Αντιθέσεις: Οι λαϊκοί άνθρωποι της Εκκλησίας (από τη μια), και οι ρασοφόροι του… Διαβόλου (από την άλλη)!

http://xairete.blogspot.com/

Οι άνθρωποι της Εκκλησίας, είναι οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού Δέλφινο του δήμου Γοργοποτάμου. Ένα χωριό, χωμένο μέσα στο πράσινο της Οίτης, σε ύψος 550 μέτρων πάνω από την κοιλάδα του Σπερχειού, σε απόσταση 22 χιλιομέτρων από τη Λαμία.

Άνθρωποι της Εκκλησίας αφού ούτε αυτοί ούτε οι πρόγονοί τους έπαψαν να πιστεύουν στον Θεό και να φροντίζουν τις εκκλησίες του χωριού τους!

Τις εκκλησίες του χωριού τους, στις οποίες όμως δεν πάταγε το πόδι του, ποτέ, παπάς! Και τούτο, διότι σύμφωνα με ένα θρύλο το χωριό ήταν… καταραμένο από έναν Δεσπότη, από το 1856! Το Ευαγγέλιο βέβαια λέει ότι πρέπει να ευλογούμε και να μην καταριόμαστε, αλλά πού να το ήξερε αυτό ο Δεσπότης, ε;

Σύμφωνα λοιπόν με ρεπορτάζ της Εσπρέσο, τα ίδια μυαλά είχαν, και, οι παπάδες από τότε! Διαβάζω:

«Μάλιστα, οι παλιοί λένε πως ούτε παπάς δεν πήγαινε να λειτουργήσει! Στην Ανάσταση, λένε, παρακαλούσαν τον ιερέα του διπλανού Κουμαριτσίου να τους ψάλλει το «Χριστός Ανέστη», αλλά εκείνος φοβόταν την κατάρα και δεν έμπαινε στο χωριό.»

Διαβάζω:

«Μόλις πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Γιώργος Φούρλας πήρε την πρωτοβουλία να κάνει κάτι για να εκλείψει η κατάρα. Μάζεψε υπογραφές κι έστειλε μια επιστολή στον μητροπολίτη Φθιώτιδας Νικόλαο αναφέροντάς του το θρύλο και ρωτώντας τον αν μπορούσε να κάνει κάτι…

Κι εκείνος ανταποκρίθηκε άμεσα. Την Κυριακή 5 Ιουλίου πήγε στο Δέλφινο, πραγματοποίησε παράκληση στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου…

Οι κάτοικοι ζήτησαν και πήραν άφεση αμαρτιών και συγχώρεση.»

Καταλάβατε;

- Βρε, κατάρα κι αυτή με το Δέλφινο!



Το άλλο "εγώ" του Δεσπότη που καταράστηκε το χωριό;