Αναρτήσεις
Πριν από 29 δευτερόλεπτα
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009
Ο "Υφαντής" που κλείνει διαβάσεις τυφλών το αφιερώνει στην τροχαία Κηφισιάς
Τα μεγάλα "κανόνια" της ελληνικής οικονομίας
Επιμέλεια: Μιχάλης Πολυδώρου
Μαύρ’ είν’ η νύχτα στα βουνά
Δεν δίνουμε κουπόνι
Τα βρήκαμε πολύ στενά
Και ρίχνουμε κανόνι
Και τι κανόνι! Όχι, δεν είναι τραγούδι της ένδοξης εποποιϊας στα βουνά της Πίνδου. Είναι ένα σατιρικό ποίημα που δημοσίευσε ο ποιητής Ευάγγελος Κουσουλάκος, με το ψευδώνυμο «Πελαργός», τέσσερις ημέρες μετά την ιστορική φράση του Χαριλάου Τρικούπη « Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν», την 1η Δεκεμβρίου 1893 με το παλαιό ημερολόγιο.
Είναι η πιο "διάσημη" πτώχευση της ελληνικής οικονομίας, αλλά δεν είναι η μόνη. Προηγήθηκαν δύο και ακολούθησε μια, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Τότε ήταν ο ΔΟΕ, τώρα η Κομισιόν και το ΔΝΤ. Ποιος είναι ο…κύριος ΔΟΕ. Ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος, το ΔΝΤ του 19ου αιώνα. Όπως και σήμερα έτσι και τότε, η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα χρέη της και τέθηκε υπό τη «στενή επιτήρηση» των πιστωτών της.
H ιστορία της Ελλάδας κοινωνική, οικονομική, πολιτική είναι η ιστορία του δημοσίου χρέους, όπως εγραφε πριν από 80 χρόνια ο καθηγητής Ανδρέας Ανδρεάδης και σημειώνει σε άρθρο του στο Βήμα ο Γιώργος Ρωμαίος.
Oι πρώτες πτωχεύσεις του 1827 και του 1843
Το ελληνικό κράτος ήταν βουτηγμένο στα χρέη, πριν ακόμη συσταθεί, από την εποχή της επανάστασης, με την …ευγενική χορηγία βέβαια των προστάτιδων δυνάμεων και δη των Αγγλων που προθυμοποιήθηκαν να ενισχύσουν το αγώνα, αλλά και τις τσέπες των μεγαλοτραπεζιτών. Σας θυμίζει τίποτα;
Τα πρώτα δύο δάνεια συνάπτονται με την Αγγλία το 1824 και το 1825, για την ενίσχυση του στόλου και τις ανάγκες σε πολεμοφόδια μια κρίσιμη φάση της επανάστασης. Να σημειώσουμε ότι η χώρα είχε φθάσει ένα βήμα πριν από τον εμφύλιο. Από τη μια οι αγγλόφιλοι κοτσαμπάσηδες και καραβοκύρηδες με επικεφαλής τους Μαυροκορδάτο και Κουντουριώτη και από την άλλη οι ρωσόφιλοι οπλαρχηγοί με επικεφαλής το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Τα δάνεια τα πήραμε, αλλά λεφτά δεν ήρθαν! Το πρώτο δάνειο είχε ονομαστική αξία 800.000 στερλινών, στην Ελλάδα δεν έφτασαν ούτε τα μισά και συγκεκριμένα 308.000 στερλίνες και πολεμοφόδια αξίας 11.900 στερλινών.
Το δεύτερο δάνειο είχε ονομαστική αξία 2.000.000 στερλινών και πραγματική αξία 1.100.000 στερλίνες. Τι έφτασε στην Ελλάδα; 190.000 στερλίνες. Τα υπόλοιπα θα «φαγωθούν» σε τόκους, έξοδα, μεσιτικά, αλλά και για την ναυπήγηση δυο φρεγατών στην Αμερική και έξι πλοίων στην Αγγλία. Στήνεται ένας χορός με μίζες με τη συμμετοχή και «φιλελλήνων» και τελικά από τα αρχικώς παραγγελθέντα πλοία, μόνο τα μισά θα «ακουμπήσουν» ελληνική θάλασσα και μάλιστα η «Επιχείρησις» παρ ολίγο να βουλιάξει καθώς έσκασαν τα καζάνια. Μαζί «έσκασε» και η οικονομία με την πρώτη ουσιαστική πτώχευση το 1827, λόγω αδυναμίας καταβολής των τοκοχρεολυσίων των δύο πρώτων δανείων.
Θα ακολουθήσει και δεύτερη πτώχευση επί Οθωνος το 1843, οπότε και διεκόπη η εξόφληση των δόσεων άλλου δανείου, ύψους 60.000.000 γαλλικών φράγκων. Που πήγε το δάνειο αυτό, το οποίο είχε συναφθεί το 1832 με την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων; Η τρίτη δόση ουδέποτε καταβλήθηκε, αλλά κατακρατήθηκε από τη δανειοδότρια τράπεζα για την εξυπηρέτηση του δανειου. Από τις υπόλοιπες δύο δόσεις, 40 εκ., το 56,8% κατακρατήθηκε στο εξωτερικό, το υπόλοιπο σπαταλήθηκε από την αντιβασιλεία και σε έξοδα του Βαυαρικού στρατού.
«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»
Είπε ή δεν είπε ο Χαρίλαος Τρικούπης την ιστορική αυτή φράση στην συνεδρίαση της Βουλής, την 1η Δεκεμβρίου 1893, με το παλαιό ημερολόγιο. Στα πρακτικά, πάντως, δεν έχει καταγραφεί.
Όπως μας πληροφορεί ο δημοσιογράφος Παντελής Αθανασιάδης, ο ιστορικός Παύλος Καρολίδης αναφέρει ότι η φράση δεν ελέχθη στη τη Βουλή. Ειπώθηκε εκτός βουλής, όταν ο Τρικουπης απευθυνόταν προς τους δανειστές, και η αντιπολίτευση έσπευσε να την αξιοποιήσει: «Ωνόμασα το νομοσχέδιον Περί Πτωχεύσεως, ενώ ο εισαγαγών αυτό υπουργός των Οικονομικών, ωνόμασεν αυτό Περί Υπηρεσίας Εθνικών Δανείων», έλεγε στις 2 Δεκεμβρίου 1893 ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Θεόδωρος Δηλιγιάννης απαντώντας στον πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη. Πάντως, ο Ανδρέας Συγγρός, που την εποχή εκείνη ήταν βουλευτής, στα «Απομνημονεύματά» του, διαβεβαιώνει ότι ο ίδιος ήταν παρών στη συνεδρίαση και άκουσε τη φράση «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν».
Ο Χαρίλαος Τρικούπης γίνεται για πρώτη φορά πρωθυπουργός στις 27 Απριλίου 1875 και κυριαρχεί τα επόμενα 20 χρόνια στο πολιτικό σκηνικό, εκπροσωπώντας την ανερχόμενη αστική τάξη. Θα θέσει σε εφαρμογή ένα μεγάλο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, με έμφαση στις υποδομές. Αποφάσισε την αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας και την δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το 1882 υπήρχαν σε λειτουργία μόνο 9 χιλιόμετρα σιδηροδρομικής γραμμής που συνέδεαν την Αθήνα (Θησείο )με το επίνειό της, τον Πειραιά, το 1893 λειτουργούσαν 914 χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών και άλλα 490 ήταν υπό κατασκευή. Για την χρηματοδότηση των έργων πήρε δυο μεγάλα δάνεια και επέβαλε φορολογία στον καπνό και στο κρασί. Η διάνοιξη της Διώρυγας της Κορίνθου επετεύχθη χάρη στον Τρικούπη, ο οποίος και την εγκαινίασε το 1893, ενώ δικό του όραμα ήταν και η ζεύξη Ριου- Αντιρριου που εγινε πραγματικότητα έπειτα από 110 χρόνια, το 2004! Επίσης ο Τρικούπης ενίσχυσε το Βασιλικό Ναυτικό με παραγγελία τριών μεγάλων πλοίων, των θωρηκτών Ύδρα, Σπέτσαι και Ψαρά, για την χρηματοδότηση των οποίων αναγκάστηκε να πάρει και άλλο ένα δάνειο. Επέβαλε όμως και φόρο επί των οικοδομών, και ο Τυπος της εποχής του κολλάει δύο προσωνύμα «Φορομπήκτης» και «Πετρέλαιος».
Ο Τρικούπης θα συνάψει επτά δάνεια με επαχθείς όρους. Από το συνολικό ονομαστικό ποσό των 643.000.000 εκατ. χρυσών φράγκων θα εισπραχθούν μόνο 463 εκατ. Για τα νέα και τα παλαιά δάνεια θα καταβληθούν, τη δεκαετία 1880-1890, τοκοχρεολύσια ύψους 455.000.000 χρυσών φράγκων. Η πρωτόγονη ελληνική οικονομία δεν μπόρεσε να αντέξει, δεν έλειψαν και τα πολιτικά παιγνίδια με το Βασιλιά, την αντιπολίτευση και τους δανειστές και ο Τρικουπης μένει εκτός βουλής το 1895. Χάνει την έδρα του για τέσσερις ψήφους από τον άγνωστο Γουλιμή και αποχωρεί από την πολιτική γεμάτος πίκρα, με την κλασσική φράση «Ανθ' ημών Γουλιμής… Καληνύχτα σας!» Θα επανεκλεγεί στις 17 Μαρτιου 1896, μάλιστα την υποψηφιότητά του την υπέβαλαν πολιτικοί του φίλοι, εν αγνοία του. Δυστυχώς όμως θα τον βρει ο θάνατος λίγες ημέρες αργότερα, στις 30 Μαρτιου, στις Κάννες της Γαλλίας.
Θα ακολουθήσει η ήττα του 1897, στον πολεμο κατά της Τουρκίας, επι Δηλιγιάννη και η χώρα θα οδηγηθεί ένα χρόνο μετά στο ΔΝΤ της εποχης: Τον ΔΟΕ (Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος) που θα εισπράττει για λογαριασμό των δανειστών τους φόρους κυριως σε είδη μονοπωλίου (αλάτι, σπίρτα, πετρέλαιο κλπ). Ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος θα αρθεί ύστερα από 80 χρόνια, το 1978! Μάλιστα, το 1898 όταν αναλαμβάνει ο ΔΟΕ, η Ελλάδα θα λάβει νέο δάνειο 150 εκατομμυρίων φράγκων, εκ των οποίων δεν «έμεινε φράγκο». Το 62% καταβλήθηκε ως αποζημίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 15% για κάλυψη των ελλειμμάτων, το 20% για το κυμαινόμενο χρέος και το 3% στα έξοδα έκδοσης.
Ο Νίκος Μπελογιάννης σημειώνει ότι μετά την τραγωδία του 1897 και τη Συνθήκη που υπεγράφη «....τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας περιορίστηκαν, γιατί η Συνθήκη τούτη μας χάρισε τον έλεγχο των ξένων στα οικονομικά μας, τον περίφημο ΔΟΕ. Βάλανε τους Τούρκους να ζητάνε 100.000.000 φράγκα αποζημίωση γιατί διαφορετικά δε θα έφευγαν από τη Θεσσαλία. Και επειδή η Ελλάδα δεν είχε οικονομικά να πληρώσει τα 100 εκατομμύρια φράγκα στην Τουρκία, οι μεγάλες δυνάμεις της πρόσφεραν δάνειο υπό τον όρο ότι η ελληνική κυβέρνηση θα δεχθεί τον ΔΟΕ, και τον δέχθηκε!».
Τέταρτη πτώχευση. Τελευταία;
Στα τέλη του 1929 και ενώ έχει προηγηθεί το κραχ της Wall st ένας έλληνας νεαρός καθηγητής Οικονομίας έγραφε, μάλλον για να χτυπήσει καμπανάκι: «Ολη η Αθήνα ρωτά, υφίσταται οικονομική κρίσις εις την Ελλάδα;». Το όνομα του καθηγητή; Ξενοφών Ζολώτας!
Εξάλλου, εκείνη την εποχή πιο γρήγορα έφθανε το πλοίο από την Αμερική, παρά η ενημέρωση για τις οικονομικές εξελίξεις. Τα πρώτα τηλεγραφήματα θα δημοσιευτούν στον ελληνικό Τύπο σχεδόν μία εβδομάδα μετά τη συνεδρίαση της 24ης Οκτωβρίου, που σηματοδότησε το κραχ της παγκόσμιας οικονομίας.
Η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου διαβεβαιώνει ότι η ελληνική οικονομία δεν απειλείται από τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, δίνει φραστικές εγγυήσεις για τη «δημόσια πίστη και τις καταθέσεις» και υπάρχει η εντύπωση ότι προχωρά απρόσκοπτα το πρόγραμμα για τη σταθεροποίηση της δραχμής (το μεγάλο στοίχημα) και τα μεγάλα παραγωγικά έργα.
Η διεθνης κρίση αρχιζει όμως να γίνεται ορατή στην πραγματική οικονομία. Πρώτα στη γεωργία. Οι εξαγωγές καπνού και σταφίδας καταρρέουν, οι τιμές κατρακυλούν, η παραγωγή μένει αδιάθετη. Στη συνέχεια περιορίζεται το μεταναστευτικό συνάλλαγμα, αλλά και το ναυτιλιακό συνάλλαγμα. Σε αυτά τα προβλήματα προστίθεται και η κερδοσκοπία με τον χρυσό και το συνάλλαγμα. Σταδιακά κλείνουν και οι στρόφιγγες του εξωτερικού δανεισμού.
Το μεγάλο χτύπημα έρχεται τον Σεπτέμβριο του 1931. Πολλές χώρες εγκαταλείπουν τον «κανόνα του χρυσού» (εξασφάλιση της σταθερότητας της ισοτιμίας των νομισμάτων μέσω της σύνδεσης με τον χρυσό). Η δραχμή εισέρχεται στη δίνη της κρίσης, όταν εγκαταλείπει τον κανόνα και η αγγλική λίρα με την οποία ήταν συνδεδεμένη. Μέσα σε έξι μέρες η Τράπεζα της Ελλάδος έχασε συνάλλαγμα συνολικής αξίας 3,6 εκατ. δολαρίων, σε ένα όργιο κερδοσκοπίας και φυγάδευσης κεφαλαίων στο εξωτερικό.
Η ελληνική χρηματοπιστωτική κρίση θα κορυφωθεί την άνοιξη του 1932, τα αποθέματα σε χρυσό και συνάλλαγμα μειώνονται δραματικά και την Πρωτομαγια του 1932 η κυβέρνηση κηρύσσει «στάση πληρωμών». Η τέταρτη στην ιστορία και τελευταία, μέχρι στιγμής βεβαίως. Ακολούθησε η ήττα του Βενιζέλου, η αυτοεξορία του και ο θάνατός του στο Παρίσι, η πολιτικη αστάθεια και η δικτατορία της 4ης Αυγούστου το 1936, η δικτατορία του Μεταξά.
Από το 1924 μέχρι το 1930 εισέρρευσαν στην Ελλάδα 1,16 δισ. χρυσά φράγκα, εκ των οποίων το 78% ήταν δάνεια. Τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση των προσφύγων, την εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού, τη σταθεροποίηση της δραχμής και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Συνολικά, από το 1824 έως το 1932 η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό 2,2 δισ. χρυσά φράγκα. Μέχρι το 1932 είχαμε καταβάλει 180 εκατομμύρια περισσότερα από όσα είχαμε δανειστεί και πάλι χρωστούσαμε 2 δις. χρυσά φράγκα! Και η ιστορία συνεχίζεται….
ΠΗΓΗ
Μαύρ’ είν’ η νύχτα στα βουνά
Δεν δίνουμε κουπόνι
Τα βρήκαμε πολύ στενά
Και ρίχνουμε κανόνι
Και τι κανόνι! Όχι, δεν είναι τραγούδι της ένδοξης εποποιϊας στα βουνά της Πίνδου. Είναι ένα σατιρικό ποίημα που δημοσίευσε ο ποιητής Ευάγγελος Κουσουλάκος, με το ψευδώνυμο «Πελαργός», τέσσερις ημέρες μετά την ιστορική φράση του Χαριλάου Τρικούπη « Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν», την 1η Δεκεμβρίου 1893 με το παλαιό ημερολόγιο.
Είναι η πιο "διάσημη" πτώχευση της ελληνικής οικονομίας, αλλά δεν είναι η μόνη. Προηγήθηκαν δύο και ακολούθησε μια, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Τότε ήταν ο ΔΟΕ, τώρα η Κομισιόν και το ΔΝΤ. Ποιος είναι ο…κύριος ΔΟΕ. Ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος, το ΔΝΤ του 19ου αιώνα. Όπως και σήμερα έτσι και τότε, η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα χρέη της και τέθηκε υπό τη «στενή επιτήρηση» των πιστωτών της.
H ιστορία της Ελλάδας κοινωνική, οικονομική, πολιτική είναι η ιστορία του δημοσίου χρέους, όπως εγραφε πριν από 80 χρόνια ο καθηγητής Ανδρέας Ανδρεάδης και σημειώνει σε άρθρο του στο Βήμα ο Γιώργος Ρωμαίος.
Oι πρώτες πτωχεύσεις του 1827 και του 1843
Το ελληνικό κράτος ήταν βουτηγμένο στα χρέη, πριν ακόμη συσταθεί, από την εποχή της επανάστασης, με την …ευγενική χορηγία βέβαια των προστάτιδων δυνάμεων και δη των Αγγλων που προθυμοποιήθηκαν να ενισχύσουν το αγώνα, αλλά και τις τσέπες των μεγαλοτραπεζιτών. Σας θυμίζει τίποτα;
Τα πρώτα δύο δάνεια συνάπτονται με την Αγγλία το 1824 και το 1825, για την ενίσχυση του στόλου και τις ανάγκες σε πολεμοφόδια μια κρίσιμη φάση της επανάστασης. Να σημειώσουμε ότι η χώρα είχε φθάσει ένα βήμα πριν από τον εμφύλιο. Από τη μια οι αγγλόφιλοι κοτσαμπάσηδες και καραβοκύρηδες με επικεφαλής τους Μαυροκορδάτο και Κουντουριώτη και από την άλλη οι ρωσόφιλοι οπλαρχηγοί με επικεφαλής το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Τα δάνεια τα πήραμε, αλλά λεφτά δεν ήρθαν! Το πρώτο δάνειο είχε ονομαστική αξία 800.000 στερλινών, στην Ελλάδα δεν έφτασαν ούτε τα μισά και συγκεκριμένα 308.000 στερλίνες και πολεμοφόδια αξίας 11.900 στερλινών.
Το δεύτερο δάνειο είχε ονομαστική αξία 2.000.000 στερλινών και πραγματική αξία 1.100.000 στερλίνες. Τι έφτασε στην Ελλάδα; 190.000 στερλίνες. Τα υπόλοιπα θα «φαγωθούν» σε τόκους, έξοδα, μεσιτικά, αλλά και για την ναυπήγηση δυο φρεγατών στην Αμερική και έξι πλοίων στην Αγγλία. Στήνεται ένας χορός με μίζες με τη συμμετοχή και «φιλελλήνων» και τελικά από τα αρχικώς παραγγελθέντα πλοία, μόνο τα μισά θα «ακουμπήσουν» ελληνική θάλασσα και μάλιστα η «Επιχείρησις» παρ ολίγο να βουλιάξει καθώς έσκασαν τα καζάνια. Μαζί «έσκασε» και η οικονομία με την πρώτη ουσιαστική πτώχευση το 1827, λόγω αδυναμίας καταβολής των τοκοχρεολυσίων των δύο πρώτων δανείων.
Θα ακολουθήσει και δεύτερη πτώχευση επί Οθωνος το 1843, οπότε και διεκόπη η εξόφληση των δόσεων άλλου δανείου, ύψους 60.000.000 γαλλικών φράγκων. Που πήγε το δάνειο αυτό, το οποίο είχε συναφθεί το 1832 με την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων; Η τρίτη δόση ουδέποτε καταβλήθηκε, αλλά κατακρατήθηκε από τη δανειοδότρια τράπεζα για την εξυπηρέτηση του δανειου. Από τις υπόλοιπες δύο δόσεις, 40 εκ., το 56,8% κατακρατήθηκε στο εξωτερικό, το υπόλοιπο σπαταλήθηκε από την αντιβασιλεία και σε έξοδα του Βαυαρικού στρατού.
«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»
Είπε ή δεν είπε ο Χαρίλαος Τρικούπης την ιστορική αυτή φράση στην συνεδρίαση της Βουλής, την 1η Δεκεμβρίου 1893, με το παλαιό ημερολόγιο. Στα πρακτικά, πάντως, δεν έχει καταγραφεί.
Όπως μας πληροφορεί ο δημοσιογράφος Παντελής Αθανασιάδης, ο ιστορικός Παύλος Καρολίδης αναφέρει ότι η φράση δεν ελέχθη στη τη Βουλή. Ειπώθηκε εκτός βουλής, όταν ο Τρικουπης απευθυνόταν προς τους δανειστές, και η αντιπολίτευση έσπευσε να την αξιοποιήσει: «Ωνόμασα το νομοσχέδιον Περί Πτωχεύσεως, ενώ ο εισαγαγών αυτό υπουργός των Οικονομικών, ωνόμασεν αυτό Περί Υπηρεσίας Εθνικών Δανείων», έλεγε στις 2 Δεκεμβρίου 1893 ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Θεόδωρος Δηλιγιάννης απαντώντας στον πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη. Πάντως, ο Ανδρέας Συγγρός, που την εποχή εκείνη ήταν βουλευτής, στα «Απομνημονεύματά» του, διαβεβαιώνει ότι ο ίδιος ήταν παρών στη συνεδρίαση και άκουσε τη φράση «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν».
Ο Χαρίλαος Τρικούπης γίνεται για πρώτη φορά πρωθυπουργός στις 27 Απριλίου 1875 και κυριαρχεί τα επόμενα 20 χρόνια στο πολιτικό σκηνικό, εκπροσωπώντας την ανερχόμενη αστική τάξη. Θα θέσει σε εφαρμογή ένα μεγάλο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, με έμφαση στις υποδομές. Αποφάσισε την αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας και την δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το 1882 υπήρχαν σε λειτουργία μόνο 9 χιλιόμετρα σιδηροδρομικής γραμμής που συνέδεαν την Αθήνα (Θησείο )με το επίνειό της, τον Πειραιά, το 1893 λειτουργούσαν 914 χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών και άλλα 490 ήταν υπό κατασκευή. Για την χρηματοδότηση των έργων πήρε δυο μεγάλα δάνεια και επέβαλε φορολογία στον καπνό και στο κρασί. Η διάνοιξη της Διώρυγας της Κορίνθου επετεύχθη χάρη στον Τρικούπη, ο οποίος και την εγκαινίασε το 1893, ενώ δικό του όραμα ήταν και η ζεύξη Ριου- Αντιρριου που εγινε πραγματικότητα έπειτα από 110 χρόνια, το 2004! Επίσης ο Τρικούπης ενίσχυσε το Βασιλικό Ναυτικό με παραγγελία τριών μεγάλων πλοίων, των θωρηκτών Ύδρα, Σπέτσαι και Ψαρά, για την χρηματοδότηση των οποίων αναγκάστηκε να πάρει και άλλο ένα δάνειο. Επέβαλε όμως και φόρο επί των οικοδομών, και ο Τυπος της εποχής του κολλάει δύο προσωνύμα «Φορομπήκτης» και «Πετρέλαιος».
Ο Τρικούπης θα συνάψει επτά δάνεια με επαχθείς όρους. Από το συνολικό ονομαστικό ποσό των 643.000.000 εκατ. χρυσών φράγκων θα εισπραχθούν μόνο 463 εκατ. Για τα νέα και τα παλαιά δάνεια θα καταβληθούν, τη δεκαετία 1880-1890, τοκοχρεολύσια ύψους 455.000.000 χρυσών φράγκων. Η πρωτόγονη ελληνική οικονομία δεν μπόρεσε να αντέξει, δεν έλειψαν και τα πολιτικά παιγνίδια με το Βασιλιά, την αντιπολίτευση και τους δανειστές και ο Τρικουπης μένει εκτός βουλής το 1895. Χάνει την έδρα του για τέσσερις ψήφους από τον άγνωστο Γουλιμή και αποχωρεί από την πολιτική γεμάτος πίκρα, με την κλασσική φράση «Ανθ' ημών Γουλιμής… Καληνύχτα σας!» Θα επανεκλεγεί στις 17 Μαρτιου 1896, μάλιστα την υποψηφιότητά του την υπέβαλαν πολιτικοί του φίλοι, εν αγνοία του. Δυστυχώς όμως θα τον βρει ο θάνατος λίγες ημέρες αργότερα, στις 30 Μαρτιου, στις Κάννες της Γαλλίας.
Θα ακολουθήσει η ήττα του 1897, στον πολεμο κατά της Τουρκίας, επι Δηλιγιάννη και η χώρα θα οδηγηθεί ένα χρόνο μετά στο ΔΝΤ της εποχης: Τον ΔΟΕ (Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος) που θα εισπράττει για λογαριασμό των δανειστών τους φόρους κυριως σε είδη μονοπωλίου (αλάτι, σπίρτα, πετρέλαιο κλπ). Ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος θα αρθεί ύστερα από 80 χρόνια, το 1978! Μάλιστα, το 1898 όταν αναλαμβάνει ο ΔΟΕ, η Ελλάδα θα λάβει νέο δάνειο 150 εκατομμυρίων φράγκων, εκ των οποίων δεν «έμεινε φράγκο». Το 62% καταβλήθηκε ως αποζημίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 15% για κάλυψη των ελλειμμάτων, το 20% για το κυμαινόμενο χρέος και το 3% στα έξοδα έκδοσης.
Ο Νίκος Μπελογιάννης σημειώνει ότι μετά την τραγωδία του 1897 και τη Συνθήκη που υπεγράφη «....τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας περιορίστηκαν, γιατί η Συνθήκη τούτη μας χάρισε τον έλεγχο των ξένων στα οικονομικά μας, τον περίφημο ΔΟΕ. Βάλανε τους Τούρκους να ζητάνε 100.000.000 φράγκα αποζημίωση γιατί διαφορετικά δε θα έφευγαν από τη Θεσσαλία. Και επειδή η Ελλάδα δεν είχε οικονομικά να πληρώσει τα 100 εκατομμύρια φράγκα στην Τουρκία, οι μεγάλες δυνάμεις της πρόσφεραν δάνειο υπό τον όρο ότι η ελληνική κυβέρνηση θα δεχθεί τον ΔΟΕ, και τον δέχθηκε!».
Τέταρτη πτώχευση. Τελευταία;
Στα τέλη του 1929 και ενώ έχει προηγηθεί το κραχ της Wall st ένας έλληνας νεαρός καθηγητής Οικονομίας έγραφε, μάλλον για να χτυπήσει καμπανάκι: «Ολη η Αθήνα ρωτά, υφίσταται οικονομική κρίσις εις την Ελλάδα;». Το όνομα του καθηγητή; Ξενοφών Ζολώτας!
Εξάλλου, εκείνη την εποχή πιο γρήγορα έφθανε το πλοίο από την Αμερική, παρά η ενημέρωση για τις οικονομικές εξελίξεις. Τα πρώτα τηλεγραφήματα θα δημοσιευτούν στον ελληνικό Τύπο σχεδόν μία εβδομάδα μετά τη συνεδρίαση της 24ης Οκτωβρίου, που σηματοδότησε το κραχ της παγκόσμιας οικονομίας.
Η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου διαβεβαιώνει ότι η ελληνική οικονομία δεν απειλείται από τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, δίνει φραστικές εγγυήσεις για τη «δημόσια πίστη και τις καταθέσεις» και υπάρχει η εντύπωση ότι προχωρά απρόσκοπτα το πρόγραμμα για τη σταθεροποίηση της δραχμής (το μεγάλο στοίχημα) και τα μεγάλα παραγωγικά έργα.
Η διεθνης κρίση αρχιζει όμως να γίνεται ορατή στην πραγματική οικονομία. Πρώτα στη γεωργία. Οι εξαγωγές καπνού και σταφίδας καταρρέουν, οι τιμές κατρακυλούν, η παραγωγή μένει αδιάθετη. Στη συνέχεια περιορίζεται το μεταναστευτικό συνάλλαγμα, αλλά και το ναυτιλιακό συνάλλαγμα. Σε αυτά τα προβλήματα προστίθεται και η κερδοσκοπία με τον χρυσό και το συνάλλαγμα. Σταδιακά κλείνουν και οι στρόφιγγες του εξωτερικού δανεισμού.
Το μεγάλο χτύπημα έρχεται τον Σεπτέμβριο του 1931. Πολλές χώρες εγκαταλείπουν τον «κανόνα του χρυσού» (εξασφάλιση της σταθερότητας της ισοτιμίας των νομισμάτων μέσω της σύνδεσης με τον χρυσό). Η δραχμή εισέρχεται στη δίνη της κρίσης, όταν εγκαταλείπει τον κανόνα και η αγγλική λίρα με την οποία ήταν συνδεδεμένη. Μέσα σε έξι μέρες η Τράπεζα της Ελλάδος έχασε συνάλλαγμα συνολικής αξίας 3,6 εκατ. δολαρίων, σε ένα όργιο κερδοσκοπίας και φυγάδευσης κεφαλαίων στο εξωτερικό.
Η ελληνική χρηματοπιστωτική κρίση θα κορυφωθεί την άνοιξη του 1932, τα αποθέματα σε χρυσό και συνάλλαγμα μειώνονται δραματικά και την Πρωτομαγια του 1932 η κυβέρνηση κηρύσσει «στάση πληρωμών». Η τέταρτη στην ιστορία και τελευταία, μέχρι στιγμής βεβαίως. Ακολούθησε η ήττα του Βενιζέλου, η αυτοεξορία του και ο θάνατός του στο Παρίσι, η πολιτικη αστάθεια και η δικτατορία της 4ης Αυγούστου το 1936, η δικτατορία του Μεταξά.
Από το 1924 μέχρι το 1930 εισέρρευσαν στην Ελλάδα 1,16 δισ. χρυσά φράγκα, εκ των οποίων το 78% ήταν δάνεια. Τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση των προσφύγων, την εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού, τη σταθεροποίηση της δραχμής και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Συνολικά, από το 1824 έως το 1932 η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό 2,2 δισ. χρυσά φράγκα. Μέχρι το 1932 είχαμε καταβάλει 180 εκατομμύρια περισσότερα από όσα είχαμε δανειστεί και πάλι χρωστούσαμε 2 δις. χρυσά φράγκα! Και η ιστορία συνεχίζεται….
ΠΗΓΗ
Πρωτοφανη κίνηση από τον Αρχηγο της αστυνομιας!Διαβαστε τι έκανε!
πολυμηχανήματα για να επικοινωνούν με όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.Επίσης ζήτησε από τη δασκάλα να ρωτήσει από τα παιδιά τι δώρα θέλουν και μετά τους τα πήρε! Είναι κάτι πρωτοφανές και μία κίνηση που θα έπρεπε να γινότανε εδώ και καιρό από όλες τις υπηρεσίες.
ΠΗΓΗ
"Το ΠΑΣΟΚ τα έκανε χειρότερα απο την ΝΔ"
"Συμφωνα με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (30/11/2009) για το επόμενο ετος (2010) ετοιμάζονται 25.000 προσλήψεις, ενω η κυβέρνηση απολύει 40.000 stagers!
Σημειώνεται ότι οι φορείς του Δημοσίου- εκτός από εκείνους της υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας δεν θα μπορούν να προσλάβουν για το επόμενο έτος μόνιμο...
προσωπικό και πρέπει να καλύψουν τις ανάγκες τους μέσω συμβασιούχων.(Αντιγραφή απο το αρθρο της εφημερίδας)
Δηλαδή,ενω η κυβέρνηση με την καταργηση των STAGE και την απόλυση αυτών των ανθρώπων μας ελεγε οτι τερματίζει με αυτόν τον τρόπο ενα απαράδεκτο καθεστώς ομηρίας,τώρα δημιουργεί ενα καινούριο καθεστώς ομηρίας!
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=37&artId=4548643
Συμφωνα με το Πρώτο Θέμα,στις 5 Νοεμβρίου 2004 το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση ειχε καταθέσει σχέδιο νόμου σύμφωνα με το οποίο οσοι ειχαν συμπλήρώσει 18 μήνες στα STAGE εστω και με διακοπή αλλα οχι μεγαλύτερη των 4 μήνων,να καταλάβουν οργανικές θέσεις,με συμβάσεις αορίστου χρόνου ιδιωτικόυ δικαίου.
Τότε λοιπόν τα ΠΑΣΟΚ για να δείξει τι κακια ειναι η Δεξια,ελεγα αυτά.
Και σήμερα σαν κυβέρνηση τους πετάει στο δρόμο!"
Μερικές σκέψεις για το εθνικό μας κατακύλισμα
Ενώ δηλαδή στις ευνομούμενες χώρες – όπως, π.χ., στην επίσης οικονομικώς χειμαζόμενη Ιρλανδία – η ανάκαμψη είναι κυρίως υπόθεση τεχνοκρατικών χειρισμών, στην Ελλάδα αντιθέτως, πέραν των όποιων εμβαλλωματικών μέτρων, ήπιων ή μη, το ζητούμενο επί ποινή εθνικής συμφοράς είναι η ταχεία ανασυγκρότηση του διογκωμένου, διεφθαρμένου, αναξιοκρατικού και συνεπώς αναποτελεσματικού κρατικού μηχανισμού. Και άρα η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος που τον εξέθρεψε και τον τροφοδοτεί.
Επικαλούμενοι το γνωμικό ότι «κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει», ορισμένοι σηκώνουν ψηλά τα χέρια με το σκεπτικό ότι «αυτοί είμαστε». Ακριβέστερο εν τούτοις είναι ότι «έτσι μας έκαναν» οι πολιτικοί μας ταγοί. Στο σχετικά πρόσφατο ακόμη παρελθόν, ο ελληνικός λαός έδωσε λαμπρά δείγματα πατριωτισμού και διάθεσης για θυσίες. Το σημερινό μας κατάντημα – ο άκρατος ευδαιμονισμός, η αδιαφορία για το γενικό καλό, η καταπάτηση των νόμων και ο αύξων κυνισμός μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού – οφείλονται πρωτίστως στην αθλιότητα της «ιθύνουσας» πολιτικής τάξης μας. Η διαφθορά, η ανευθυνότητα, η ανομία εκπορεύονται από την κορυφή της κρατικής πυραμίδας, απ’ όπου διαχέονται προς την κοινωνική βάση της. Με δύο κυρίως τρόπους.
Κατά πρώτο λόγο, για τους ηγουμένους ο ηγέτης λειτουργεί ως παράδειγμα. Καλό ή κακό. Στη σημερινή Ελλάδα κάκιστο. Η εμπιστοσύνη του πολίτη στον «πολιτικό κόσμο» βρίσκεται στο ναδίρ. Πως επομένως είναι δυνατόν να εισακουσθούν οι εκκλήσεις για προσπάθεια και θυσίες, όταν είναι γνωστή τοις πάσιν η προσωπική διαφθορά και ανακολουθία πάρα πολλών από αυτούς που μας τις απευθύνουν; Φυσικό είναι ο μέσος πολίτης να τείνει να μιμηθεί, όχι τους λόγους, αλλά τα έργα των «ταγών» του. Τόσω μάλλον που διαπιστώνει ότι, παρά τα κραυγαλέα σκάνδαλα που συγκλονίζουν εδώ και χρόνια τον δημόσιο βίο, μέχρι στιγμής ούτε ένα πολιτικό πρόσωπο δεν έχει πάει φυλακή.
Ο έτερος παράγων κοινωνικής εξαχρείωσης είναι ο άκρατος λαϊκισμός του πολιτικού μας κόσμου. Με τα κόμματα και τα στελέχη τους να αμιλλώνται άλληλα σε ανευθυνότητα – ιδίως όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, αλλά ασφαλώς όχι μόνο τότε – προκειμένου να εκμαυλίσουν τον ψηφοφόρο. Στο δηλητηριώδες δε αυτό κλίμα, δεν εκπλήσσει ότι οι πολιτικοί μας αναφέρονται συνεχώς στα δικαιώματα – πραγματικά ή, το συνηθέστερο, καταχρηστικά – του πολίτη, σχεδόν ποτέ όμως στο χρέος του έναντι της πολιτείας. Από την οποία, ωστόσο, αντλούμε όλοι, τόσο τα υλικά αγαθά που εξασφαλίζουν την ύπαρξή μας, όσο και τα ηθικά και πνευματικά που της δίνουν νόημα.
Προϋπόθεση επομένως για να τεθεί σε στέρεες βάσεις το οικονομικό μέλλον της χώρας είναι η ανάδυση πολιτικής ηγεσίας ικανής να επιτύχει την ανασυγκρότηση του κράτους και να συμβάλει στην αλλαγή νοοτροπίας των πολιτών του. Είναι δε προφανές ότι το επιτακτικό αυτό αίτημα αφορά, εκτός από την οικονομία, και στην παιδεία, τη υγεία, την ασφάλεια, την άμυνα και την εξωτερική πολιτική – τομείς επίσης κρίσιμους και, δυστυχώς, εξ ίσου προβληματικούς.
Θα αφυπνισθούμε εγκαίρως; Η ελπίδα λένε πεθαίνει τελευταία. Τα χρονικά όμως περιθώρια για την πραγμάτωση της αναγκαίας αυτής ανασύνταξης των εθνικών μας δυνάμεων στενεύουν επικινδύνως.
Διπλωματικό περισκόπιο
Τα κράτη ιδιωτικοποιούνται, αλλά οι κοινωνίες ΟΧΙ
Ο καπιταλισμός έχει πλέον εξαντλήσει τα περιθώριά του. Δεν υπάρχουν οι «εφεδρείες» της αποικιοκρατικής επέκτασης και της εξαγωγής κεφαλαίων. Όλος ο πλανήτης έχει ενσωματωθεί στο παγκόσμιο σύστημα.
Καμία, συνεπώς, «δίοδος», για ένα νέο κύκλο ανάπτυξης, δεν υπάρχει. Βρισκόμαστε μπροστά σε συνθήκες γενικής οικονομικής κατάρρευσης, με καταστροφικά αποτελέσματα εφιαλτικής έκτασης: Τέτοια που όχι μόνο θα υπονομεύσουν καταλυτικά την εθνική υπόσταση των κοινωνιών και κρατών, αλλά θα οδηγήσουν ακόμα και στην ιδιωτικοποίηση των κρατών.
Πάντα οι κρίσεις μέσα στον καπιταλισμό οδηγούσαν στο «κλάδεμα των νεκρών κλαδιών»: δηλαδή εξαφάνιζαν τις λιγότερο αποδοτικές επιχειρήσεις είτε μεγάλες είτε μικρές.
Σήμερα αυτό το «κλάδεμα» επεκτείνεται και σε επίπεδο κρατών. Σήμερα οι υπερεθνικοί κολοσσοί έχουν υπονομεύσει καταλυτικά τα θεμέλια των εθνικών κρατών. Η δικτατορία της παγκόσμιας αγοράς έχει προωθήσει και επιβάλει τις υπερεθνικές ιδιωτικοποιήσεις στις δομές και λειτουργίες των εθνικών κρατών, ροκανίζοντας, ισοπεδώνοντας και καταλύοντας έτσι βαθμηδόν την κοινωνική συνοχή των εθνών κρατών, τις ιστορικές τους παραδόσεις και κατακτήσεις: Οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές κ.λπ.
Έχουμε αναλύσει διεξοδικά ότι η λυσσαλέα επίθεση που γίνεται εναντίον της ιστορίας, της εθνικής υπόστασης και των συνεκτικών ιστών της Πίστης των λαών (ιδιαίτερα εναντίον του ισχυρού συνεκτικού ιστού της Ορθοδοξίας) δεν αποτελεί ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ κάποιων αρρωστημένων εγκεφάλων αλλά τη συνέπεια της σιδερένιας ΛΟΓΙΚΗΣ των υπερεθνικών κέντρων εξουσίας. Τα συμφέροντα αυτών των υπερεθνικών κολοσσών είναι που ασφυκτιούν μέσα στα «εθνικά όρια» και προωθούν την κατεδάφιση κάθε «εθνικού» εμποδίου και την υποταγή στην παγκόσμια αγορά των πάντων: Δηλαδή στην ιδιωτικοποίηση των πάντων…
Οι υπερεθνικές ελίτ εξουσίας πάνω στη λογική των συμφερόντων τους «σχεδιάζουν», «συνωμοτούν», κατασκευάζουν και επιδοτούν τους ποικίλους και πολύχρωμους στρατούς τους.
Σήμερα για τους υπερεθνικούς κολοσσούς και τα πλανητικά χρηματιστηριακά καρτέλ, τα εθνικά κράτη και κάθε «εθνικός θεσμός» (κοινοβούλια, κόμματα, συνδικάτα, Εκκλησία, κ.λπ), δεν αποτελούν απλώς βλαβερή πολυτέλεια, αλλά και ισχυρό «οπισθοδρομικό» εμπόδιο της δικής τους «προόδου». Αποτελούν ανασχετικά «όρια» της απρόσκοπτης διαιώνισης της κερδοσκοπικής ληστείας τους.
Η σημερινή κρίση επιταχύνει τις ολοκληρωτικές υπονομεύσεις και επιβολές του διεθνούς ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου εναντίον των εθνών κρατών. Μια και το κεφάλαιο αυτό δεν έχει επιλογές νέων αγορών τις οποίες έχει ήδη υπό την κατοχή του (μια ποιοτικά διαφορετική κατάσταση από αυτήν της εποχής των εθνικών ιμπεριαλισμών) στρέφεται αποκλειστικά, ως τη μοναδική επιλογή για να ξεπεράσει την κρίση, εναντίον των εθνικών κοινωνιών, των κρατών και των λαών.
Επιχειρεί να ιδιωτικοποιήσει και τα κράτη, να κατασκευάσει «ιδιωτικά κράτη».
Τα κράτη αυτά, τα οποία μέχρι σήμερα αποτελούσαν τα όργανα της κυριαρχίας του δεν τα χρειάζεται πλέον, αποτελούν δυσβάσταχτο βάρος: ΟΧΙ μόνο διότι μέσα σε αυτά τα πλαίσια έχουν υφανθεί συνεκτικοί κοινωνικοί, πολιτικοί και πολιτισμικοί ιστοί, όχι μόνο διότι εντός των εθνικών πλαισίων έχουν κωδικοποιηθεί και θεσμοθετηθεί λαϊκές κατακτήσεις και μνήμες αγώνων, αλλά και επειδή τα κράτη έχουν διογκωθεί σε μινώταυρους παρασιτισμού, σε πολυέξοδη πολυτέλεια…
Σημείωση: Μέσα στην πάλη αιώνων των λαών και κάτω από τις ανάγκες των κυρίαρχων οικονομικών ελίτ να αντιμετωπίσουν αυτούς τους αγώνες, αναπτύχθηκαν και διογκώθηκαν οι κρατικοί και πολιτικοί μηχανισμοί καταστολής, αλλά εξαπάτησης των Κινημάτων. Έτσι οι θεσμοί του καθεστώτος (κράτος, κόμματα, εκπαίδευση, συνδικάτα κ.λπ) διογκώθηκαν και εκκόλαψαν έναν υπερτροφικό παρασιτισμό…
Σήμερα αυτός ο παρασιτισμός που οι ίδιες οι δυνάμεις του συστήματος δημιούργησαν για να χειραγωγήσουν, να εξαγοράσουν και να υποτάξουν τους λαούς, χρησιμοποιείται σαν άλλοθι από την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της παγκόσμιας αγοράς (την πλανητική Νέα Τάξη) για την κατάλυση, τον τεμαχισμό και την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση των κρατών…
Όπως, λοιπόν οι προγενέστερες κρίσεις μέσα στον καπιταλισμό οδηγούσαν στο «κλάδεμα των νεκρών κλαδιών», δηλαδή εξαφάνιζαν τις λιγότερο αποδοτικές επιχειρήσεις είτε μεγάλες είτε μικρές, η σημερινή θα οδηγήσει στο «κλάδεμα» των ασθενέστερων κρατών.
Τα ασθενέστερα κράτη θα υποθηκευτούν στους υπερεθνικούς κολοσσούς.
Δεν θα αποτελούν απλώς προτεκτοράτα άλλων ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, αλλά θα περάσουν κάτω από την άμεση κυριαρχία των πολυεθνικών: Αυτή είναι η κυρίαρχη τάση της νεοταξικής εποχής.
Η Ελλάδα, για τους λόγους που έχουμε αναλύσει πολλές φορές και κουραστικά, βρίσκεται από τις πρώτες στο «μάτι του κυκλώνα».
Εδώ, αφού έχουν προωθήσει και προωθούν οι πολιτικοί υπάλληλοι του κεφαλαίου υστερικά τις ιδιωτικοποιήσεις παντού, τώρα έρχεται η ιδιωτικοποίηση του ίδιου του κράτους με την υποθήκευσή του, μέσω των δανεισμών, σε υπερεθνικούς κολοσσούς.
Τα ίδια τα κόμματα και οι ποικίλοι ιδεολογικοί και πολιτικοί μηχανισμοί του καθεστώτος είναι υποθηκευμένα και δουλικά υποταγμένα στους υπερεθνικούς «νταβάδες» και στα εσωτερικά τους παραρτήματα…
Η σημερινή κυβέρνηση απλώς αποτελεί την αιχμή αυτής της εφιαλτικής επιχείρησης: είναι ο ασύστολος εκτελεστής συμβολαίων των μεγάλων υπερατλαντικών ιδιωτικών καρτέλ του χρήματος…
Οι κοινωνίες και οι λαοί, όμως δεν ιδιωτικοποιούνται. Στο τέλος θα εξεγερθούν και θα νικήσουν…
Ωστόσο, πριν το χάραμα θα περάσουμε το πιο πηκτό σκοτάδι της ιστορίας…
Πηγή
Και η Κύπρος έχει πρόβλημα....
Το βράδυ φέρνει κόλαση στην παλιά Λευκωσία
Αγανακτισμένοι κάτοικοι ζητούν εντονότερη αστυνόμευση στις απόμερες γειτονιές
''Μέχρι στιγμής μαλώνουν μεταξύ τους και δεν έχουν πειράξει κανέναν απο εμάς. Όμως ποιος μπορεί να ξέρει πού μπορεί να φτάσει η μανία του εξαγριωμένου όχλου;'', διερωτώνται οι καταστηματάρχες της περιοχής. 'Ολοι ζητούν επίμονα η παρουσία της Αστυνομίας να είναι εντονότερη. ''Φοβούνται τους αστυνομικούς και κάνουν πίσω'', μας είπαν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Θα απελάσουμε κόσμο αν χρειαστεί
Ο φόβος και ο τρόμος βασιλεύει όταν πέσει το βράδυ στις γειτονιές της παλιάς Λευκωσίας. Οι αλλοδαποί έχουν καταλάβει τα πάντα και οι λιγοστοί Κύπριοι που εξακολουθούν να έχουν τα καταστήματα ή τα σπίτια τους στην περιοχή έχουν καθημερινά το φόβο μήπως δουν τους κόπους μιας ζωής να μετατρέπονται σε ερείπια.
Το πρωί όλα είναι ήσυχα, μόλις κλείσουν τα καταστήματα και φύγει ο κόσμος μαζεύονται οι ξένοι και αρχίζουν οι φασαρίες. Η μόνη μέρα που έρχονται πρωί είναι η Παρασκευή που είναι η μέρα της μεγάλης προσευχής. Και πάλι όμως δεν κάνουν φασαρία. Δεν ενόχλησαν ποτέ κανέναν, δηλώνουν καταστηματάρχες της Πλατείας Τηλλυρίας και της οδού Τρικούπη.
Αναστάσης Χρίστου - περίοικος: Η Αστυνομία δεν μπορεί να επέμβει. Τη Δευτέρα τη νύκτα ήταν εδώ 2 αστυνομικοί. Τι να κάνουν και τι να προλάβουν... Την Τρίτη το βράδυ μαζεύτηκε η Αστυνομία όλης της Λευκωσίας για να καταφέρει να τους σταματήσει και πάλι δυσκολεύτηκε. Μένω απέναντι απο το Τζαμί από το 1974. Βγήκα στο δρόμο να δω τι γίνεται. Δεν με ενόχλησε κανένας, είναι μεταξύ τους που μαλώνουν. Τηλεφωνούμε στην Αστυνομία αλλά τι να κάμουν κι εκείνοι; Κάθε μέρα κάτι θα βρουν να μαλώσουν. Πάντως μέχρι τώρα δεν έχουν πειράξει κανέναν, αλλά ποιος ξέρει; Την Παρασκεύη θα έρθουν πάλι όλοι εδώ...
Γιώργος Μαραγκός - καταστηματάρχης: Είμαι στη γειτονιά εδώ και 45 χρόνια. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τους αλλοδαπούς ούτε και με ενόχλησαν ποτέ. Για να πω την αλήθεια, τη Δευτέρα και την Τρίτη φοβήθηκα για το κατάστημα και το αυτοκίνητό μου να μην τους κάνουν ζημιά και έμεινα εδώ για να τα προστατέψω. Οι αστυνομικοί ήταν εδώ και παρακολουθούσαν, ούτε κινήθηκαν ούτε τους σταμάτησαν. Έκαμαν τι έκαμαν αναμεταξύ τους και έφυγαν ανενόχλητοι. Από εδώ έφυγαν οι περισσότεροι Κύπριοι καταστηματάρχες. Το λάθος είναι ότι τους επέτρεψε η Κυβέρνηση να ανοίξουν καταστήματα. Από τα δικά μας καταστήματα δεν ψωνίζει κανένας. Ψωνίζουν μόνο απο τους ομοεθνείς τους και έτσι μαράζωσε και το εμπόριο της περιοχής. Το ίδιο συμβαίνει και με τους τεχνίτες, θέλουν υπαλλήλους, παίρνουν ξένους, τους μαθαίνουν τη δουλειά και μετά φεύγουν και εξυπηρετούν τους δικούς τους και στο τέλος μένουμε εμείς χωρίς δουλειές. Λυπούμαι πολύ που η παλιά Λευκωσία κατάντησε έτσι.
Ηλίας Αλετράς - καταστηματάρχης: Δεν μας έχουν ενοχλήσει ποτέ αλλά με τα επεισόδια φοβήθηκα ότι θα μπορούσε να έσπαζαν τη βιτρίνα του καταστήματος, ευτυχώς όμως δεν μας ενόχλησαν. Είναι γεγονός ότι αν δεν λάβει τα μέτρα της η Αστυνομία θα συνεχίσουν οι φασαρίες. Δεν είναι πολλοί, 5-6 άτομα κάνουν φασαρία και γενικεύεται το κακό. Η εντός των τειχών πόλη, έτσι και αλλιώς, ήθελε βοήθεια. Τώρα, με όσα γίνονται και τους λίγους πελάτες που έχουμε, θα τους διώξουν. Είμαι εδώ από το 1974. Ήρθαμε μετά τον πόλεμο 8 καταστηματάρχες που είχαμε μαγαζιά στην Ερμού. Μόνο εγώ έμεινα εδώ και όπως λένε ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη. Σιγά-σιγά η παλιά πόλη καταστρέφεται και αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα καταστραφεί ολοκληρωτικά.
Αν μιλήσω θα μου κάμουν ζημιά
Δεν δέχθηκε ούτε να φωτογραφηθεί ούτε και να μας πει το όνομά του. Αυτό που ξεκάθαρα μας δήλωσε από την αρχή είναι πως, αν μιλήσει επώνυμα, φοβάται ότι θα του κάνουν ζημιά στην περιουσία του.
''Είμαι 25 χρόνια στην περιοχή και έχω τη δουλειά μου'', μας είπε. ''Όπως τους είδα τις δύο τελευταίες ημέρες αλλά και όλες τις άλλες φορές που πιάστηκαν στα χέρια, είπα στον εαυτό μου ότι δεν το έχουν σε τίποτα ακόμα και να μας σκοτώσουν. Είναι φανατισμένοι. Κάναμε πολλές φορές καταγγελία στην Αστυνομία αλλά ποτέ δεν μας συμπαραστάθηκαν, δεν μας βοήθησαν και δεν μας έλαβαν υπόψη. Εδώ θα πρέπει να περιπολούν συνέχεια, μέρα και νύκτα. Μαλώνουν κάθε μέρα μεταξύ τους οι αλλοδαποί και δημιουργούνται καθημερινά επεισόδια. Στον ανοικτό χώρο πίσω από το τέμενος, κοιμούνται τις νύχτες παράνομοι αλλοδαποί. Τους το είπαμε ξανά, δεν έχουν έρθει να τους μαζέψουν. Την Τρίτη οι αστυνομικοί μάς είπαν να τους ειδοποιήσουμε αν δούμε κάτι, αν αντιληφθούμε ότι είναι οι αλλοδαποί έτοιμοι να κάνουν φασαρίες. Θα το κάνω, δεν έχω όμως εμπιστοσύνη ότι θα έρθουν''...
πηγή
Αυτή την ανάρτηση την έβαλα για να πέρνουμε κουράγιο.
Δεν τραβάμε μόνο εμείς κουπί!
Οι Κύπριοι όμως έχουν σαν βασικά προβλήματα την ανεργία
και τον φόβο των επεισοδίων από τους αλλοδαπούς.
Εμείς έχουμε μεγαλύτερο κατάλογο από τα αποτελέσματα
της λαθρομετανάστευσης.....
Μαζί με αυτά των Κυπρίων έχουμε πορνεία, ναρκωτικά,
ληστείες, απαγωγές, κλοπές, δολοφονίες, τραυματισμούς,
εμπόριο όπλων και ότι άλλο ξέχασα από τον Ποινικό Κώδικα.
Αθηναίος
ΦΑΤΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΜΕ ΟΛΙΓΕΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ
Έρχεται φορολογική επιδρομή
Προείσπραξη του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, αυξήσεις φόρων σε ποτά, τσιγάρα και καύσιμα. Αύξηση και στις αντικειμενικές αξίες και επαναφορά της φορολογία γονικών παροχών και κληρονομιών .
Παράλληλα όμως το ΠΑ:ΣΟΚ που ΠΑΝΤΑ παραμένει ΠΑΣΟΚ με την βοήθεια των ΜΜΕ και με την καθοδήγηση ενός 75χρονου γεροξεκούτι τέως εισαγγελέα που ενώ επί μια δεκαετία έλεγε πως θα βάλει φυλακή τους κλεφτές του ΠΑΣΟΚ τώρα συμμάχησε με αυτούς που κατηγορούσε και στήνουν βιομηχανίες εξεταστικών ώστε να προκαλέσουν αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα μείζονα προβλήματα της κρίσιμης συγκυρίας που διανύουμε, και να καταστήσουν την πολιτική ζωή άλλα πολύ περισσότερο την Ν.Δ. όμηρο.
Δηλώσεις Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, για την απόπειρα αυτοκτονίας Ζαχόπουλου
Αθήνα 21-12-2007
M. Xρυσοχοΐδης: «Από χθες το πρωί και με αφορμή μια τραγική ανθρώπινη ιστορία που αφορά σε συνεργάτη του κ.Καραμανλή, επιχειρείται ένας “μιντιακός” κανιβαλισμός κυρίως μέσω εφημερίδων, που προκαλεί πολλά ερωτήματα. Προσπαθούν κάποιοι να...
M. Xρυσοχοΐδης: «Από χθες το πρωί και με αφορμή μια τραγική ανθρώπινη ιστορία που αφορά σε συνεργάτη του κ.Καραμανλή, επιχειρείται ένας “μιντιακός” κανιβαλισμός κυρίως μέσω εφημερίδων, που προκαλεί πολλά ερωτήματα. Προσπαθούν κάποιοι να...
δημιουργήσουν νοσηρά σενάρια εκεί που η πραγματικότητα μιλά από μόνη της και δεν επιδέχεται απολύτως καμία αμφισβήτηση. Ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής επέλεξε να δώσει μια ευκαιρία σε ένα σοβαρό άνθρωπο με ικανότητες, εντιμότητα και ευαισθησία»
Ο Μ. Χρυσοχοΐδης απηύθυνε έκκληση προς όλους «να σεβαστούν τον κ.Ζαχόπουλο, που ευτυχώς βρίσκεται στη ζωή και χρειάζεται τη στήριξη όλων μας για να βγει πιο δυνατός από αυτήν την περιπέτεια, όπως και την οικογένειά του που αυτές τις ώρες δοκιμάζεται. Επιτέλους, να σταματήσει τώρα η συνωμοσιολογία και τα αρρωστημένα σενάρια.»
Επί έξη μήνες όλα τα ΜΜΕ (tv, εφημερίδες, blogs) ξέσκιζαν ανελέητα τη ζωή ενός ανθρώπου, για μια απόπειρα αυτοκτονίας, που έκανε για απολύτως προσωπικούς του λόγους. Δεν είχε τίποτε το μεμπτό η ανάθεση σε αυτόν, της θέσης του.
Σήμερα ο κ.Χρυσοχοϊδης, εξέδωσε την παραπάνω ανακοίνωση, όχι φυσικά για τον κ.Ζαχόπουλο, αλλά για τον νεαρό Διώτη.
Εμείς την παραποιήσαμε, για να γυρίσουμε το χρόνο, 2 χρόνια πίσω και να πάρουν όλοι ένα μάθημα:
Σήμερα ο Χρυσοχοϊδης ομιλεί ορθώς. Σωστά, σωστότατα. Πρέπει όλοι να δείξουμε σεβασμό στην προσωπική ιστορία του νεαρού.
Πριν δυό χρόνια όμως γιατί απολαμβάνατε το ξέσκισμα του Ζαχόπουλου; Γιατί κάνατε αντιπολίτευση πάνω σε ένα προσωπικό θέμα;
Σήμερα, ευτυχώς για την Ελλάδα, τα ΜΜΕ έκαναν γαργάρα το θέμα.
Άκρα του τάφου σιωπή. Όπως πρέπει.
Γιατί όμως όσο ήσασταν αντιπολίτευση, τα ΜΜΕ έκαναν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που ζητάτε σήμερα;
Να σας πω γιατί;
Γιατί αυτό άξιζε στη Νέα Δημοκρατία των αχρήστων !!!!!!!!
Ο Μ. Χρυσοχοΐδης απηύθυνε έκκληση προς όλους «να σεβαστούν τον κ.Ζαχόπουλο, που ευτυχώς βρίσκεται στη ζωή και χρειάζεται τη στήριξη όλων μας για να βγει πιο δυνατός από αυτήν την περιπέτεια, όπως και την οικογένειά του που αυτές τις ώρες δοκιμάζεται. Επιτέλους, να σταματήσει τώρα η συνωμοσιολογία και τα αρρωστημένα σενάρια.»
Επί έξη μήνες όλα τα ΜΜΕ (tv, εφημερίδες, blogs) ξέσκιζαν ανελέητα τη ζωή ενός ανθρώπου, για μια απόπειρα αυτοκτονίας, που έκανε για απολύτως προσωπικούς του λόγους. Δεν είχε τίποτε το μεμπτό η ανάθεση σε αυτόν, της θέσης του.
Σήμερα ο κ.Χρυσοχοϊδης, εξέδωσε την παραπάνω ανακοίνωση, όχι φυσικά για τον κ.Ζαχόπουλο, αλλά για τον νεαρό Διώτη.
Εμείς την παραποιήσαμε, για να γυρίσουμε το χρόνο, 2 χρόνια πίσω και να πάρουν όλοι ένα μάθημα:
Σήμερα ο Χρυσοχοϊδης ομιλεί ορθώς. Σωστά, σωστότατα. Πρέπει όλοι να δείξουμε σεβασμό στην προσωπική ιστορία του νεαρού.
Πριν δυό χρόνια όμως γιατί απολαμβάνατε το ξέσκισμα του Ζαχόπουλου; Γιατί κάνατε αντιπολίτευση πάνω σε ένα προσωπικό θέμα;
Σήμερα, ευτυχώς για την Ελλάδα, τα ΜΜΕ έκαναν γαργάρα το θέμα.
Άκρα του τάφου σιωπή. Όπως πρέπει.
Γιατί όμως όσο ήσασταν αντιπολίτευση, τα ΜΜΕ έκαναν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που ζητάτε σήμερα;
Να σας πω γιατί;
Γιατί αυτό άξιζε στη Νέα Δημοκρατία των αχρήστων !!!!!!!!
δείτε και αυτό
και το πάνσοφο:
Τελικά η διαφορά της Ν.Δ από το ΠΑΣΟΚ είναι τρεις όροφοι (4ος και 7ος) καθώς και τα αντανακλαστικά (της Ν.Δ είναι σαν ναρκωμένης αγελάδας και του ΠΑΣΟΚ σαν πεινασμένης τίγρης) .
http://online-pressblog.blogspot.com/2009/12/blog-post_391.html
και το πάνσοφο:
Τελικά η διαφορά της Ν.Δ από το ΠΑΣΟΚ είναι τρεις όροφοι (4ος και 7ος) καθώς και τα αντανακλαστικά (της Ν.Δ είναι σαν ναρκωμένης αγελάδας και του ΠΑΣΟΚ σαν πεινασμένης τίγρης) .
http://online-pressblog.blogspot.com/2009/12/blog-post_391.html
1.000.000 Ξένοι θα ψηφίσουν στις εκλογές του 2010!
Στις Δημοτικές εκλογές του 2010 θα συμμετάσχουν και οι μετανάστες ανακοίνωσε ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης στους εκπροσώπους μεταναστευτικών οργανώσεων με τους οποίους συναντήθηκε με αφορμή τη χθεσινή “παγκόσμια ημέρα του μετανάστη.” Στη φωτογραφία βλέπετε τον υπουργό Εσωτερικών της κυβέρνησης του Παπανδρέου με το νέο εκλογικό σώμα της… Ελλάδας! Επίσης, ο Ραγκούσης έκανε γνωστό ότι το σχετικό νομοσχέδιο θα προβλέπει επίσης τη χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα αλλά και ρυθμίσεις που θα απαντούν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες που ζουν στη χώρα μας.
Σχετικά με την χορήγηση της ιθαγένειας, δηλαδή της ιδιότητας του “Έλληνα πολίτη” στα παιδιά των μεταναστών, όλα τα κόμματα της Βουλής τάσσονται ξεκάθαρα υπέρ, ακόμα και το “εθνικοπατριωτικό” κόμμα του Καρατζαφέρη (θυμηθείτε τις δηλώσεις μίας υποψήφιας του ΛΑΟΣ σε σχετική εκπομπή του Mega). Έτσι λοιπόν, πλέον και με τη βούλα του νόμου, ο οποιοσδήποτε γεννηθεί από εδώ και πέρα στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως της εθνικής και φυλετικής καταγωγής του θα θεωρείται “Έλληνας” και θα μπορεί πλέον να λαμβάνει και αποφάσεις για το μέλλον της χώρας μας… Άντε και εις ανώτερα!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
