Η οπλοκατοχή ως κακούργημα και η νομοθεσία ως φετίχ

Μετά την ποινικοποίηση της "κουκούλας" και την κατοχής αδήλωτου καρτοκινητού τηλεφώνου της προηγούμενης Κυβέρνησης, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη της νέας Κυβέρνησης εξετάζει την νομοθετική μετατροπή της παράνομης οπλοκατοχής από πλημμέλημα σε κακούργημα .

Η μόνη λειτουργία αυτής της είδησης είναι ο "καθησυχαστικός" τίτλος στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Λες και πρόκειται άλλο ένα κακούργημα (στα χαρτιά) να λειτουργήσει αποτρεπτικά για όσους σχεδιάζουν ή έχουν ήδη τελέσει κακουργηματικές πράξεις κατά της ζωής. Λες και οι πολίτες θα αισθανθούν πιο ασφαλείς επειδή ένας νόμος θα προβλέπει περισσότερα χρόνια φυλακής για ένα ποινικό αδίκημα που αφορά το πιθανό μέσο τέλεσης μιας εγκληματικής ενέργειας.

Κουκούλες, καρτοκινητά, κάμερες, dna, άρση απορρήτου: οι έννοιες φετίχ της σύγχρονης αντεγκληματικής πολιτικής, η οποία χρησιμοποιεί τη νομοθεσία περιστασιακά, εργαλειακά και επικοινωνιακά, για να δείξει στους πολίτες ότι κάτι κάνει. Χωρίς σχεδιασμό, χωρίς υπολογισμό επιπτώσεων, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο συνταγματικότητας, χωρίς γνωμοδοτήσεις ανεξάρτητων αρχών, χωρίς ηχηρό αντίλογο από τους ανθρώπους της επιστήμης.

Δεν πείθουν τέτοια μέτρα πια. Όσο αντίθετοι κι αν είμαστε στην κατοχή και χρήση όπλων, δεν μπορουν τέτοιες τροπολογίες να καλύψουν την έλλειψη σχεδιασμού μιας ολοκληρωμένης πολιτικής για την προστασία των πολιτών με σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά και της ίδιας της νομοθετικής διαδικασίας.

Η "κακουργηματοποίηση" της οπλοκατοχής είναι χαμένος χρόνος, χαμένη ενέργεια και, τελικά, χαμένη υπόθεση. Ασχοληθείτε με τίποτα πιο παραγωγικό.