Η κυνηγετική περίοδος των ψηφοφόρων άρχισε και επισήμως!

Κυνηγάνε τους ψηφοφόρους με το δίκαννο!!!

Η ντροπή ντροπή δεν έχει…

Ο προεκλογικός αγώνας άρχισε πλέον κανονικότατα και για όλους, αφού ανακοινώθηκαν και οι λίστες με τους υποψήφιους όλων των κομμάτων, μικρών και μεγάλων. Και προεκλογικός αγώνας σημαίνει υποσχέσεις, υποσχέσεις, υποσχέσεις…
Δεν είναι μόνο οι αρχηγοί των κομμάτων, που εμφανίζονται στα μπαλκόνια και λένε το «παραμύθι» τους, είναι και όλοι οι άλλοι, οι υποψήφιοι βουλευτές που τρέχουν να «εισπράξουν» την ψήφο του λαού… Τα μεγαλύτερα προβλήματα τα αντιμετωπίζουν όταν κάθονται να μιλήσουν με τους πιθανούς ψηφοφόρους τους, μέχρις ότου διαπιστώσουν πως είναι πολύ απίθανο να «αλιεύσουν» πρόθυμους πολίτες που θα πιστέψουν για μία ακόμη φορά στα «θα» που ακούγονται…
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν μεγάλη καχυποψία, παρά τις εκκαθαρίσεις των παλαιών στελεχών που έκανε ο Γιώργος. Ο λόγος της καχυποψίας είναι ο ίδιος ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο δεν μπορεί να πείσει πως αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά αποφάσισε (εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας) να επισκεφθεί τις ΗΠΑ!!! Άντε μετά να πεισθούν οι ψηφοφόροι πως ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εκπροσωπεί τα Ελληνικά συμφέροντα… Και αυτό δεν είναι το μοναδικό εμπόδιο των υποψηφίων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ… Στην ερώτηση «και που θα βρείτε τα λεφτά;» δεν μπορούν να πείσουν με τις απαντήσεις που δίνουν. Όσο και αν τα ΜΜΕ προσπαθούν να σπρώξουν τις θέσεις του κυρίου Παπανδρέου, μεγάλη μερίδα των πολιτών δεν πείθεται πλέον τόσο εύκολα…
Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας βρίσκονται στην χειρότερη θέση από όλους. Είναι υποχρεωμένοι να ακούνε τα εξ αμάξης και να χαμογελούν. Μία περίπτωση που έμαθα είναι πολύ χαρακτηριστική:
«Τι έχεις να μου δώσεις κύριε βουλευτά μου; Ζητάς την ψήφο μου, αλλά πού ήσουν όταν εγώ ήμουν ουσιαστικά άνεργος και έτρεχα να βρω μία δουλειά; Εσύ ήσουν στη Βουλή… Εγώ αγωνιούσα… Δεν έβρισκα δουλειά… και μία φορά που ήρθα στο γραφείο σου, για ένα πρόγραμμα Stage, μου είπες πως προτεραιότητα έχουν οι πτυχιούχοι… Βλέπεις, κύριε βουλευτά μου, εγώ είμαι πάνω από 40 χρόνων και στα δικά μου τα χρόνια το να μπεις στο πανεπιστήμιο ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο… Και δεν έχω πτυχίο πανεπιστημίου… Εσύ όμως ψήφισες νόμους τέτοιους που εμένα με εκμηδένισες, με… Δεν αρκεί πλέον να είσαι απόφοιτος λυκείου για να βρεις δουλειά… Εσύ με ξέγραψες… Εσύ ο ίδιος με έδιωξες από το γραφείο σου, λέγοντάς μου, «λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτε… έχουν άλλοι προτεραιότητα…». Εσύ με έριξες στη μόνιμη ανασφάλεια… Εσύ αγαπητέ μου βουλευτή με έχεις καταδικάσει να ζήσω χωρίς να ξέρω τι θα μου συμβεί αύριο… Και θέλεις να σε ψηφίσω; Γιατί; Βρες μου έναν λόγο… Έμαθα πως όλοι σου οι συγγενείς μπήκαν στο δημόσιο… Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια… Κι εσύ μου ζητάς να σε ψηφίσω… Αλήθεια, εσύ αν ήσουν στη θέση μου, θα με ψήφιζες; Είμαι 28 χρόνια στην ανασφάλεια κι εσύ με θυμήθηκες τώρα, προεκλογικά; Γιατί κάτι μέσα μου μου λέει πως θα με ξεχάσεις την επομένη ημέρα των εκλογών; Πότε νοιάστηκες αν ζω και πως περνάω καθημερινά; Γιατί να νοιαστώ τώρα εγώ για σένα; Για να φάτε κι άλλα; Για να μου βάλετε κι άλλους φόρους; Για να πληρώσω πιο ακριβά τα καύσιμα; Για να ανέβουν κι άλλο τα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης; Έρχεται χειμώνας, βουλευτά μου… Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Εγώ αγωνιώ για την τιμή του πετρελαίου… Εσύ αλήθεια ανησυχείς γι αυτό; Θέλεις την ψήφο μου; Πείσε με γιατί πρέπει να το κάνω αυτό… Απλά πείσε με, αν μπορείς…»
Οι βουλευτές των υπολοίπων κομμάτων, απλά ζητούν ψήφο διαμαρτυρίας ή ψήφο ευκαιρίας για να αποδείξουν τι μπορούν να κάνουν… Προσπαθούν, αλλά δυστυχώς γι αυτούς, η λέξη πολιτικός ηχεί άσχημα πλέον στα αφτιά των πολιτών… Πολύ άσχημα… Πιστεύω πως δεν αργεί να έρθει ο καιρός που ο κόσμος θα πάρει τους πολιτικούς με τις πέτρες…
Ένας αναγνώστης
Υ.Γ.: Κάποτε είχα γνωρίσει από κοντά κάποιον πολιτικό, ο οποίος μου είχε πει μία μεγάλη κουβέντα: «Δεν με νοιάζει αν με βρίζουν, εγώ θέλω μόνο να με ψηφίζουν»… Το πιάσατε το νόημαΠΗΓΗ