευτ...":

Η αποδομηση της χωρας και της κοινωνιας συνεχιζεται οπως βλεπουμε με αμειωτη ενταση . Οι εθνομηδενιστες σημειωνουν συνεχεις νικες .Ο εχθρος δεν βρισκεται πλεον προ των πυλων , αλλα εχει μπει μεσα και καταστρεφει το ηθικο των ελληνων , καθως και το ενδιαφερον τους για την πατριδα και τους συνανθρωπους τους . Σκεφτειτε οταν πηγατε σε καποιο δικαστηριο αν κοιταξατε την εικονα του ΧΡΙΣΤΟΥ και παρακαλεσατε για βοηθεια και αν νοιωσατε καποια αγαλλιαση και ασφαλεια πιστευοντας οτι θα σας βοηθησει στην κρισιμη στιγμη σας. Μην τους αφησετε να πολεμουν την θρησκεια μας . Ειναι ενας απο τους τροπους αλωσης της χωρας μας .Ειναι ενας απο τους στοχους τους .Να μην εχουμε καμμια ελπιδα.Να γινουμε κενοι απο αισθηματα και ελπιδα.Θα ερθει μετα το τελος των παρελασεων ,των εθνικων εορτων,το τελος της σημαιας οπως την εφτιαξαν οι προγονοι μας οταν μας απελευθερωσαν και μας εκαναν παλι ανθρωπους απο ζωα που μας ειχαν οι κατακτητες. Δεν συμφωνω με την εξουσια που εχουν στησει οι παπαδες και εχουν αλλοιωσει την ουσια του κυρηγματος του ΧΡΙΣΤΟΥ . Τα λογια ΤΟΥ ομως δινουν ελπιδα στην ανθρωπινη ψυχη , να μην λυγιζει στις δυσκολιες της ζωης.Ειχε πει ο μεγαλος Ιωνας Δραγουμης : δεν συμφωνω με την θρησκεια ,αλλα δεν μπορω να μην αναγνωρισω τον ρολο που επαιξε στο να κρατησει το ΕΘΝΟΣ ενωμενο στα δυσκολα χρονια της τουρκοκρατιας. Αντισταθειτε , μην τους αφησετε να περασουν τα βρωμικα σχεδια τους.Συνεχης αφυπνηση των ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΜΑΛΛΙ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΚΟΥΡΕΜΕΝΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ


ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ «ΠΡΕΜΟΥΡΑ» ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ. ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

Ο κ. Ξενοφών Κοντιάδης, είναι Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, και πρόεδρος Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου.

Η αρθρογραφία του στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σε συνδυασμό με τις προσωπικές του απόψεις περί της «μη ανεκτικής Ελληνικής κοινωνίας», είναι ενδεχομένως και αποκαλυπτικές, για το λόγο ύπαρξης του συγκεκριμένου αρθρογραφήματος.



του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
http://ellinikoforum.blogspot.com/2009/12/blog-post_3770.html

Στο κάτω - κάτω από μόνες τους δε συνιστούν πολιτική ουσία ούτε και επιστημονική γνωμοδότηση, και ως προσωπικές απόψεις απλά .καταγράφονται.

Σημασία έχει να ξεχωρίσουμε μέσα από αυτές, τα αποσπάσματα που συνθέτουν επιστημονική - νομική περί του θέματος άποψη, και να τα τρίψουμε στα μούτρα των κυβερνώντων.


Λέει λοιπόν ο κ. καθηγητής μεταξύ άλλων: «Δημοψήφισμα κατά το Σύνταγμα (άρθρο 44 παρ. 2) μπορεί να διεξαχθεί είτε για κρίσιμα εθνικά ζητήματα είτε για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο είτε της μιας είτε της άλλης μορφής δημοψηφίσματος, αφού ως εθνικά ζητήματα δεν χαρακτηρίζονται μόνο όσα αφορούν την εξωτερική πολιτική ή την εθνική άμυνα.».

Και συνεχίζει: «Η συμμετοχή των μεταναστών στις δημοτικές εκλογές αποτελεί αμιγώς ζήτημα πολιτικής απόφασης, αλλά και επιλογής της ελληνικής κοινωνίας ως προς τον ρόλο που επιφυλάσσει στους μετανάστες.»

Προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ο κ. καθηγητής πως μόλις έθεσε τη νομική βάση της υποχρέωσης της Ελληνικής κυβέρνησης, όχι μόνο να μην αγνοήσει, αλλά αντίθετα να καταφύγει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στην ετυμηγορία του Ελληνικού λαού, ειδ άλλως θα έχει διαπράξει κορυφαίο εθνικό έγκλημα.

Ομολογεί επίσης ο κ. καθηγητής ότι: «.στην περίπτωση της ψήφου των μεταναστών δεν υφίσταται ούτε συνταγματική ούτε διεθνής ούτε ευρωπαϊκή-κοινοτική δέσμευση του κράτους να κατοχυρώσει ένα τέτοιο δικαίωμα, ούτε όμως, από την άλλη πλευρά, προβλέπεται συνταγματική ή άλλη υπερνομοθετική απαγόρευση της συμμετοχής των μεταναστών στις εκλογές για την ανάδειξη των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης».

Τι το σαφέστερον λοιπόν!!!

Κανείς κύριοι δε σας υποχρεώνει να προχωρήσετε σε μια τέτοια νομοθετική ρύθμιση ενώ ταυτόχρονα αποτελεί δείγμα σεβασμού απέναντι στον λαό ο οποίος σας εμπιστεύθηκε τις τύχες του τόπου, να μην παραβλέψετε την καθολική αντίθεσή του στο ανοσιούργημα που θα υποθηκεύσει τη χώρα.

Αυτά λέει σε ελεύθερη μετάφραση ο κ. καθηγητής... Αυτή είναι η αλήθεια.
Σαφέστατη και ομολογημένη (έστω και κατά λάθος) κατά τη διάρκεια εκτέλεσης μιας «διατεταγμένης υπηρεσίας» στήριξης των κυβερνητικών επιλογών.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΩΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Τα περί νωπής λαϊκής εντολής κλπ λαλουδικά, είναι σαφώς μέρος της αρθρογραφικής χορογραφίας.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΩΤΕΡΩ:
(το φωτογραφίσαμε πριν το αποσύρουν κι αυτό)

Το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, που προβλέπει το δικαίωμα των νόμιμων μεταναστών να ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές και να εκλέγονται στα δημοτικά όργανα, έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση των κομμάτων της Δεξιάς.
Ηδη προτάθηκε από τον ΛΑΟΣ η διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ώστε να αποφανθεί άμεσα το εκλογικό σώμα πάνω στο επίμαχο ζήτημα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που στην εξέλιξη αυτή διακρίνουν ομοιότητες με τη σύγκρουση της κυβέρνησης Σημίτη με τη Δεξιά, αλλά και με την Εκκλησία, για τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Πόσο παραπλήσιες είναι όμως οι δύο περιπτώσεις;

Κατ 'αρχάς αναμφισβήτητο είναι ότι στην περίπτωση των ταυτοτήτων δεν επιτρεπόταν, κατά το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η διεξαγωγή δημοψηφίσματος, για τον απλούστατο λόγο ότι τόσο η θρησκευτική ελευθερία όσο και η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δεν εξαρτώνται από τις αντιλήψεις της πλειοψηφίας. Ακόμη και αν η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών επιθυμούσε την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, μια τέτοια επιλογή θα παραβίαζε δικαιώματα που είναι αδιαπραγμάτευτα στις σύγχρονες έννομες τάξεις, όπως άλλωστε αποφάνθηκε τότε το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αντίθετα, στην περίπτωση της ψήφου των μεταναστών δεν υφίσταται ούτε συνταγματική ούτε διεθνής ούτε ευρωπαϊκή-κοινοτική δέσμευση του κράτους να κατοχυρώσει ένα τέτοιο δικαίωμα, ούτε όμως, από την άλλη πλευρά, προβλέπεται συνταγματική ή άλλη υπερνομοθετική απαγόρευση της συμμετοχής των μεταναστών στις εκλογές για την ανάδειξη των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Δημοψήφισμα κατά το Σύνταγμα (άρθρο 44 παρ. 2) μπορεί να διεξαχθεί είτε για κρίσιμα εθνικά ζητήματα είτε για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο είτε της μιας είτε της άλλης μορφής δημοψηφίσματος, αφού ως εθνικά ζητήματα δεν χαρακτηρίζονται μόνο όσα αφορούν την εξωτερική πολιτική ή την εθνική άμυνα. Συνεπώς, νομικά προβλήματα κακώς τίθενται από τις αντιπαρατιθέμενες πλευρές. Η συμμετοχή των μεταναστών στις δημοτικές εκλογές αποτελεί αμιγώς ζήτημα πολιτικής απόφασης, αλλά και επιλογής της ελληνικής κοινωνίας ως προς τον ρόλο που επιφυλάσσει στους μετανάστες.

Είναι σήμερα ώριμη η ελληνική κοινωνία να αντισταθεί σε ρατσιστικά και ξενοφοβικά σύνδρομα; Επιμένουμε να εκμεταλλευόμαστε τους μετανάστες ως φτηνό εργατικό δυναμικό σε απασχολήσεις σημαντικές και αναγκαίες μεν, τις οποίες αρνούμαστε οι ίδιοι να αναλάβουμε, χωρίς όμως να τους αναγνωρίζουμε στοιχειώδη πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα; Επιλέγουμε οι άνθρωποι που φροντίζουν τα παιδιά και τους ηλικιωμένους γονείς μας να μην είναι ενταγμένοι στην κοινωνία; Θέλουμε τους μετανάστες περιθωριοποιημένους, γκετοποιημένους και αποξενωμένους ή θεωρούμε πως η ενσωμάτωση τους στην ελληνική κοινωνία είναι προς όφελος όλων; Ενώ απαξιώνουμε το εκλογικό μας δικαίωμα και ψηφίζουμε μαζικά «αποχή», γιατί να το στερούμε, έστω στις δημοτικές εκλογές, από ανθρώπους που έχουν δώσει ζωή σε εγκαταλελειμμένους δήμους;

Η κυβέρνηση διαθέτει νωπή λαϊκή εντολή. Στο πρόγραμμά της περιλαμβάνεται η πολιτική συμμετοχή των μεταναστών. Θα ήταν λάθος να υποκύψει σε δημοψηφισματικά διλήμματα, τα οποία θα δώσουν βήμα σε φωνές που συνειδητά ή ανεπίγνωτα εκτρέφουν το αβγό του φιδιού. Η επικράτηση της συνταγματικής νομιμότητας και των δικαιωμάτων στην περίπτωση των ταυτοτήτων είχε σοβαρό κόστος, αφού διχάστηκε αναίτια η ελληνική κοινωνία. Ας μην επαναλαμβάνεται μια παρόμοια πολεμική σε κάθε βήμα εκπολιτισμού της πολιτείας. Η ψήφος των μεταναστών θα αποτελέσει μια σημαντική στιγμή για τη δημοκρατία μας, ανάλογη της κατοχύρωσης της καθολικής ψηφοφορίας και της ψήφου των γυναικών, που ασφαλώς κανείς δεν θα διανοούνταν πλέον να αμφισβητήσει.

Έθιμα και παραδόσεις της Πρωτοχρονιάς στα Βαλκάνια


Η Πρωτοχρονιά συμβολίζει την αναγέννηση, την αρχή ενός νέου κύκλου ζωής και τα έθιμα που συνδέονται με την ημέρα αυτή, σε πολλές από τις χώρες των Βαλκανίων έχουν ρίζες στο μακρινό παρελθόν.
Η Πρωτοχρονιά γιορτάζεται στις μεγάλες πόλεις των Βαλκανίων με υπαίθριες εκδηλώσεις, συναυλίες, πυροτεχνήματα, ανταλλαγή δώρων, αλλά και χρώμα παραδοσιακό, κυρίως στις αγροτικές περιοχές.
Ρουμανία
Ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς στη Ρουμανία έχει έντονο παραδοσιακό άρωμα. Οι Ρουμάνοι υποδέχονται το Νέο Έτος με τη διατήρηση διάφορων εθίμων, τα οποία μεταδίδουν στις μελλοντικές γενιές. Οι περισσότερες από τις παραδόσεις συνδέονται με την καλή τύχη και την ευημερία, με αφορμή την έλευση της νέας χρονιάς .
Στη Ρουμανία, την Πρωτοχρονιά τα παιδιά συνθέτουν τη “Σόρκοβα”, ένα μπουκέτο από κλαδί, το οποίο στολίζεται με χρωματιστά χάρτινα λουλούδια, για να ευχηθούν ευτυχία το νέο έτος, ενώ αγγίζουν μ’ αυτό τους ενήλικες, για να έχουν υγεία και μακροημέρευση.
Παραδοσιακά, το μπουκέτο “Σόρκοβα” φτιαχνόταν από ένα ή περισσότερα κλαδιά οπωροφόρων δένδρων (ένα από μηλιά, ένα από κερασιά, ένα από αχλαδιά και ένα από δαμασκηνιά), τα οποία τοποθετούνταν σε ζεστό μέρος στις 30 Νοεμβρίου, του Αγίου Ανδρέα, ώστε να βγάλουν μπουμπούκια και να ανθίσουν έως την Πρωτοχρονιά.
Στα παιδιά προσφέρονται ως αντάλλαγμα για τις ευχές κεράσματα, κέικ, μπισκότα, γλυκά και χρήματα.
Το πρωί της πρώτης ημέρας του Νέου Έτους, ορισμένες ορθόδοξες οικογένειες πετούν κέρματα στο νερό, καθώς έτσι πιστεύουν πως θα έχουν καλοτυχία όλη τη χρονιά.
Τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου, οι αγρότες κάνουν πρόγνωση καιρού της χρονιάς που έρχεται, χρησιμοποιώντας μεγάλες φλούδες κρεμμυδιού. Ξεφλουδίζουν τα κρεμμύδια ακολουθώντας τη σειρά των μηνών ενός έτους και βάζουν αλάτι σε κάθε φλούδα. Την Πρωτοχρονιά, ένα άτομο με ικανότητες στη μαγική τέχνη και τη μαντεία ελέγχει το επίπεδο υγρασίας στο αλάτι, που έχει λιώσει πάνω στις φλούδες του κρεμμυδιού και έτσι λέγεται πως μπορεί να μάθει τις κλιματικές συνθήκες που θα επικρατήσουν τη νέα χρονιά.
Ένα άλλο έθιμο είναι το “Βέργκελ” που αφορά αποκλειστικά ανύπανδρους νεαρούς ανθρώπους και τους γονείς τους. Εκείνος που ακολουθεί το έθιμο θέλει να μάθει τι του επιφυλάσσει το μέλλον και τι είδους σύντροφο θα συναντήσει τη νέα χρονιά.
Σύμφωνα με ένα άλλο έθιμο, η νέα χρονιά θα είναι ηλιόλουστη και θα φέρει πλούσια σοδειά στην οικογένεια, αν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μέχρι τα ξημερώματα μείνει μία λάμπα ανοικτή για να φωτίζει.
Το “Πλουγκουσόρουλ” - μικρό αλέτρι, είναι μία παραδοσιακή πομπή, έθιμο που συνδέεται με το όργωμα και τη σπορά των χωραφιών. Έφηβοι και παιδιά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι κρατώντας στα χέρια κουδούνια, μαστίγια και αυλούς κάνουν θόρυβο για να διώξουν τα κακά πνεύματα τραγουδούν και εύχονται καλή σοδειά.
Την Πρωτοχρονιά αναβιώνουν, επίσης, έθιμα και δρώμενα που συνδέονται με τη λατρεία του Ήλιου, όπως το παιχνίδι της αρκούδας και το παιχνίδι με τις μάσκες, τα οποία συνδυάζουν μουσική και χορό.
Βουλγαρία
Ένα έθιμο της προπαραμονής της Πρωτοχρονιάς, που τηρείται στη δυτική Βουλγαρία και στην κεντρική οροσειρά του Αίμου, όπως και σε ορισμένες περιοχές στο Δούναβη, είναι το “Λαντούβανε”. Το έθιμο συνδέεται με την ανυπομονησία των νεαρών κοριτσιών να παντρευτούν και να αποκτήσουν μία ευτυχισμένη οικογένεια. Στην υπόλοιπη χώρα το “Λαντούβανε” γιορτάζεται στις 24 Ιουνίου, στη γιορτή του Αγίου Ιωάννη.
Οι προετοιμασίες αρχίζουν νωρίς το πρωί. Όλα τα κορίτσια του χωριού πετούν τα δαχτυλίδια τους, βρώμη και κριθάρι - τα σύμβολα γονιμότητας- σε ένα καζάνι γεμάτο νερό από κάποια πηγή. Όλα τα δαχτυλίδια είναι δεμένα με κόκκινη κλωστή σε μία δέσμη πολυετών φυτών, κισσό, γεράνι ή βασιλικό. Το καζάνι μένει ανοιχτό τη νύχτα, υπό το φως των άστρων και το επόμενο πρωί, οι κοπέλες χορεύουν γύρω από το καζάνι. Στη συνέχεια, κάποια από τις ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού τους λέει τη μοίρα τους.
Στη Βουλγαρία, οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και ανήμερα της Πρωτοχρονιάς. Στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι κυρίαρχη θέση κατέχει η “μπάνιτσα”, ένα είδος πίτας με τυρί.
Την πρώτη μέρα του νέου έτους, τα παιδιά επισκέπτονται τα γειτονικά σπίτια κρατώντας “σουρβάτσκα”, κλαδί από κρανιά, στολισμένη με μάλλινη κλωστή σε έντονο χρώμα και μικρά νομίσματα. Τα παιδιά, συμμετέχοντας στο έθιμο, “σουρβάκανε”, εύχονται στα μέλη της οικογένειας που επισκέπτονται, υγεία και ευτυχία όλο το χρόνο.
Ένα εντυπωσιακό παραδοσιακό τελετουργικό της Πρωτοχρονιάς είναι το Kukeri (Κούκερι), το οποίο έχει θρακικές ρίζες.
Με στολές από ακατέργαστα δέρματα και φοβερές ξύλινες μάσκες, οι Κούκερι γυρίζουν όλο το χωριό και χορεύουν για να φοβίσουν και να διώξουν τα κακά πνεύματα. Στις ζώνες τους κρέμονται πολυάριθμα χάλκινα κουδούνια σε διάφορα μεγέθη τα οποία παράγουν δυνατούς ήχους, ώστε να φύγει το κακό και η αρρώστια.
Στο έθιμο συμμετέχουν αποκλειστικά άνδρες, οι οποίοι επισκέπτονται τα σπίτια του χωριού μόνο τη νύχτα, ώστε το φως της ημέρας να μην τους βρει στο δρόμο.
Την Ημέρα της Πρωτοχρονιάς συνηθίζονται οι επισκέψεις σε συγγενείς και φίλους και η ανταπόδοση ευχών για το Νέο Έτος.
Σλοβενία
Σε ορισμένα μέρη της Μπέλα Κράινα, το νέο έτος άρχιζε με τη “νοβολέτνιτσα”, ένα καρβέλι λευκού ψωμιού που τοποθετείτο στο τραπέζι δίπλα στο χρυστόψωμο. Ο κάθε ένας έπρεπε να πάρει μόνον ένα μικρό κομμάτι του ψωμιού.
Σε άλλες περιοχές, όπως στην Καρίνθια, την παραμονή των Χριστουγέννων πρέπει να υπάρχουν στο τραπέζι τρία τέτοια καρβέλια ψωμιού, σε σχήμα τριγώνου μπροστά από τον Εσταυρωμένο και δίπλα σε κερί. Το πρώτο καρβέλι τρώγεται τα Χριστούγεννα το δεύτερο την Πρωτοχρονιά και το τρίτο την Ημέρα των Θεοφανίων.
Στην επαρχία Γκορένισκο, πιστεύεται μέχρι σήμερα ότι την ημέρα της Πρωτοχρονιάς ο αγρότης πρέπει πάντα ο ίδιος να εισέρχεται πρώτος στο στάβλο του, καθώς σε αντίθετη περίπτωση δεν θα είναι καλή η νέα χρονιά για το αγρόκτημα.
Σε διάφορα μέρη της Σλοβενίας οι κάτοικοι τηρούν το έθιμο της μολυβδομαντείας, δηλαδή πετούν στις 11 το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς λιωμένο μόλυβδο στο νερό και να προσπαθούν να μαντέψουν τη μορφή που σχηματίζεται.
Στη Σλοβενία, τα κάλαντα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς συμπεριλαμβάνουν και το “Tepezkanje” - Αγίων Νηπίων. Είναι η μόνη μέρα του έτους που τα παιδιά μπορούν να χτυπήσουν ενήλικες χωρίς να τιμωρηθούν. Το έθιμο συνδέεται με την 28η Δεκεμβρίου Ημέρα μνήμης Των υπό του Ηρώδη αναιρεθέντων νηπίων.
Η μετάβαση από το παλιό στο νέο έτος είναι περίοδος, κατά την οποία οι άνθρωποι ανταλλάσσουν ευχές και γι αυτό τα παιδιά γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, λένε τα κάλαντα, εύχονται υγεία και ευτυχία.
Κροατία
Στην Κροατία, στο νησί Κρκ, με πλούσια μεσαιωνική παράδοση και έθιμα υποδέχονται το Νέο Έτος με το Φεστιβάλ Ιπποτών που διοργανώνεται από τις 26 Δεκεμβρίου έως την Πρωτοχρονιά.
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς οι κάτοικοι του νησιού Κορτσούλι πάνω από το πλούσιο τραπέζι τραγουδούν τα κάλαντα.
Παλιότερα συνήθιζαν να τραγουδούν “καντσονέτα” στην κεντρική πλατεία του Αγίου Ιουστίνου και με κωμικό τρόπο να επικρίνουν τα αρνητικά του χρόνου που πέρασε.
Στην Κροατία παλιότερα επικρατούσε η άποψη ότι τα δώρα έφερνε ο μικρός Ιησούς και στις βόρειες περιοχές τον αποκαλούσαν Ίσουσεκ, ενώ στα ηπειρωτικά της χώρας, στη Σλαβονία, τη Μπαράνια και το Σρεμ χρησιμοποιούσαν τη γερμανική λέξη «Κρίστκίντλ».
Σερβία και Μαυροβούνιο
Στη Σερβία, όπως και στο Μαυροβούνιο η Πρωτοχρονιά γιορτάζεται μεταξύ 13 και 14 Ιανουαρίου σύμφωνα με το Ιουλιανό Ημερολόγιο.
Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να τηρεί το Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο προσφέρει στους Σέρβους την ευκαιρία να εορτάζουν την Πρωτοχρονιά δυο φορές: μια μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο στις 31 Δεκεμβρίου και μια στις 13 Ιανουαρίου.
Μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σέρβοι γιόρταζαν τα Χριστούγεννα στις 7 Ιανουαρίου Η γιορτής της Πρωτοχρονιάς ήταν στις 14 Ιανουαρίου, σύμφωνα με το Παλιό ή Ιουλιανό ημερολόγιο και λέγεται αλλιώς την Ημέρα του Αγίου Βασιλείου ή Μικρά Χριστούγεννα. Κατά την κομμουνιστική περίοδο η Πρωτοχρονιά δεν γιορταζόταν σύμφωνα με την εκκλησία στις 14 Ιανουαρίου, αλλά την 1η Ιανουαρίου.
μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σέρβοι γιόρταζαν τα Χριστούγεννα στις 7 Ιανουαρίου, και την Πρωτοχρονιά στις 14 Ιανουαρίου, σύμφωνα, πάλι, με το παλίο ημερολόγιο ή τον λεγόμενο Άγιο Βασίλειο ή Μικρά Χριστούγεννα.
Τα παραδοσιακά σερβικά έθιμα της Πρωτοχρονιάς συνδυάζονται με τα δυτικά. Για παράδειγμα, οι Σέρβοι στολίζουν χριστουγεννιάτικα δένδρα, αλλά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς όχι των Χριστουγέννων.
Την Πρωτοχρονιά ή τα Μικρά Χριστούγεννα, σε πολλά μέρη της Σερβίας, επαναλαμβάνονται χριστουγεννιάτικα έθιμα. Κατά παράδοση καίγεται στο τζάκι το κούτσουρο των Χριστουγέννων “μπάντνιακ”, ξύλο βελανιδιάς. Με χαρά αναμένεται στο σπίτι εκείνος που θα κάνει ποδαρικό, που θα μπει πρώτος στο σπίτι με το δεξί πόδι (πολαζάινικ ή πολάζνικ) για να φέρει καλοτυχία. Σε πολλές περιοχές ο πρώτος επισκέπτης του σπιτιού τη νέα χρονιά φέρνει και το μπάντνιακ για να το κάψει στη φωτιά.
Ο Παππούς Πάγος
Στην κουλτούρα των Σλάβων χαρακτήρας παρόμοιος του Σάντα Κλάους ή του Άγιου Βασίλη, συνδεδεμένος με την Πρωτοχρονιά και τα δώρα είναι ο Παππούς Πάγος, ο οποίος στη σερβική λέγεται Ντέντα Μραζ, στη ρωσική Ντεντ Μόροζ, στην κροατική Ντιεντ Μραζ, στη βοσνιακή Ντέντο Μραζ και στη σλοβενική Ντέντεκ Μραζ.
Ο Παππούς Πάγος φέρνει τα δώρα στα παιδιά, αλλά όχι με μυστικούς τρόπους, καθώς συχνά τα μοιράζει ο ίδιος στη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων της Πρωτοχρονιάς.
Ο Ντέντα Μραζ έχει παρόμοια εμφάνιση με τον Άγιο Βασίλη. Μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας ο Ντέντα Μραζ συνδέθηκε με την κομμουνιστική περίοδο και σταδιακά στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας άρχισε να παίρνει τη θέση του ο Ντιεντ Μποζίτσνιακ, ο Παππούς των Χριστουγέννων, ο οποίος φέρνει τα δώρα τα Χριστούγεννα. Ωστόσο σε πολλές οικογένειες ο Ντέντα Μραζ εξακολουθεί να φέρνει τα δώρα την Πρωτοχρονιά.
Στη Βουλγαρία, τα δώρα φέρνει ο Ντάντο Κολέντα, Παππούς των Χριστουγέννων, στη Ρουμανία ο Μοζ Κράτσιουμ και στην Αλβανία ο Μπάμπαντίμρι, ο Πατέρας Χειμώνας.
(Πηγή: ana-mpa)

Δημοσιεύτηκε από τον Απόστολος Παπαποστόλου

ΔΡΑΠΕΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΚΑΝΕΙ ΠΛΑΚΑ ΣΤΟΥΣ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΕΣ ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΣΤΟ FACEBOOK


ΠΟΤΕ ΣΑΝ ΤΟ 2009!!

ΤΕΛΙΚΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΟ ΕΛΑΒΕ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ!!

2010....