Φιντέλ Κάστρο: Ένα Νόμπελ για τον Evo Morales

Αν ο Ομπάμα επιβραβεύτηκε με ένα Νόμπελ επειδή κέρδισε τις εκλογές σε μία ρατσιστική κοινωνία παρά το γεγονός ότι είναι Αφροαμερικανός, ο Evo αξίζει ένα Νόμπελ, επειδή κέρδισε τις εκλογές στη χώρα του παρά το γεγονός ότι είναι γηγενής και έχει κρατήσει τις υποσχέσεις του. Ένα κείμενο του Φιντέλ Κάστρο για το Information Clearing House.

Για πρώτη φορά και στις δύο χώρες, κέρδισε την προεδρία ένα μέλος από τις αντίστοιχες εθνικές ομάδες, στις οποίες κι αυτοί ανήκουν.

Έχω πει πολλές φορές ότι ο Ομπάμα είναι ένας έξυπνος και καλλιεργημένος άνθρωπος στο κοινωνικό και πολιτικό σύστημα, το οποίο ασπάζεται. Εύχεται να εξασφαλίσει ιατροφαρμακευτική φροντίδα σε περίπου 50 εκατομμύρια Αμερικανούς, να «σώσει» την οικονομία από τη βαθιά κρίση την οποία διέρχεται και να βελτιώσει την εικόνα των ΗΠΑ που έχει αλλοιωθεί από τους πολέμους – γενοκτονίες και τα βασανιστήρια. Ούτε έχει διανοηθεί, ούτε εύχεται να αλλάξει το οικονομικό και πολιτικό σύστημα της χώρας του. Ούτε θα μπορούσε να το κάνει.

Το Νόμπελ Ειρήνης έχει απονεμηθεί σε τρεις Αμερικανούς προέδρους, έναν πρώην πρόεδρο και ένα υποψήφιο για την προεδρία.



Ο πρώτος από αυτούς, ήταν ο Theodore Roosevelt που εξελέγη το 1901. Ήταν ένας από τους «Σκληρούς Καβαλάρηδες» που προσήλθαν στην Κούβα, με τους ιππείς του αλλά χωρίς άλογα, στην αρχή της αμερικανικής επέμβασης του 1898 που στόχευε να εμποδίσει την ανεξαρτησία της χώρας μας.

Ο δεύτερος ήταν ο Thomas Woodrow, ο οποίος έσυρε τις ΗΠΑ στον πρώτο πόλεμο την κατανομή του κόσμου. Οι εξαιρετικά αυστηροί όροι που επέβαλε στη νικημένη Γερμανία, μέσω της Συνθήκης των Βερσαλλιών, έθεσαν τα θεμέλια για την εμφάνιση του φασισμού και οδήγησαν στο ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Τρίτος ήταν ο Μπαράκ Ομπάμα.

Ο Carter ήταν ο πρώην πρόεδρος που έλαβε το βραβείο Νόμπελ, λίγα χρόνια μετά την απομάκρυνσή του από τη διοίκηση. Ήταν σίγουρα ένας από τους λίγους προέδρους της χώρας που δεν θα διέταζε το φόνο ενός αντιπάλου, όπως έπραξαν οι άλλοι. Επέστρεψε το Κανάλι του Παναμά, άνοιξε τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Αβάνα και εμπόδισε τη δημιουργία ενός μεγάλου ελλείμματος, καθώς και τη σπατάλη πόρων στη χρηματοδότηση της στρατιωτικής βιομηχανίας, όπως έκανε ο Reagan.ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ