Στον Καπιταλισμό, ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο.
Στον Κομμουνισμό συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
(Παροιμία)
Παρατηρώντας την πιο πρόσφατη Ιστορία, πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι οι δύο υπερδυνάμεις του 20ού αιώνα, οι Η.Π.Α. και οι Ε.Σ.Σ.Δ, ήταν απλώς οι δυο διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος και στην πραγματικότητα συνιστούσαν ένα τεράστιο πείραμα κοινωνικής μηχανικής, που είχε σκοπό να μελετηθούν κάποιες καταστάσεις σε «αποστειρωμένο περιβάλλον».
Από τα ονόματά τους και μόνο, που ήταν σχεδόν παρόμοια (U.S.A. και U.S.S.R.), αλλά κάποιος μπορεί να πει ότι κάτι τέτοιο είναι φανερό και από τα σύμβολά τους, τα οποία ήταν και στους δύο πεντάκτινα αστέρια και μασονικά σύμβολα (το σφυρί και το δρεπάνι στη θέση του διαβήτη και του γνώμονα και το μάτι στην πυραμίδα συν τη μασονική χειραψία στα δολάρια ...;)
Αν και αυτές οι παρατηρήσεις ανήκουν στη «συνωμοσιολογική» και για πολλούς «παρανοϊκή» θεώρηση της Ιστορίας, δεν νομίζω ότι πρέπει να τις προσπεράσουμε έτσι εύκολα ...;
Οι Ε.Σ.Σ.Δ. ήταν ένα κοινωνικό περιβάλλον που ήθελε να αποστειρώσει οποιαδήποτε ατομική επιδίωξη. Όλα γίνονταν για το καλό του «συνόλου», για το καλό της «επανάστασης», και το σύστημα προσπαθούσε να μειώσει κάθε δυνατότητα προσωπικού κέρδους.
Καθώς δεν υπήρχε η δυνατότητα χερσαίου αποκλεισμού των Ε.Σ.Σ.Δ. από την Ευρώπη για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες «συνθήκες δοκιμαστικού σωλήνα», στήθηκε για το γιγαντιαίο αυτό πείραμα κοινωνικής μηχανικής το περίφημο «σιδηρούν παραπέτασμα». (Στην Αμερική δεν συνέβη κάτι ανάλογο, αλλά ήταν ούτως ή άλλως αποκλεισμένη ανάμεσα σε δύο ωκεανούς).
Καθώς λοιπόν το κέρδος αποκλειόταν σαν επιδίωξη, προωθήθηκε η ιδέα μιας «επιστημονικής ηθικής» που είχε σαν απώτατους στόχους το διεθνισμό (μια άλλη λέξη για την παγκοσμιοποίηση) και την κοινωνική ισότητα (στην οποία, φυσικά, κάποιοι ήταν πιο «ίσοι» από τους υπόλοιπους).
Στις Ε.Σ.Σ.Δ., καθώς το «επιστημονικό» προσωπείο του συστήματος μπορούσε να αποδεχτεί πιο εύκολα τέτοιες ιδέες, τα πειράματα κοινωνικής μηχανικής ήταν πιο φανερά από οπουδήποτε αλλού.
- Ολόκληροι πληθυσμοί μετακινούνταν και αναμιγνύονταν για να παρατηρηθούν τα αποτελέσματα στον τρόπο σκέψης τους και οι αλληλεπιδράσεις των πληθυσμών.
- Οι θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις «μαγειρεύονταν» από ειδικά υπουργεία που, αν τις ενέκριναν, τις τοποθετούσαν σφραγίδα «εγκυρότητας».
- Τα ίδια υπουργεία, αν ήθελαν να αποδυναμώσουν κάποιες άλλες ιδέες, κινούσαν έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό διανοούμενων με σκοπό να δείξουν πόσο λάθος και πόσο «αντιδραστικές στην εξέλιξη της ανθρωπότητας» ήταν.
Μέχρι και η ανθρώπινη σεξουαλικότητα έγινε αντικείμενο πειραματισμού:
Τα πρώτα χρόνια των Ε.Σ.Σ.Δ. απελευθερώθηκαν τα ήθη (πιθανότατα για να γίνει το σεξ μια φτηνή, ελεύθερη και εμψυχωτική διασκέδαση για τους εργάτες των σοβιετικών βιομηχανιών).
Εξαιτίας όμως της άμβλωσης και της διάλυσης των οικογενειών, η τεκνοποιία έπεσε το 1934 στο 15,8% (ενώ επί Τσάρου, το 1914, ήταν 31%).
Όταν οι κομισάριοι κατάλαβαν ότι με το ελεύθερο σεξ δεν δημιουργούνταν πολλά νέα εργατικά χέρια για τις βιομηχανίες τους, αποφάσισαν ότι η σεξουαλική ηθική είναι τελικά καλή (αφού οι σεμνότυφες οικογένειες παράγουν πιο πολλά παιδιά από ό,τι οι ελεύθεροι εραστές) και ο Στάλιν δημοσίευσε το 1936 έναν «οικογενειακό κώδικα» που, όπως γράφει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Καμπουράκης στο βιβλίο του Μια Σταγόνα Ιστορία, «θα έκανε τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο να τον χειροκροτήσει με ενθουσιασμό», αφού πρότεινε μια σεξουαλική αυστηρότητα πιο ακραία και από τη χριστιανική!
Το αποτέλεσμα του πειράματος κοινωνικής μηχανικής στις Ε.Σ.Σ.Δ. είναι γνωστό:
Ένα τέτοιο κοινωνικό σύστημα, στη σημερινή φάση της εξέλιξης του ανθρώπου, μάλλον δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις χαοτικές εξελίξεις και τις απαιτήσεις του παγκόσμιου σκηνικού.
Είναι συνεχώς κάτω από κίνδυνο κατάρρευσης.
Η αστάθεια και η κατάρρευση ενός κοινωνικού συστήματος είναι ο φόβος και ο τρόμος εκείνων που κατέχουν το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνικής «πίτας», γιατί, όπως φάνηκε και στη Γαλλική Επανάσταση, κάθε κατάρρευση απαιτεί μια αναδιοργάνωση, δηλαδή μια καινούργια μοιρασιά της πίτας, κάτι που δεν συμφέρει τους εξουσιαστές, αφού σίγουρα θα πρέπει να παραχωρήσουν κάποια πράγματα.
Μόλις λοιπόν η ανισορροπία των Ε.Σ.Σ.Δ. έγινε κατανοητή, το κομουνιστικό πείραμα εγκαταλείφτηκε από τη μια μέρα στην άλλη, χωρίς μάλιστα να σκηνοθετηθεί κάποιο είδος «κατάρρευσής» του.
Παραδόξως, οι πάμπολλες αναταραχές που μεσολάβησαν κρατήθηκαν συστηματικά κρυφές από το Δυτικό Κόσμο.
Όσο για τους κομισάριους, τους πρώην «υπερασπιστές της κοινωνικής ισότητας», κτλ., αυτοί έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο: οι περισσότεροι μεταβλήθηκαν αυτόματα σε αρχηγούς μαφιόζικων οργανώσεων, σε πάμπλουτους επιχειρηματίες και σε πολιτικά πρόσωπα τεράστιας δύναμης ...;
Αν και ο Κομμουνισμός από ηθικής τουλάχιστον πλευράς μοιάζει να είναι ένα πιο προοδευτικό σύστημα από τα υπόλοιπα, η «μπάζα» που έκαναν τελικά οι υποτιθέμενοι «υποστηρικτές» του, ήταν πολύ πιο μεγάλη από αυτές που κάνουν οι καπιταλιστές ομόλογοί τους ...;
Από την άλλη πλευρά, οι Η.Π.Α. ήταν -και είναι ακόμη- ένα περιβάλλον αποστειρωμένο από τη φιλοσοφική διάθεση των Ευρωπαίων (οι οποίοι μπορούμε να πούμε ότι έφτασαν στο σημείο να αναγνωρίσουν, όπως και οι αρχαίοι Έλληνες, τη «ματαιότητα» των πάντων και έχασαν έτσι κάθε διάθεσή τους να κατακτήσουν τον κόσμο).
Στις Η.Π.Α. προωθήθηκε ένα «αμοραλιστικό» μοντέλο κοινωνίας, στο οποίο μοναδική επιδίωξη είναι το κέρδος.
Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι στις Η.Π.Α., ακόμη και τα θρησκευτικά ή φιλανθρωπικά ιδρύματα αντιμετωπίζονται από το αμερικάνικο σύστημα σαν «επιχειρήσεις».
Οπότε, για να επιβιώσει οποιοδήποτε τέτοιο ίδρυμα ή οργανισμός, πρέπει να αναπτύξει οικονομική δράση, οπότε στα μάτια των ανθρώπων είναι αυτόματα «ύποπτο» και χάνει σημαντικό μέρος της πιθανής απήχησής του στο κοινό.
Με την πλήρη «χρηματοποίηση» των πάντων, ο Αμερικανός πολίτης αναπτύσσει έναν τρόπο σκέψης που κινείται συνεχώς γύρω από την έννοια του «κέρδους» και εκ των πραγμάτων χάνει τη διάθεση για οποιαδήποτε «ενατένιση» άλλου είδους.
Ακόμη και σήμερα, που οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να ανησυχούν για την έλλειψη κουλτούρας και φιλοσοφικής στάσης που τους χαρακτηρίζει, ο φιλοσοφικός προβληματισμός δεν προωθείται από κανένα μέσο στη χώρα τους, σε αντίθεση με την Ευρώπη όπου θεωρείται απαραίτητο προσόν και «σήμα κατατεθέν» οποιουδήποτε μορφωμένου ατόμου.
Παρ'; όλα αυτά, το αποτέλεσμα του πειράματος κοινωνικής μηχανικής στις Η.Π.Α. είναι γνωστό:
Επιβίωσε, άνθισε, άρα συνεχίζεται, και μάλιστα επιβάλλεται με έμμεσους ή άμεσους τρόπους σε ολόκληρο τον πλανήτη, άρα και σε εμάς ...;ΠΗΓΗ
Αναρτήσεις
.webp)
