Πρώτα ζευγάρι και μετά γονείς

Τα παιδιά είναι πιο ευτυχισμένα όταν δεν βρίσκονται στο επίκεντρο της οικογένειας

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αγγελική Καραγεώργου akarageorgou@dolnet.gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

«Μεγαλώνω τα παιδιά μου με τη φιλοσοφία ότι θα φύγουν κάποτε, κι εκείνος που θα μείνει θα είναι ο άντρας μου. Είμαι υπέρ της οικογένειας, αλλά πιστεύω στο μοντέλο των ανεξάρτητων παιδιών τα οποία δεν τρέχουν πίσω από τη φούστα της μαμάς, και των ισχυρών δεσμών όπου ο ένας είναι δίπλα στον άλλον όταν τον έχει ανάγκη».

Η κ. Στέλλα Μαντέκα είναι 41 ετών, δημόσιος υπάλληλος και μητέρα δύο παιδιών ηλικίας 15 και 18 ετών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η εμπειρία της όλα αυτά τα χρόνια έδειξε πως η τήρηση των ισορροπιών στην οικογένεια οδηγεί στην ευτυχία. «Όλα πρέπει να είναι ισοσταθμισμένα. Δεν πρέπει να είναι τα παιδιά πάνω από όλα, να περιστρέφεται όλος ο κόσμος γύρω από αυτά. Έτσι καταπιέζονται παιδιά και σύζυγος. Αυτή ήταν και είναι η φιλοσοφία μου, χωρίς να σημαίνει ότι παραμέρισα ποτέ τα παιδιά μου. Ήμουν πάντα δίπλα τους χωρίς, ωστόσο, να γίνομαι υπερπροστατευτική και φορτική» επισημαίνει. «Ο καθένας πρέπει να έχει τον ρόλο του. Αν δεν υπάρχουν γερά θεμέλια στη σχέση του ζευγαριού, ο ερχομός ενός παιδιού μπορεί να τους διαλύσει αντί να τους ενώσει. Οι αλλαγές είναι πολλές και μεγάλες», προσθέτει.

Τελικά, οι γονείς είναι... παντρεμένοι με τα παιδιά ή με τους συζύγους τους; Σύμφωνα με τον συγγραφέα Ντέιβιντ Κοντ, για να μεγαλώσει κάποιος ευτυχισμένα παιδιά θα πρέπει να βάλει τον γάμο του σε πρώτη μοίρα. Στο βιβλίο του, που έγινε μπεστ σέλερ στην Αμερική, υπερασπίζεται την άποψη ότι οι αφοσιωμένοι γονείς δεν κάνουν ευτυχισμένα παιδιά. Συγκεκριμένα, οι ενήλικοι που θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους θα έπρεπε να ξοδεύουν λιγότερο χρόνο στο να γίνουν οι τέλειοι γονείς και περισσότερο στο να γίνουν οι ιδανικοί σύντροφοι. «Οι οικογένειες που επικεντρώνονται στα παιδιά δημιουργούν τόσο αγχωμένους και κουρασμένους γονείς όσο απαιτητικά και ανικανοποίητα παιδιά» επισημαίνει.

Όλα με μέτρο ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ