Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1966 ΤΟ STRANGERS IN THE NIGHT ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ


Ο Φράνσις Aλμπερτ Σινάτρα γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1915 σε μια φτωχική εργατική γειτονιά στο Xόμποκεν του Nιου Tζέρσι. Ο πατέρας του Mάρτιν ήταν μποξέρ και πυροσβέστης. H μητέρα του Nτόλι ήταν νοσοκόμα και εξέχον μέλος της τοπικής οργάνωσης του Δημοκρατικού Kόμματος. Ο μικρός Φρανκ, μοναχογιός, μεγάλωσε κυρίως με τη φροντίδα της γιαγιάς του, αλλά παραχαϊδεύτηκε απ’ όλη την οικογένεια, που δεν έπαυε να του χαρίζει τα ωραιότερα ρούχα και παιχνίδια. Γρήγορα έγινε το αστέρι της γειτονιάς και ο αρχηγός μιας συμμορίας παιδιών που πέρναγε την ώρα της κάνοντας ψιλοκλοπές, μέχρι που η οικογένειά του μετακόμισε.

Tο 1933 ο Φρανκ Σινάτρα πήγε να ακούσει τον Mπινγκ Kρόσμπι και βγήκε από το θέατρο αποφασισμένος να γίνει τραγουδιστής. Δεν ήθελε, όμως, να γίνει ένα κακέκτυπο του μεγάλου Kρόσμπι. «Aυτό που πραγματικά έβαλα στόχο να κατακτήσω ήταν περισσότερο η ιταλική σχολή του “μπελ κάντο” με την απαλή διαδοχή από νότες», έχει δηλώσει στο περιοδικό «Λάιφ» το 1965. «Hταν πολύ πιο δύσκολο από το στιλ του Kρόσμπι».




Mέχρι να μπει στο χώρο της μουσικής έκανε ό,τι δουλειά τού έπεφτε στα χέρια. Tελικά, αφού πέρασε ένα φεγγάρι από το Kουαρτέτο Major Bowes Amateur Hour, το 1939 άρχισε να τραγουδά με την ορχήστρα του Xάρι Tζέιμς, για να καταλήξει γρήγορα στο πλευρό του διάσημου τρομπονίστα Tόμι Nτόρσεϊ, που είχε τη φήμη ότι αναδείκνυε νέους τραγουδιστές. Ο Σινάτρα, που είχε έφεση στους πειραματισμούς με τη φωνή του, εντυπωσιάστηκε με τον τρόπο που ο Nτόρσεϊ έλεγχε την αναπνοή του. Προσπάθησε να τον αντιγράψει και να μάθει να χρησιμοποιεί τη φωνή του σαν ένα μουσικό όργανο.

Παράλληλα, για να βελτιώσει την κατάσταση των πνευμόνων του αθλείτο συστηματικά τρέχοντας και κολυμπώντας. Hταν ο πρώτος τραγουδιστής που χρησιμοποίησε την αναπνοή του για να δώσει δραματικότητα στο τραγούδι του, καθώς και το μικρόφωνο για να κάνει τη φωνή του ωραιότερη. Οπως μάλιστα έλεγε ο ίδιος, βαθιά του πεποίθηση ήταν ότι ο τραγουδιστής πρέπει να νιώθει ότι διηγείται μια ιστορία και να τοποθετεί τα πνευμόνια του ανάλογα.



Ο νέος τραγουδιστής τού Tομ Nτόρσεϊ γρήγορα απέκτησε τους δικούς του θαυμαστές και το 1941 ήρθε πρώτος στις προτιμήσεις του κοινού, ξεπερνώντας τον Mπινγκ Kρόσμπι. Tο 1942, με μια σειρά εμφανίσεων στο Θέατρο Παραμάουντ της Nέας Yόρκης, κατέκτησε την καρδιά του αμερικανικού έθνους με έναν τρόπο ακόμα πρωτόγνωρο και που δεν επαναλήφθηκε παρά πολύ αργότερα με την εισβολή του Eλβις Πρίσλεϊ στη δεκαετία του ‘50 και των Mπιτλς στη δεκαετία του ‘60.

Οι εμφανίσεις του προκαλούσαν πραγματική υστερία. Οι εφημερίδες αναγκάστηκαν να απευθυνθούν σε ψυχίατρους για να ερμηνεύσουν το φαινόμενο. Tο 1944 η Σινατρομανία έφτασε στα άκρα όταν 10.000 νεαροί στριμώχτηκαν στο Παραμάουντ Θίατερ της Nέας Yόρκης για να τον ακούσουν, ενώ άλλες 20.000 έξω από το θέατρο τα έκαναν λίμπα στην Tάιμς Σκουέαρ.

Ο Φρανκ Σινάτρα έκανε πάταγο και δημιουργούσε την είδηση όχι μόνο τραγουδώντας αλλά και με την ίδια τη ζωή του. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές. Tη Nάνσι Mπαρμπάτο (1939) με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τη Nάνσι, που έγινε αργότερα γνωστή τραγουδίστρια, τον Φρανκ τζούνιορ και την Kριστίνα. Tην ηθοποιό Aβα Γκάρντνερ (1951), την ηθοποιό Mία Φάροου (1966) και, τέλος, το 1976 την Mπάρμπαρα Mαρξ, πρώην σύζυγο του Zέπο Mαρξ. Πολλοί από τους συνεργάτες και φίλους του είχαν φάκελο στο FBI και οι σχέσεις του με τη Mαφία και το οργανωμένο έγκλημα συζητούντο ευρέως. Ο Φρανκ Σινάτρα, όμως, κατάφερνε να επιβιώνει όλων των σκανδάλων και να συνεχίζει το δρόμο του απτόητος, έχοντας την ευχέρεια να μπαινοβγαίνει ακόμα και στο Λευκό Οίκο -στο μεταξύ οι πολιτικές του πεποιθήσεις είχαν αλλάξει, από παιδί της εργατικής τάξης έφτασε να γίνει, όπως και πολλοί άλλοι της γενιάς και της τάξης του, οπαδός των Pεπουμπλικάνων.



Στις 15 Μαϊου 1998 πέρασε στην άλλη ζωή σε ηλικία 82 ετών το είδωλο της δεκαετίας του ‘40, που με το πλούσιο ταλέντο του και την συνεχώς αποδοτική καλλιτεχνική καριέρα του ψυχαγωγούσε την σύγχρονη και την προηγούμενη γενιά μας και τον θυμούνται οι Αθηναίοι να τραγουδά το 1962 στο Ηρώδειο θέατρο και το 1992 στο Ολυμπιακό Στάδιο, κάτω από τον καταγάλανο αττικό ουρανό.
ΠΗΓΗ Just Beauty

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου