Σαν σήμερα 12 Ιουλίου εκοιμήθει ο γνωστός πανορθόδοξα γέροντας Παΐσιος ο Αγιορίτης‏.

Σ΄έναν τόσο γνωστό πανορθόδοξα - και όχι μόνον, σύγχρονο Άγιο, η ¨πολιτεία¨του έχει μικρή σημασία, μεγαλύτερη έχει ο βίος του [από το βιώνω, βίωμα] . Γεννήθηκε στα Φάρασα Καππαδοκίας 1924, - βαπτίστηκε από τον τότε ιερέα του χωριού του, μετέπειτα Άγιο Αρσένιο Καπαδοκκίας, στρατιωτική θητεία στα 21 του χρόνια, κατόπιν σαν μοναχός στο Αγιο Ορος, για κάποια χρόνια κατόπιν στο Μοναστήρι της Κόνιτσας και στο Ορος Σινά, και τέλος πάλι στο Αγιο Ορος, αρχικά κοντά στη Μονή Σταυρονικήτα και τα τελευταία χρόνια έξω από τις Καρυές στο κελλίο Παναγούδα. Όλη την ημέρα, από...
την ανατολή μέχρι την δύση, συμβουλεύει, παρηγορεί, διώχνει κάθε στενοχώρια, γεμίζει τις ψυχές με πίστη, ελπίδα και αγάπη για τον Θεό, ενώ τις νύχτες διαβάζει επιστολές που κατά δεκάδες του έστελναν καθημερινά και προσεύχεται στον Θεό επί ώρες για τους ανθρώπους που του ζητούν βοήθεια. Ζούσε βιωματικά Τον Χριστό, οι συμβουλές του διαχρονικές, γραμμένες σε πολλά βιβλία, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της ζωής και της ιστορίας αυτού του τόπου. Θα παρακάμψω τις προφητείες, κι ακόμη την ανησυχία του για την εκκοσμίκευση του Αγίου Όρους,- πόσο προφητικός ο γέροντα από τότε, τέλη της δεκαετίας του ΄70, [τα επακόλουθα γνωστά…. ] , αλλά θα σταθώ στις φωτισμένες συμβουλές του για τις προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων, τόσο επίκαιρο στις ¨σκληρές¨ και ¨μοναχικές¨ μέρες πού βιώνει ο κόσμος σήμερα.
Φιλότιμο. Ο Γέροντας διαρκώς ανέφερε ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν και αρχοντική αγάπη. «Ό,τι προσφέρουμε ή κάνουμε», έλεγε «πρέπει να γίνεται φιλότιμα και όχι αναγκαστικά και συμφεροντολογικά. Να μην ακολουθούμε από φόβο αλλά να έχουμε θέληση και καλή προαίρεση, όπως και ο Χριστός όταν ήρθε σε αυτόν τον κόσμο».
Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου -είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα θα γκρεμίζατε το σπίτι. Η, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!...»...
Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι' αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι και οι δύο ευαίσθητοι. Αν συμβεί κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν και αρχίζουν: «Ωχ, τι πάθαμε!» ό ένας, «ωχ, τι πάθαμε!» ό άλλος. Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να απελπισθεί πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τονώσει λίγο «για στάσου, να του πει, δεν είναι και τόσο σοβαρό αυτό που μας συμβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα.
Αλλά και στις μέρες μας, ο Γέροντας δεν έπαυσε να βοηθά τους ανθρώπους και μετά την κοίμηση του. Οι άνθρωποι καταφεύγουν στον Γέροντα και ζητούν τις πρεσβείες του, επειδή πιστεύουν στην αγιότητά του. Ο τάφος του στην Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, Σουρωτή, - τηλ. 233960 41320 και 41315 έχει πολλή ευλογία και χάρι. Συγκεντρώνει τους πονεμένους και παρηγορεί τους θλιμμένους. Θεραπεύονται ασθενείς και γίνονται πολλά θαύματα. Και το Κελλάκι του στο Άγιον Όρος έγινε επίσης προσκύνημα. Καθημερινά περνούν επισκέπτες που είχαν γνωρίσει τον Γέροντα και ευεργετήθηκαν, για να τον ευχαριστήσουν ή άλλοι για να δουν που ζούσε. Τα θαυμαστά γεγονότα που κάνουν οι Άγιοι, εμφανίσεις και θεραπείες, τα βλέπουμε και στον Γέροντα και μετά την κοίμησή του. Εμφανίζεται και σώζει πολλούς από τροχαία δυστυχήματα. Πολλοί ασθενείς τον είδαν μέσα στα Νοσοκομεία. Διάφορα προσωπικά του αντικείμενα θαυματουργούν και εκπέμπουν άρρητη ευωδία… Αναρτήθηκε από press.gr@hotmail.com