Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 5-6 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ ΡΟΥΦ
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΤΗΚΕ Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΟ 1895!!
Το 1895 σαν σήμερα εγκαινιάζεται ο σιδηροδρομικος σταθμος στην ΟΜΟΝΟΙΑ.Η σήραγγα που
δημιουργήθηκε για να φθάνη το τρένο απο το ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ στην ΟΜΟΝΟΙΑ προκάλεσε τότε ποικίλα σχόλια τα περισσότερα ήταν του τύπου 'εγώ εκεί δεν μπαίνω με τίποτα'όπως και να το κάνουμε ήταν πολύ προχωρημένο για την εποχή.Το τότε όνομα της γραμμής ήταν ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Που παραμένει έως και σήμερα.
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις
Ένας πολιτικός πρέπει να είναι δίπλα στην τρίτη ηλικία και τα προβλήματά της. Κυρίως όμως για τις ψήφους. Όταν όμως ξεσκεπαστεί το σκάνδαλο με την φοροδιαφυγή τους, τότε να δούμε πως θα ξαναπάει...
να φωτογραφηθεί και να τους τάξει διάφορα. Δείτε φωτογραφία. Η υφυπουργός πολιτισμού, όλο χαμόγελο, με τις γιαγιάδες της Κέρκυρας. Μόνο που ο άντρας της, έκλεψε από το δημόσιο με την συναίνεσή της 5,5 εκ. ευρώ.
Ετοιμάζουν αποκρατικοποιήσεις μεγάλων επιχειρήσεων
Η αποκρατικοποίηση μεγάλων επιχειρήσεων θα συζητηθεί εντός της εβδομάδας στο Υπουργικό Συμβούλιο, με το υπουργείο Οικονομικών να βάζει φρένο στις υποδομές και τα δίκτυα τα οποία θα παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο.
Η κυβέρνηση σχεδιάζει να συνδυάσει τις αποκρατικοποιήσεις με την απελευθέρωση συγκεκριμένων αγορών, καθώς η συγκεκριμένη ενέργεια αποτελεί αίτημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ και περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής της Ελλάδας.
Ήδη, αποφασίστηκε να πουληθούν τα καζίνα της Κέρκυρας και της Πάρνηθας, ενώ σε κυβερνητική σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του μήνα, συζητήθηκε το μέλλον του ΟΣΕ, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, του ΟΠΑΠ, της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ, της ΔΕΠΑ, του ΟΛΠ, του ΟΛΘ, της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ: http://www.topontiki.gr/
ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΘΕΜΑ "ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΜΠΑΜΠΑΔΩΝ"
Γράφει ο Νίκος Σπιτάλας,
καθηγητής, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ
Εως το 2004, στην Ελλάδα επικρατούσε η λογική του Μεσαίωνα στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων που αφορούν στο οικογενειακό δίκαιο (επιμέλεια παιδιών, επικοινωνία πατέρα-τέκνου, διατροφές). Το έτος αυτό, βρέθηκε άνθρωπος (ο υπογράφων) να αμφισβητήσει τον παραλογισμό αυτό και μάλιστα να ιδρύσει σύλλογο (ΣΥΓΑΠΑ) με 25.000 μέλη (άνδρες-γυναίκες), διαμαρτυρούμενα σήμερα και με οργάνωση κόμματος. Αυτή η ισχυρή δυναμική, ως αντίδραση του νομικού μας συστήματος, της δικαστηριακής πρακτικής, της άνισης μεταχείρισης γονέων στο διαζύγιο παρουσίασε στην κοινή γνώμη τις ελλείψεις της κοινωνίας μας σε επίπεδο εκπαίδευσης αλλά και τις καταστροφικές συνέπειες στα παιδιά.
Παρουσιάσαμε το θέμα επιστημονικά, ακτιβιστικά, κοινωνικά, νομικά, ψυχιατρικά. Δείξαμε την οικονομική πλευρά του προβλήματος καθώς και την πολιτική διάσταση. Δυστυχώς, όμως στη χώρα μας, υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν την καταστροφή της οικογένειας, την καταστροφή προτύπων, ιδανικών και ηθών.
Θέλουν τη νομική εμπλοκή των νοικοκυραίων στην υπόθεση 'διαζύγιο', θέλουν την θυματοποίηση της γυναίκας, θέλουν την καταστροφή του ενός εκατομμυρίου παιδιών. Προ δεκαπενταετίας, στις υπερατλαντικές χώρες, πολλά θέματα λύθηκαν με την πολιτική εισαγωγή υπευθύνων ακτιβιστών πατεράδων αλλά, και στην Ευρώπη από διετίας εμφανίστηκαν άτομα και κόμματα (πχ. Matt'Ο Connors στη Βρετανία, Carlos Caldito στην Ισπανία, Jοhn Jammit στη Μάλτα). Η οικογενειακή έννομη τάξη, ως αξεδιάλυτο σύμπλεγμα υφιστάμενης νομοθεσίας και παγιωμένης νομολογίας, έχει δημιουργήσει μια εκρηκτική ανισότητα μέσα στους κόλπους της κάθε ελληνικής οικογένειας με παιδιά.
Πρόκειται για την ανισότητα σε βάρος του πατέρα. Αυτή δημιουργείται από το γεγονός ότι, σε περίπτωση διάλυσης της συμβίωσης - εν γάμω ή εκτός αυτού - το παιδί ή τα παιδιά θα περιέλθουν, με μια πιθανότητα άνω του 99%, στην μητέρα. Η ανισότητα αυτή αποκτά την πλήρη πρακτική σημασία της από το γεγονός ότι, σε περίπτωση διάλυσης του γάμου, το σύστημα της μονογονεϊκής επιμέλειας, όπως υπάρχει και εφαρμόζεται στην χώρα μας, βασίζεται στην αρχή του «όλα ή τίποτα».
Ο ένας γονιός, αυτός που θα πάρει την «επιμέλεια», έχει περίπου απόλυτη εξουσία αποφάσεων σχετικά με το «τέκνο». Ο άλλος γονιός, αυτός που δεν θα «πάρει την επιμέλεια», χάνει κάθε αποφασιστικό ρόλο. Μαζί με την συμβίωση με τον άλλο γονιό χάνει και την συμβίωση με το παιδί του, χάνει και κάθε δικαίωμα να αποφασίζει για το παιδί του. Έτσι, μετά την διάσταση των γονιών του, το παιδί αποκτά έναν μόνο γονιό, και αποξενώνεται σχεδόν νομοτελειακά από τον άλλο.
Αντίστοιχα, ο άλλος γονιός χάνει τον γονικό του ρόλο στο παιδί του, και το βλέπει να αποξενώνεται από αυτόν. Η κατάσταση αυτή δεν αλλάζει, ακόμα κι αν ασκείται - όποτε και όσο ασκείται - ένα «χλωμό» και αποδυναμωμένο, δικαίωμα «επικοινωνίας». Την απαίσια εικόνα συμπληρώνει η αντιδικία μεταξύ των γονιών για την διατροφή του παιδιού. Όπως είναι ρυθμισμένος ο θεσμός της «διατροφής» σήμερα, με την έλλειψη κάθε ελέγχου για το «πού πάνε τα χρήματα» από τη στιγμή που θα καταβληθούν, ο γονιός που την καταβάλλει νιώθει - δικαιολογημένα - ότι μισθοδοτεί τον άλλο γονιό για να του στερεί το παιδί και να το στρέφει εναντίον του.
Η κατάφωρα άδικη αυτή κατάσταση δεν αφορά μόνον τα παιδιά χωρισμένων γονιών, ούτε μόνο τους χωρισμένους πατέρες, που έχουν δει τα παιδιά τους να τους περιφρονούν, να ζουν χωρίς οι ίδιοι να έχουν τον παραμικρό λόγο πάνω τους, να αποξενώνονται και να μην τους θέλουν, και να υπόκεινται - με την προστασία όλων των Αρχών - στην αποκλειστική εξουσία, επιρροή και υποβολή της άλλης πλευράς. Αφορά άντρες και γυναίκες, μέσα και έξω από τον γάμο. Μέσα στον γάμο, αφού, στις υπάρχουσες σήμερα οικογένειες, η νομική ανισότητα αποτελεί διαλυτικό παράγοντα.
Στην οικογένεια, ο ένας γονιός - κατά κανόνα: ο πατέρας - δεν μπορεί να συζητήσει, να «διαπραγματευθεί» με τον άλλον, υπό όρους ισότητας, τις οικογενειακές αποφάσεις, τα θέματα της κοινής ζωής, την ανατροφή των παιδιών τους. Και δεν μπορεί, αφού αντιμετωπίζει, ανά πάσα στιγμή και σε κάθε διαφωνία με τον άλλον, το φάσμα της διάλυσης της οικογένειάς του. Και η διάλυση της οικογένειας, για τον γονιό που δεν θα πάρει την «επιμέλεια» των παιδιών του, θα σημαίνει αναγκαστικά και ουσιαστική απώλεια του οικογενειακού δεσμού με το παιδί του. Αφορά όλα τα παιδιά, που βλέπουν την οικογένειά τους να διαλύεται, επειδή έχει δομηθεί από την κατεστημένη έννομη τάξη ως οικογένεια ασταθής, και έτσι χάνουν ή θα χάσουν τον ένα γονιό τους.
Αφορά άντρες και γυναίκες ως παππούδες, αν έχουν την ατυχία να εκπροσωπούν την πλευρά που δεν θα έχει την «επιμέλεια». Αφορά τις συντρόφους των πατέρων που χάσαν τα παιδιά τους, κι έχουν δίπλα τους έναν τραυματισμένο άνθρωπο, με ακρωτηριασμένη τη ζωή του. Αφορά κάθε άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα, που κινδυνεύει να δει το παιδί του αποξενωμένο, επειδή το νομικό σύστημα θα δώσει την απόλυτη εξουσία στον άλλον.
Αφορά κάθε γονιό, πατέρα ή μητέρα, που αντιλαμβάνεται ότι το παιδί του χρειάζεται και τους δυο γονείς του. Αφορά, δηλαδή, και τις ίδιες τις μητέρες, που, αν και φαίνεται ότι το σημερινό σύστημα, στην περίπτωση διάλυσης της οικογένειάς τους τις «ευνοεί», ωστόσο τις καταδικάζει σε μιαν αντιδικία με τον «άλλον» γονιό, συχνά οδυνηρή, και στην απώλεια του άλλου γονιού για το παιδί τους, ενώ αντίθετα το παιδί τους τον χρειάζεται, και θα έπρεπε οι δημόσιοι θεσμοί να τον καλούν - ή και να τον υποχρεώνουν - στον γονεϊκό του ρόλο.
Πίσω από την εκτεταμένη δυστυχία που δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο, βρίσκεται ένα ανεπαρκέστατο θεσμικό σύστημα ενός βεβιασμένου εκσυγχρονισμού και μιας ψευδώνυμης «ισότητας». Βρίσκεται η έλλειψη θέλησης και προτύπων της νομολογίας, που εφάρμοσε τους νόμους στην πλέον απλουστευτική και συντηρητική εκδοχή τους.
Βρίσκεται ένα ανεπαρκέστατο σύστημα δημόσιας ψυχιατρικής και παιδοψυχιατρικής, που, αντί να καθοδηγήσει την νομική πράξη σε υγιέστερες και εξισορροπητικές λύσεις, δεν έχει άλλο να προτείνει από την «πειθάρχιση» του άλλου γονιού και του παιδιού, σε δικαστικά διαμορφωμένες άδικες καταστάσεις. Βρίσκεται η εμφανέστατη ανεπάρκεια δημοσίων θεσμών που θα συμβουλεύουν την οικογένεια και θα προστατεύουν τα οικογενειακά δικαιώματα και τους οικογενειακούς δεσμούς, όσο διαρκεί η οικογένεια, ή και στην περίπτωση που αυτή θα διαλυθεί.
Βρίσκεται η πλήρης έλλειψη συστήματος εκπαίδευσης οικογενειακών δικαστών. Βρίσκεται η ανυπαρξία του θεσμού του οικογενειακού δικαστή. Βρίσκεται η πλήρης παραγνώριση του παιδιού ως φορέα δικαιωμάτων και βούλησης που θα πρέπει να γίνει σεβαστή. Βρίσκεται η πλήρης έλλειψη εκπροσώπησης του παιδιού, ως ανεξαρτήτου και τρίτου μέρους ενώπιον των αρχών, συμπεριλαμβανομένων των δικαστηρίων. Βρίσκεται η παράλογη τοποθέτηση «συμφέροντος του παιδιού» στον χώρο της «ιδιωτικής διαφοράς». Βρίσκεται μια Πολιτεία που «νίπτει τας χείρας της», παραδίδοντας το παιδί χωρισμένων γονέων στον ένα από τους δυο γονείς του, και αφοπλίζοντας τον άλλον, ώστε να μην μπορεί να αμφισβητήσει το γονεϊκό μονοπώλιο του «έχοντος την επιμέλεια» γονιού.
Αυτή η έντονη αδικία και αυτή η διάχυτη δυστυχία αναμφίβολα αποτελούν εκδηλώσεις μιας κοινωνικής παθογένειας: ανώριμοι χαρακτήρες και με χαμένο προσανατολισμό, σε πλήρη σύγχυση, διαμορφωμένοι στο πλαίσιο μιας κοινωνίας σε γοργούς ρυθμούς διάλυσης, κάνουν παιδιά ενώ ταυτόχρονα αδυνατούν να μοιραστούν την ζωή τους με τον άλλον. Συνειδητοποιώντας ότι γίνονται ή έγιναν γονείς, σπεύδουν να διαχωρίσουν την ζωή τους από τον άλλον, παίρνοντας το παιδί στην δική τους ζωή, και αποκλείοντάς το από την ζωή του άλλου. Αλλά το ζήτημα είναι κατά πόσον οι υφιστάμενοι θεσμοί θεραπεύουν και συμμαζεύουν αυτά τα φαινόμενα, ή επιταχύνουν την διάλυση και την καταστροφή.
Στην περίπτωση του κατεστημένου συστήματος της απόλυτης μονογονεϊκής επιμέλειας, ο ρόλος των υφισταμένων θεσμών είναι διαλυτικός και καταστροφικός. Το ζευγάρι που χωρίζει υποχρεώνεται από τον νόμο να προσφύγει στα δικαστήρια για να διαμορφώσει την νέα έννομη κατάστασή του. Και η παρέμβαση των δικαστηρίων είναι πάντα προς την κατεύθυνση της διάλυσης της οικογένειας, της απόδοσης του παιδιού στον ένα από τους γονείς του, και στην αποκοπή της ουσιαστικής οικογενειακής του σχέσης με τον άλλον. Στο παραπάνω πλαίσιο, δεν έχει νόημα να επιχειρείται να μετατεθεί η ευθύνη της διάλυσης και της καταστροφής στους γονείς που χωρίζουν, με δικαιολογίες του τύπου «αν εσείς δεν τα βρίσκετε μεταξύ σας τι να σας κάνουμε εμείς».
Τούτο, διότι οι γονείς που χωρίζουν, έλαβαν τις αποφάσεις τους στο πλαίσιο των επιλογών που τους παρέχουν οι υπάρχοντες θεσμοί. Και είναι οι υπάρχοντες θεσμοί - αφού στα δικαστήρια, οι διαφορές για την «επιμέλεια» δικάζονται δίπλα - δίπλα με διαφορές για την «απόδοση μισθίου» και ανακοπές κατά διαταγών πληρωμής - αυτοί που «εκπαιδεύουν» τους γονείς να αντιδικούν και να αλληλοεξοντώνονται. Σ'όλα αυτά, ποτέ δεν συνεκτίμησε κανείς (ιδίως οι δικαστές) το γεγονός ότι 30% τουλάχιστον των Ελλήνων παρουσιάζει μιας μορφής ψυχοπάθεια που σε περίπτωση σύγκρουσης όπως είναι το διαζύγιο, εκδηλώνεται έντονα και η μοναδική εξουσία, όπως η επιμέλεια, που δίνεται σε γονέα με ψυχικά προβλήματα φέρνει καταστροφή.
Συνεπώς, προβάλλει ως επείγουσα και πιεστική αναγκαιότητα η θεσμική μεταρρύθμιση στον ζωτικότατο χώρο του κοινωνικού ιστού, που είναι η οικογενειακή έννομη τάξη। Προβάλλει ως επείγουσα και πιεστική αναγκαιότητα η καθιέρωση της «συνεπιμέλειας», ως βάσης για την διατήρηση των γονεϊκών ρόλων και σχέσεων απέναντι στο παιδί, ακόμα κι όταν το ζευγάρι των γονιών που το δημιούργησαν δεν ζει μαζί. Η «συνεπιμέλεια» νοείται σε τριπλή βάση: Κοινή εξουσία αποφάσεων για το παιδί, μεταξύ των γονέων. Ισόρροπη και ισόμετρη κατανομή του χρόνου του παιδιού με τον κάθε γονέα. Κοινή ευθύνη για το παιδί, τόσο για τα οικονομικά, όσο και για τα εν γένει προσωπικά βάρη του γονεϊκού ρόλου. Βεβαίως, ένα σωστό νομοθετικό πλαίσιο, που θα διασφαλίσει τις ισορροπίες και θα κατευθύνει τους γονείς σε δίκαιες και ορθά εξισορροπημένες λύσεις, θα έχει ήδη «τοποθετήσει» το πρόβλημα σε νέες βάσεις, και θα το έχει φέρει πιο κοντά στην λύση του.ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Πίσω από τις φανφάρες των νεοοθωμανών και των νεοραγιάδων, δεν κρύβεται η εκποίηση μετά την κοινωνική και της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Πίσω από τις νεοοθωμανικές και νεοραγιαδίστικες φανφάρες περί μνημονίων, κειμένων δηλαδή που καμία αξία δεν έχουν όπως πολλές φορές έχει αποδειχθεί στο παρελθόν, η τραγική αλήθεια είναι η αποδοχή από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, της πιθανότητας αναγνώρισης δικαιωμάτων στην Τουρκία, στα ελληνικά εδάφη του Αιγαίου .
Αυτό είναι το πραγματικό συμπέρασμα από την επίσκεψη του Σουλτάνου Ερντογάν στην Ελλάδα, και της στάσης των φιλοξενούντων των, σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνώντων του ΠΑΣΟΚ.
Από όλα όσα ακούστηκαν από την επίσκεψη του νεοοθωμανού Ερντογάν, η σημαντικότερη και η πιο επιλήψιμη τελικά δήλωση, είναι αυτή του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης κ. Πάγκαλου, γνωστού και ως «Μεγάλου Τραγουδιστή» από την άθλια ιστορία της παράδοσης του Κούρδου Ηγέτη Αμπντουλά Οτζαλάν στους δημίους του. Ο κ. Πάγκαλος τόνισε με σημασία: «όπου υπάρχει διαφωνία για τον καθορισμό εδαφικών λεπτομερειών ή γεωγραφικών ιδιομορφιών, η λύση πρέπει να δίνεται από τρίτους, εντεταλμένους προς τούτο, με βάση το Διεθνές Δίκαιο». Μια δήλωση που απλά σημαίνει πως αποδέχεται η Κυβέρνησή του, ότι υπάρχουν αμφισβητούμενα εδάφη στο Αιγαίο.
Στα άλλα σημαντικά ζητήματα όπως το casus belli, παραμένει η περιφρονητική δήλωση Ερτογάν πως , «το μόνο ενδεχόμενο να αρθεί το CASUS BELLI είναι να παραιτηθεί η Ελλάδα από το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ.» μπροστά σε έναν ΓΑΠ που δεν διαφώνησε, ζητώντας παράλληλα "τον αφοπλισμό των ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών που υπερασπίζουν το Αιγαίο από τα τουρκικά μαχητικά".
Την ίδια ώρα ο σουλτάνος Ερντογάν, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του την όποια λογική σεβασμού και φιλοξενίας που του παρείχε καλώς η κακώς η Ελλάδα, υπέδειξε στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, τον τρόπο με τον οποίο εννοεί την νέα ελληνουρκική περίοδο φιλίας. Φυσικά τέτοιου είδους δηλώσεις δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσουν, διότι πριν από μερικές μέρες όταν κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο συνέδριο που διοργάνωσε το Κέντρο Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ο Τούρκος ΥΠΕΞ δήλωσε: "Έχω τον συντονισμό της επίσκεψης, γιατί ειλικρινά θέλουμε να βοηθήσουμε αυτή την φτωχή χώρα στη δύσκολη συγκυρία που βρίσκεται". Μια εικόνα συνολικής κατάντιας του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αλλά και των ΜΜΕ, που πανηγύριζαν για τον ερχομό του «Ερντογάν εφέντη» και φυσικά δεν έδειξαν ούτε μια εικόνα από τις κινητοποιήσεις των πολιτών στην Αθήνα, κόντρα στην επίσκεψη του σουλτάνου.
Οι παραζαλισμένοι από τις απανωτές «σφαλιάρες» Έλληνες, μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό των σχεδίων που υλοποιούνται καθημερινά σε βάρος της Πατρίδας και του Λαού μας, παρακολουθούν άφωνοι την εκποίηση των κοινωνικών κατακτήσεών τους αλλά και της εθνικής τους αξιοπρέπειας. Οι εποχές θυμίζουν την περίοδο της αλητείας Μένεμ στην Αργεντινή, όταν όλα ξεπουλήθηκαν μέσα με μερικούς μήνες. Αργά η γρήγορα, και ο ελληνικός ο λαός όπως και ο Αργεντίνικος, θα καταλάβει τι παγίδα του στήνουν. Και τότε θα έλθει η ώρα του. Η ώρα του Πατριωτικού Μετώπου.
Έλληνες γρηγορείτε. Αυτοοργανωθείτε στο Πατριωτικό Μέτωπο. Όσο συντομότερα αντιδράσουμε, τόσα περισσότερα θα περισώσουμε.Κάθε μέρα, νέες οργανώσεις του ΠΑΜΕ προστίθενται στην συμπαράταξη των Ελλήνων Πατριωτών απ' άκρου σε άκρη σε όλη την Ελλάδα. Χωρίς αρχηγούς, μεσσίες, σωτήρες, ινστρούχτορες. Με σημαία μας την ελληνική και μόνον την ελληνική. Με ιδεολογία μας αυτά που μας άφησαν οι αρχιμάστορες πρόγονοί μας και η αντίσταση των λαών ανά τον κόσμο, κατά της λαίλαπας της παγκοσμιοποίησης, της φτώχειας, της εξαθλίωσης της μείωσης της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Το τραγικό λάθος της διπλής κινητοποίησης κατά της έλευσης του νεοοθωμανού που δυστυχώς έγινε και πάλι, χωρίζοντας τους Έλληνες σε Δεξιούς Αριστερούς, δεν πρέπει να επαναληφθεί. Γιατί όλους εμάς, δεν πρέπει να μας χωρίζουν τα λάθη του Βελουχιώτη, του Ζέρβα, του Ψαρρού. Αυτό που πρέπει να μας ενώνει, είναι οι αγώνες τους για την Πατρίδα, τον Λαό μας. Πατριωτικό Μέτωπο Τώρα λοιπόν.
To Φετιγιέ και το καταραμένο....τζαμιά της Αθήνας....
Το Φετιγιέ τζαμί βρίσκεται στην Ρωμαϊκή Αγορά και θα το ανακαινίσει
ο Παπανδρέου προς τιμήν του Ερντογάν και με την πιθανότητα
να επαναλειτουργήσει η Χάλκη δηλαδή ...ποτέ ...γιόκ στα Τουρκικά.
Κτίσθηκε το 1458 από τον Μωάμεθ Φατίχ τον Πορθητή για να θυμίζει
την Άλωση της Πόλης το 1453.
Σήμερα το χρησιμοποιεί η Αρχαιολογική Εταιρεία ως αποθήκη.
Στην Πλατεία στο Μοναστηράκι βρίσκεται και το άλλο τζαμί
που έκτισε ο Τούρκος βοεβόδας το 1759.
Οι Αθηναίοι το γνωρίζουν και ως καταραμένο τζαμί.
Μετά που κτίσθηκε ήρθε λιμός στην Αθήνα.
Δεν γνωρίζουν οι πολλοί ότι ως υλικό για να χτιστεί χρησιμοποιήθηκε
μια από τις στήλες του Αρχαίου Ναού του Ολυμπίου Διός.
Την ανατίναξαν και την χρησιμοποίησαν ως μαρμαροκονίαμα
στους τοίχους.
Σήμερα στεγάζει συλλογές κεραμικών.
Αυτοί είναι οι Τούρκοι διαχρονικά.....
Ο Παπανδρέου νομίζει ότι θα τους κάνει φίλους;
Σκόπια: Κατασχέθηκαν 947 όπλα, 157 χειροβομβίδες, οπλοπολυβόλα και αντιαεροπορικός οπλισμός
Κατασχέθηκαν, ακόμη, οπτικές συσκευές, σημειώσεις παρασκευής εκρηκτικών κονιαμάτων, δύο δοχεία με περόνες χειροβομβίδων, σιγαστήρες, στρατιωτικοί τοπογραφικοί χάρτες, αρκετός στρατιωτικός εξοπλισμός όπως αλεξίσφαιρα γιλέκα, πιστόλια, καλώδια τηλεφώνου, κινητά τηλέφωνα, συσκευές τηλεχειρισμού, ρολόγια, γεννήτριες παραγωγής ρεύματος, φάρμακα, ιατρικά υλικά (γάζες, επίδεσμοι, οινόπνευμα καθαρό κλπ). Όπως σημειώνει η αλβανόφωνη τηλεόραση του Τέτοβο, το σκοπιανό υπουργείο Εσωτερικών με συντονισμό των δυνάμεων του θα εντοπίσει και θα συλλάβει κάθε άτομο που εμπλέκεται σε εξτρεμιστική ενέργεια κατά του κράτους.
Άρνηση έκδοσης των ντοκουμέντων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από το ελληνικό Κοινοβούλιο
Γεγονότα από το προδοτικό ΠΑΣΟΚ του 1999 για την Ποντιακή Γενοκτονία.
Θέμα: η άρνηση της έκδοσης των ντοκουμέντων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από το ελληνικό Κοινοβούλιο.
Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων.
Η Ολομέλεια της Βουλής στη συνεδρίαση ΞΘ-24 Φεβρουαρίου 1994 αναγνώρισε την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους Νεότουρκους και τους κεμαλικούς για τα εγκλήματα που διέπραξαν της περίοδο 1916-1923 και αποφάσισε την έκδοση ενός τόμου και παραρτημάτων στα οποία θα περιλαμβάνονταν 9000 περίπου έγγραφα, που τεκμηρίωναν τα εγκλήματα γενοκτονίας.
Στις 20 Μαΐου 1996 ο τέως Πρόεδρος της Βουλής κ. Απόστολος Κακλαμάνης με την απόφαση (αριθ. πρωτ. 2675) ανέθεσε σε μένα και τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη τη συγγραφή και επιμέλεια της έκδοσης. Τελικά την ολοκλήρωση του έργου ανέλαβα μόνος.
Η Βουλή αναλάμβανε όλα τα έξοδα της απαιτούμενης δαπάνης καθώς και την αμοιβή των μη υπηρεσιακών μελών της επιστημονικής Επιτροπής.
Στην πρώτη επικοινωνία μου με τον Γενικό Γραμματέα της Βουλής κ. Π. Τζωρτζόπουλο αποδέχτηκα την τιμητική πρόσκληση, εξέφρασα την αδυναμία ολοκλήρωσης του έργου μέσα στο χρονικό διάστημα που όρισε η Βουλή και αρνήθηκα την αμοιβή για την πολύχρονη, πολυδάπανη έρευνα, συλλογή, αγορά και τεκμηρίωση των εγγράφων από τα αρχεία των Υπουργείων Εξωτερικών της Ευρώπης και των άλλων επιστημονικών ιδρυμάτων, αρχείων, μουσείων και ιδιωτικών συλλογών.
Ως την ολοκλήρωση του έργου σε έντυπη μορφή και Η/Υ χρειάστηκε να πληρώσω αρκετές δεκάδες εκατομμυρίων δραχμών, χωρίς να υπολογίζεται η καθημερινή επιστημονική εργασία που προσέφερα μαζί με τη συνεργάτιδά μου κ. Ευαγγελία Μπουμπουγιατζή, επί μία εξαετία.
Η υπέρβαση του ενός τόμου σε τρεις έγινε πράγματι με προσωπική ευθύνη, διατί θεώρησα ότι έτσι ολοκληρώνονταν σφαιρικά όχι μόνο η τεκμηρίωση της Γενοκτονίας, αλλά και η γεωγραφική, ιστορική, εθνολογική, οικονομική, κοινωνική, πολιτική, θρησκευτική και πνευματική παρουσίαση του Ελληνισμού του Πόντου. Οι υπόλοιποι ένδεκα τόμοι είναι περίπου 2700 έγγραφα από τα 9000 που θα έπρεπε να συμπεριληφθούν, κάτι που θα γίνει μελλοντικά. 'ρα ήταν δέσμευση της Βουλής να εκδώσει τους 11 τόμους των εγγράφων και τουλάχιστον ένα συνοπτικό τόμο από το τρίτομο που είχα ολοκληρώσει.
Παρανοήσεις, μεσολάβηση τρίτων, άρνηση επικοινωνίας μαζί μου, αλλά κυρίως πιέσεις άνωθεν για νέα ελληνοτουρκική προσέγγιση, προκάλεσαν τη ματαίωση της έκδοσης. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και το ελληνικό Κοινοβούλιο ήταν και είναι υπόλογο απέναντι στον ελληνικό λαό και την ιστορία του. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Το επεισόδιο στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση μεταξύ του Αλ. Παπαναστασίου και του Ελ. Βενιζέλου για την προληπτική λογοκρισία των αντιπολιτευόμενων εφημερίδων
Η νέα Εθνοσυνέλευση απόλυτης Βενιζελικής σύνθεσης συνεδρίασε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1924 με ξεκάθαρες τις διαθέσεις της να καταργήσει την Βασιλεία. Ήδη είχε δωθεί "αναγκαστική" άδεια στον Βασιλιά Γεώργιο ενώ επικεφαλής της "δημοκρατικής" κίνησης ήταν οι Αλέξανδρος Παπαναστασίου και Θεόδωρος Πάγκαλος ενώ μετριοπαθέστερα κινούνταν οι Ανδρέας Μιχαλακόπουλος και Γεώργιος Καφαντάρης. Τότε προέκυψε ένας νέος απρόσμενος παράγοντας στο πολιτικό σκηνικό: Έρχεται ο Ελευθέριος Βενιζέλος και γίνεται δεκτός από τον Ελληνικό λαό ως Μεσσίας. Γίνεται πληρεξούσιος της Εθνοσυνέλευσης αριστείδην και με την υποστήριξη της απόλυτης πλειοψηφίας της Εθνοσυνέλευσης όρκισε Κυβέρνηση με μέλη της κυρίως τους συντηρητικούς Βενιζελικούς.
Η πολιτική του Βενιζέλου αποτέλεσε μια δυσάρεστη έκπληξη τόσο για τους φανατικούς "δημοκράτες" που είχαν συσπειρωθεί γύρω από τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου όσο και για τους στρατοκράτες γύρω από τον Πάγκαλο και τον Κονδύλη. Ο Βενιζέλος λοιπόν προσπάθησε να περισώσει τον θεσμό της Βασιλείας και να πετύχει ένα είδος συμβιβασμού με τους Δεξιούς που είχαν απομονωθεί πλήρως, χάρις το αποτυχημένο κίνημα των Γαργαλίδη - Λεοναρδόπουλου και τις μονομερείς εκλογές. Από τις πρώτες του σημαντικές κυβερνητικές ενέργειες ήταν να καταθέσει ψήφισμα τον Ιανουάριο του 1924 που να απονέμει χάρη στους στασιαστές του κινήματος αυτού. Στο ίδιο ψήφισμα προβλεπόταν να αρθεί και η προληπτική λογοκρισία κατά των αντιπολιτευόμενων εφημερίδων που είχε επιβάλει η "επαναστατική επιτροπή" τον Σεπτέμβριο του 1922 και είχε ανανεωθεί τον Οκτώβριο του 1923 μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα των Γαργαλίδη - Λεοναρδόπουλου.
Η προσπάθεια του Βενιζέλου να αμνηστεύσει τους κινηματίες και να άρει την λογοκρισία των αντιπολιτευόμενων εφημερίδων βρήκε συμπαραστάτη τόσο τον Καφαντάρη όσο και τον Στυλιανό Γονατά (παρά τις τυπικές αντιρρήσεις του τελευταίου για την διατύπωση του ψηφίσματος, όχι για την ουσία του)। Σφοδρός πολέμιος τόσο της απονομής αμνηστίας όσο και της άρσης της λογοκρισίας στον αντιβενιζελικό Τύπο, στάθηκε ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου ο ονομαζόμενος από πολλούς βιογράφους του ως ο "πατέρας της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας".
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Την έκαναν πειραματόζωο
Η ιστορία αυτή μεταδόθηκε στην ιταλική τηλεόραση από τον Jaime Maussan, μεξικανό δημοσιογράφο και ερευνητή ufo. Η Giovanna, μια 41χρονη γυναίκα από τη Σαρδηνία, υποστηρίζει ότι το περασμένο καλοκαίρι έπεσε θύμα απαγωγής από εξωγήινους, οι οποίοι αφού την οδήγησαν μέσα στον ιπτάμενο δίσκο τους, πραγματοποίησαν μια ...;
σειρά βιολογικών πειραμάτων στο σώμα της!Η μαρτυρία της, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που περιγράφονται κατά καιρούς από όσους ισχυρίζονται ότι έχουν πέσει θύματα απαγωγής από εξωγήινους: ιπτάμενο δίσκο, τηλεπαθητική επικοινωνία, πράσινα ανθρωπάκια, άγνωστης προέλευσης εμφυτεύματα μέσα στο σώμα της κλπ.
ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ
"Οι κάτοικοι των Εξαρχείων σε απόγνωση.
Για εκατοστή φορά, χθες βράδυ, χωρίς καμμία άδεια έγινε ξέσαλο πάρτυ ναρκωτικών στο Λόφο του Στρέφη. Η μουσική ήταν σε τόσο μεγάλη ένταση, ώστε εκατοντάδες κάτοικοι έμειναν ξάγρυπνοι μέχρι ...
πρωίας. Από τον ήχο, οι τοίχοι του διαμερίσματός μου, χωρίς υπερβολή, δονούνταν.
Το υπεύθυνο αστυνομικό τμήμα των Εξαρχείων για μία άλλη φορά παρέμεινε αμέτοχο, λόγω άνωθεν εντολών. Τα Εξάρχεια γκετοποιούνται!."
Τι έδειξαν οι ιατρικές εξετάσεις του γιόγκι που ζει χωρίς τροφή & νερό!
Μια ομάδα στρατιωτικών γιατρών, ανέλαβε να ερευνήσει επιστημονικά τους ισχυρισμούς του, κλείνοντάς τον για δύο εβδομάδες, σε ένα νοσοκομείο στη δυτική πολιτεία Γκουτζαράτ της Ινδίας, υπό συνεχή επιτήρηση από μια ομάδα 30 γιατρών.
Το δωμάτιο του ήταν εξοπλισμένο με κάμερες και κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης, ώστε να είναι απολύτως σίγουροι ότι δεν θα καταναλώσει κρυφά, φαγητό ή υγρά και οι πόρτες ήταν κλειδωμένες με ειδικούς κωδικούς ασφαλείας!
"Είναι μυστήριο το πώς επιβιώνει!"
Την Πέμπτη 13 Μαϊου, συμπληρώθηκαν ακριβώς 15 ημέρες από την έναρξη του "πειράματος". Οι γιατροί δηλώνουν εντυπωσιασμένοι:
"Aκόμα δεν γνωρίζουμε πώς επιβιώνει", ομολόγησε ο νευρολόγος Sudhir Shah στους δημοσιογράφους. "Παραμένει μυστήριο, το πώς είναι δυνατό να συμβαίνει ένα τέτοιο φαινόμενο!"
"Η μοναδική επαφή του Jani του με κάθε είδους υγρό ήταν μόνο τις λιγοστές φορές που έκανε μπάνιο, κατα τη διάρκεια της 15 ήμερης παραμονής του στο Νοσοκομείο", διαβεβαίωσαν οι γιατροί που τον παρακολουθούσαν!
Σήμερα ο Ινδός yogi, έχει επιστρέψει στο χωριό του όπου θα συνεχίζει κανονικά τη ζωή του με γιόγκα, διαλογισμό και αποχή από το φαγητό! Ο ίδιος επιμένει ότι πρόκειται για "θεία ευλογία" που σε συνδιασμό με την πίστη και την αυτοσυγκέντρωση του δίνουν αυτό το χάρισμα!
http://www.pyles.tv/News/Anexigita-fainomena/medical_experiment_yogi.aspx
ΠΗΓΗ