Τα τσαγκαράδικα, το δέρμα, τα δερμάτινα....

Δεν είναι πολλά τα χρόνια που υπήρχαν τσαγκαράδικα διάσπαρτα
στην Αθήνα.
Ακόμα και στο Κολωνάκι πρίν έρθουν τα GUCCI και τα PRADA.
Καλοσυνάτοι μαστόροι του δέρματος με τα ξυλόκαρφα, τα καρφιά,
τα ειδικά σφυριά, τα σουβλιά, τη φαλτσέτα, το κερί για κέρωμα της
σόλας γύρω-γύρω και του τακουνιού.
Δεν τα πατάγανε γρήγορα τα παπούτσια τους ούτε οι Κολωνακιώτες.
Σήμερα υπάρχουν εξευγενισμένα τσαγκαράδικα στην Αθήνα που δουλεύουν
κυρίως με τα καινούργια παπούτσια των γυναικών που από
την μία πόρτα της Ιπποκράτους τα αγοράζουν και από την άλλη
περνάνε στην επόμενη που είναι το τακούνι express για να πετάξουν
τα ψεύτικα τακούνια και να βάλουν καλύτερα.
Η αίγλη όμως του τσαγκαράδικου με την μυρουδιά της φρέσκιας
σόλας που έβαζαν οι έχοντες χάθηκε.
Οι μη έχοντες (που ήταν οι πολλοί) έβαζαν μεταχειρισμένη...
σε καλή κατάσταση ή μπάλωμα και μπροστά και πίσω πέταλο
για να μη χαλάνε εύκολα
στον χωματόδρομο, αν και στο πλακόστρωτο με την βροχή
έτρωγες και καμμιά γλίστρα.
Σε όσους θέλουν να γνωρίσουν ή να θυμηθούν την μυρουδιά
του γνήσιου δέρματος, να θαυμάσουν τα υπέροχα δερμάτινα
και γιατί όχι και να αγοράσουν (το καρατσεκάρισα δεν σφάζουν
όπως στο Κολωνάκι που πουλάνε τα ίδια με...άλλες ετικέττες)
για τους ίδιους, τις ίδιες ή να για τα έτερά τους ήμισυ....δεν έχουν
παρά να επισκεφτούν την πηγή του γνήσιου δέρματος
που είναι η οδός Μιαούλη....στου Ψυρρή.
Αξίζει τον κόπο μια βόλτα με λιακάδα και θέα τι άλλο....την Ακρόπολη!
Συγγνώμη αλλά σήμερα με έπιασε (σπάνια γίνεται)...το ρομαντικό μου!
Αθηναίος