Μακάρι μια μέρα να αντιληφθούμε πως οι καλύτεροι σύμμαχοι των Ελλήνων, είναι μόνο οι Έλληνες.

Morton Abramowitz

Προσωπικές απόψεις / Λουκάς

“Υπάρχουν δύο δρόμοι μεταξύ των χωρών ΗΠΑ και Τουρκίας, οι οποίοι είναι:

Αφενός η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε, με αντάλλαγμα ωστόσο πως οι ΗΠΑ θα πιέσουν την Ελληνοκυπριακή πλευρά να δεχτεί μια συμβιβαστική λύση ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς την Ε.Ε.

Και αφετέρου το γεγονός πως η Τουρκία επιθυμεί να γίνει «κόμβος» της ενεργειακής μεταφοράς του φυσικού αερίου. Ωστόσο στον αντίποδα για να γίνει αυτό θα πρέπει οι ΗΠΑ να συνδράμουν στο ρόλο της που θα ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της Ε.Ε από την Ρωσία”.

(Απόσπασμα της συνέντευξης του Morton Abramowitz, λίγο μετά την επίσκεψη Ομπάμα στη Τουρκία. http://www.tcf.org/list.asp?type=NC&pubid=2268)

Για όσους δεν ξέρουν, ο Morton Abramowitz, έχει διατελέσει πρέσβης στη Τουρκία κατά τη περίοδο 1989 – 1991.

Το 2007 ωστόσο έλεγε άλλα…

Στο περιοδικό “Newsweek” είχε δηλώσει πως προβλέπει μια μεγάλη σύγκρουση μεταξύ Κεμαλικών και Ισλαμιστών, παράλληλα με μία γενικευμένη εξέγερση των Κούρδων, μέσα σε ένα εκρηκτικό περιβάλλον η οποία θα οδηγήσει τη γειτονική χώρα σε επικίνδυνους κλυδωνισμούς και τέλος στην ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΑΣΗ.

Την ώρα της συνέντευξης δεν είχε προκύψει η υπόθεση “Εργκένεκον”, ενώ όσον αφορά το θέμα του Κουρδικού από τότε υπάρχουν εξελίξεις, όχι και πολύ ευοίωνες για τους Τούρκους. Θα πρέπει να παραδεχτούμε πως ο κύριος Morton Abramowitz προέβλεψε πολύ σωστά την επερχόμενη κρίση μεταξύ Κεμαλικών και Ισλαμιστών.

Θα μου πείτε σάμπως δεν υπήρχε και το 2007;

Η αναβάθμιση της Τουρκίας από τον Ομπάμα θα είχε νόημα ΑΡΝΗΤΙΚΟ προς εμάς εφόσον είχαμε απέναντι μας μία χώρα με τη ΠΑΙΔΕΙΑ και τη ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ της ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗΣ. Οι Τούρκοι στερούνται των προ-αναφερθέντων, όπως και οι λοιποί Βαλκάνιοι. Βάζω μέσα και εμάς.

Η αναβάθμιση της Τουρκίας στα δικά μου μάτια (αυτό δεν σημαίνει πως είναι και ορθό) μοιάζει με έναν 16χρονο ζωηρό τύπο που κάποιοι υποχρεώνουν να κοιτάζει κάτω από τη ταράτσα ενός ουρανοξύστη που δεν έχει και κάγκελα.

Η Τουρκία κινδυνεύει να πάθει ότι εμείς στη Μικρασιατική καταστροφή.
Τότε μετά από επαναλαμβανόμενες και μεγάλες επιτυχίες δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε τη κατάσταση με σωφροσύνη. Ο Κεμάλ είχε πει χαρακτηριστικά πως…ποντάρω πολλά στη φαγωμάρα τους (τη δική μας εννοούσε).

Και θέλω να σταθώ λίγο εδώ. Θα ήθελα να τονίσω κάτι που έχει σχέση με τις κατά καιρούς συμμαχίες, και που δείχνει ξεκάθαρα το ύφος και το βάθος της διπλωματίας μεταξύ κρατών.

Πριν τη Μικρασιατική καταστροφή ο Κεμάλ είχε κλείσει συμφωνία με τους Ρώσους, ενώ οι Κούρδοι συμμετείχαν με τη σειρά τους και αυτοί στη δική μας τότε καταστροφή.

Από την άλλη σήμερα αν μέσα στο βάθος του τούνελ φανούν δύο φώτα…το ένα είναι οι Κούρδοι και το άλλο οι Ρώσοι. Σε αυτούς ωστόσο εγώ θα προσθέσω το Ισραήλ και τη Κίνα.

Αυτό το παράδειγμα δείχνει νομίζω πως οι σύμμαχοι είναι περιστασιακοί και εφήμεροι.

Μακάρι μια μέρα να αντιληφθούμε πως οι καλύτεροι σύμμαχοι των Ελλήνων, είναι μόνο οι Έλληνες.

Ολοκληρώνω με το…άρρωστο συμπέρασμα.

Η ανικανότητα των πολιτικών μας, που λέει σκύψε το κεφάλι, κάνε πως δεν βλέπεις, αλλά και δεν ακούς, σε μια συγκυριακά ΚΡΙΣΙΜΗ χρονικά περίοδο για όλη την ευρύτερη περιοχή, κινδυνεύουμε να είναι και ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΗ, λόγω της αλαζονείας των γειτόνων.

Στη καλαθοσφαίριση στο τελευταίο timeout πρέπει ο προπονητής να επιλέξει για έναν αγώνα που λήγει στο πόντο, αν θα κάνει αυτός τη τελευταία επίθεση ή ο αντίπαλος.

Εμείς απλά επιλέξαμε τον αντίπαλο λόγω της ανικανότητάς μας.

Απομένει να δούμε τι «ψάρια» πιάνει ο αντίπαλος.

ΠΗΓΗ