Μας χτυπάνε οι εκτός Ελλάδας, μας χτυπάνε και οι εντός των τειχών...

Σίγουρα δεν περιμένεις από ένα νέο σκηνοθέτη να ξεκινήσει τη μεγάλη μήκους καριέρα του με μια ταινία εποχής, που εκτυλίσσεται το 1600 μέσα σε ένα μοναστήρι. Ο Βαρδής Μαρινάκης, όμως, για να κάνει το «Μαύρο Λιβάδι» αψήφησε κάθε δεύτερη σκέψη. Ακόμα θυμάται την απογοήτευση ενός παραγωγού, ο οποίος ήθελε να γνωρίσει τον μικρομηκά που πήρε βραβείο στο Λοκάρνο με τη «Δεύτερη φύση», αλλά του έφυγε η χαρά όταν άκουσε για ταινία με γενίτσαρους. Μέσα, όμως, από την τολμηρή ιστορία του, το «Μαύρο Λιβάδι» μιλάει τελικά για σύγχρονα θέματα ταυτότητας και φύλου κι ας εκτυλίσσεται μέσα στους τοίχους ενός μοναστηριού. Σε αυτό φτάνει ένας τραυματισμένος γενίτσαρος (Χρήστος Πασσαλής). Τον φροντίζει μια νεαρή μοναχή, η Ανθή (Σοφία Γεωργοβασίλη). Είναι στην πραγματικότητα αγόρι, που το έντυσαν κορίτσι για να γλιτώσει το παιδομάζωμα. Αναπτύσσεται μεταξύ τους μια ερωτική έλξη και δραπετεύουν από το μοναστήρι για να βρεθούν στα δάση.

Εκεί μακριά από τις συμβάσεις της Εκκλησίας και του στρατού, ο γενίτσαρος και η Ανθή ανακαλύπτουν σαν δύο πρωτόγονα πλάσματα την ταυτότητά τους.ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ