Τι θα γινόταν εάν είχε υπάρξει στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας την κρίσιμη βραδιά των Ιμίων;

Αναβάθμιση του κύρους της Ελλάδας
και διαλυτικές τάσεις στην Τουρκία…

Κι όµως... Θα είχαµε επικρατήσει!

Των Ζαχαρία Μίχα και Δημήτρη Αδαμόπουλου
∆έκα χρόνια µετά την 31η Ιανουαρίου του 1996, η κρίση των Ιµίων «στοιχειώνει» την ελληνική εξωτερική πολιτική, αλλά και τις Ελληνικές Ένοπλες ∆υνάµεις. Έτσι, το συγκεκριµένο περιστατικό όχι µόνο δεν «ξεθώριασε» στη συλλογική µνήµη, αλλά παραµένει ζωντανό και έχει πλέον καταστεί σηµείο καµπής για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
∆έκα τρία χρόνια µετά όµως επιβάλλεται να δούµε την αλήθεια κατάµατα. Ποια ήταν τα πραγµατικά γεγονότα; Τι είπαν και τι έγραψαν οι πρωταγωνιστές τους; Ποιες ήταν οι παράµετροι της κρίσης; Πώς και γιατί εξελίχθηκαν έτσι τα πράγµατα; Τελικά η Ελλάδα υπέστη ήττα ή απέφυγε έναν πόλεµο; Και αν επέλεγε τον πόλεµο, τι θα γινόταν; Θα νικούσε κατά κράτος, όπως αποκαλύπτεται στις σελίδες που θα διαβάσετε. Ποιες είναι οι συνέπειες της κρίσης; ∆έκα τρία χρόνια µετά, οφείλουµε -όσο το δυνατόν πιο ψυχρά και αντικειµενικά- να επιχειρήσουµε την απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήµατα. Οφείλουµε να παρουσιάσουµε την Αλήθεια. Ίµια, 10 χρόνια µετά..
Στις κρίσιµες πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, η Ελλάδα και η Τουρκία βρέθηκαν ελάχιστα πριν από τη σύγκρουση. Λάθος χειρισµός, παρεξήγηση ή, τέλος, µια βεβιασµένη απόφαση για βίαιη ενέργεια θα µπορούσαν να φέρουν την ανάφλεξη. Ταυτόχρονα δείχθηκε µε τον πιο οδυνηρό τρόπο στην ελληνική κοινωνία ότι η προσπάθεια να διατηρήσεις ένα κράτος ψευδαισθήσεων είναι απέλπιδα και ότι, όταν έρθει η στιγµή της αλήθειας, αυτό θα καταρρεύσει. Αυτή η στιγµή για όλο το ελληνικό πολιτικό σύστηµα έφθασε µε τη νύχτα των Ιµίων. Τα τραγικά γεγονότα κατέδειξαν µε τον πιο οδυνηρό τρόπο την έλλειψη πολιτικής ηγεσίας. Για το ελληνικό στρατιωτικό κατεστηµένο δε το πρόσωπο του πολέµου πήρε τη σύγχρονη µορφή του και «γέλασε» µε τις προβλέψεις των στρατηγών. ∆υστυχώς, οι Ελληνικές Ένοπλες ∆υνάµεις εκείνη τη νύχτα υπέστησαν µια ήττα χωρίς να δοκιµαστούν ποτέ στη µάχη. Και αυτό κάνει την αξία της ήττας ακόµη µεγαλύτερη τόσο για µας όσο και για τους εχθρούς µας. Για τους ιστορικούς τα γεγονότα παραµένουν αναλλοίωτα, όµως για τους ροµαντικούς και τους θεωρητικούς ανακυκλώνεται συνεχώς το ερώτηµα:
Τι θα γινόταν εκείνο το βράδυ αν τα ελληνικά σκάφη άνοιγαν πυρ;
Τετάρτη, 31 Ιανουαρίου 1996
Στις 04.50΄ π.μ. Η φρεγάτα «ΝΑΒΑΡΙΝΟ» F461 αναφέρει ότι το ελικόπτερο AB-212ASW «ΠΝ21» εντόπισε άτοµα πάνω στη ∆υτική Ίµια και ότι πρόκειται για 10 περίπου Τούρκους καταδροµείς. Αµέσως µετά την επιβεβαίωση της παρουσίας Τούρκων στη νησίδα, ο Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Λυµπέρης εισηγήθηκε τρεις λύσεις στην πολιτική ηγεσία της χώρας. Η πρώτη λύση αφορούσε τον άµεσο ναυτικό βοµβαρδισµό της νησίδας, η δεύτερη προέβλεπε την προσβολή της από αέρος µε το πρώτο φως, και η τρίτη την ανάληψη επιχείρησης ανακατάληψης µε καταδροµείς. Ο πρωθυπουργός Κώστας Σηµίτης του ζήτησε να εκκενωθεί το εθνικό έδαφος µε τον προσφορότερο τρόπο... Οι ελληνικές δυνάµεις διατάσσονται να αποκαταστήσουν τη συνέχεια της εθνικής κυριαρχίας.
Στην επίµαχη περιοχή το Πολεµικό Ναυτικό έχει αναπτύξει δύο µεγάλες µονάδες, τρία ταχέα περιπολικά κατευθυνόµενων βληµάτων (πυραυλάκατοι) και δύο κανονιοφόρους. Συγκεκριµένα η φρεγάτα «ΝΑΒΑΡΙΝΟ» F461 βρισκόταν βορείως των Ιµίων. Το αντιτορπιλικό «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ» D221 βρισκόταν νότια των νησίδων. Οι τρεις πυραυλάκατοι είχαν από νωρίς λάβει θέσεις βολής, αγκιστρωµένες ως εξής: ο «ΣΤΑΡΑΚΗΣ» P29 στην Κάλυµνο, ο «ΜΥΚΟΝΙΟΣ» P22 βόρεια της Κω στη νησίδα Ψέριµο και ο «ΞΕΝΟΣ» P27 στη νησίδα Καλόλιµνο, πολύ κοντά στο επίκεντρο της κρίσης. Σε συνεχή κίνηση γύρω από τις νησίδες βρίσκονταν οι κανονιοφόροι «ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ» P57 και «ΠΥΡΠΟΛΗΤΗΣ» P61. Οι τρεις πυραυλάκατοι φέρουν 16 συνολικά κατευθυνόµενα βλήµατα επιφανείας-επιφανείας. Αναλυτικά, η πυραυλάκατος «ΜΥΚΟΝΙΟΣ» τύπου Combattante III («Λάσκος»), φέρει 4 βλήµατα ΜΜ38 Exocet, ενώ οι άλλες δύο πυραυλάκατοι τύπου Combattante IIIΒ («Καβαλούδης») φέρουν 6 βλήµατα Penguin. Το αντιτορπιλικό «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ» D221 τύπου Charles F. Adams φέρει 8 κατευθυνόµενα βλήµατα Harpoon και 32 αντιαεροπορικά βλήµατα Standard SM-1MR (τα οποία σε βολές του Πο-λεµικού Ναυτικού είχαν αποδείξει την υψηλή αποτελεσµατικότητά τους κατά στόχων επιφανείας), η δε φρεγάτα «ΝΑΒΑΡΙΝΟ» F461 τύπου Standard φέρει και αυτή 8 RGM-84 Harpoon.
Από τουρκικής πλευράς στην περιοχή βρίσκεται η φρεγάτα «YAVUZ» F240 τύπου ΜΕΚΟ-200 Track 1 και δύο φρεγάτες τύπου Knox, η «TRAKYA» F254 και η «EGE» F256. Έχουν αναπτυχθεί επίσης δύο πυραυλάκατοι τύπου Dogan, οι «GOURBET» P346 και «FIRTINA που αξιοποιούσε η αντίπαλη αεροπορία, θα έπαιζε καταλυτικό ρόλο υπέρ των γειτόνων µας, αφού εκείνη την περίοδο µόνο η Τουρκική Αεροπορία τους διαθέτει. Αυτό ισχύει υπό την προϋπόθεση ότι η Τουρκική Αεροπορία (THK) θα είχε προλάβει να εκπαιδεύσει τα πληρώµατα των F-16 στη χρήση τους. Επιπροσθέτως, η διαµόρφωση του τουρκικού µαχητικού, σύµφωνα µε πληροφορίες, δεν ήταν ιδιαίτερα «φιλική» προς το χρήστη, µε αποτέλεσµα να δυσχεραίνεται περαιτέρω η εκπαίδευση.ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ