Bravo Marina και η τουρκική προπαγάνδα "πάει σύννεφο"!

Στον απόηχο της χθεσινής γενναίας συνέντευξης του Παναγιότατου Πατριάρχου στο CBS, περίληψη της οποίας δημοσιεύθηκε στο χθεσινό φύλλο της Milliyet, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του τουρκικού καναλιού ATV, το οποίο αναπαράγει την προπαγάνδα της τουρκικής κυβέρνησης, παίχτηκε ένα κακόγουστο θέατρο με πρωταγωνίστρια ένα μικρό κοριτσάκι, ελληνόπουλο, ονόματι Μαρίνα, σκηνοθέτη την τουρκάλα υποδιευθύντρια του Ζαππείου Παρθεναγωγείου και θεατές τον Ελληνισμό της Πόλης και το δύστυχο ελληνικό λαό. Σε μια άδεια θέση του Ζαππείου ('αραγε πόσες τέτοιες άδειες αίθουσες υπάρχουν και πότε θα κλείσει το Ζάππειο;) η Μαρίνα απήγγειλε, με ένα τεράστιο μικρόφωνο στο χέρι, τον τουρκικό εθνικό ύμνο με θεατρικές κινήσεις και τα δάκρυα να "τρέχουν ποτάμι". Μετά δε την "παράσταση", δήλωσε μεταξύ άλλων ότι πάντα συγκινείται, όταν απαγγέλει τον εθνικό ύμνο τον οποίο έχει αποστηθίσει εδώ και τρία χρόνια.
Στο σημερινό πρωτοσέλιδο (20/12) της Μilliyet υπάρχει σχετικό άρθρο με φωτογραφία του κοριτσιού κάτω από τη φωτογραφία του Παναγιότατου και επεξηγεί ότι η Μαρίνα κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό απαγγελίας εθνικού ύμνου και τη φέρνει ως παράδειγμα της ελληνικής κοινότητας, σε αντίθεση με τα λεγόμενα του Πατριάρχη. Εύλογρα προκύπτουν τα παρακάτω ερωτηματικά:

- Ο Έλληνας διευθυντής ή διευθύντρια του Ζαππείου, που αμείβεται πλουσιοπάροχα από το υστέρημα του ελληνικού λαού, συμφώνησε για το ρεπορτάζ;
- Το μικρό ελληνόπουλο απαγγέλλεο με το ίδιο πάθος και δάκρυα τον ελληνικό εθνικό ύμνο;
- Με αυτή τη προπαγάνδα που στοχεύει η τουρκική κυβέρνηση;

Με την απλή λογική διαπιστώνεται ότι με το ρεπορτάζ αυτό (το οποίο σίγουρα δε θα γινόταν πρωτοσέλιδο αν δεν είχε προηγηθεί η συνέντευξη του Παναγιότατου), η τουρκική κυβέρνηση προσπάθησε, μέσω του καναλιού, να επιτύχει τα παρακάτω:

1. Να απαντήσει στον Παναγιότατο σχετικά με τη δήλωσή του ότι θα μείνουμε, "ποιοι θα μείνετε;" η νέα γενιά που έρχεται είναι σαν τη Μαρίνα που αισθάνεται και πιστεύει ότι είναι "τουρκάλα". Εύκολα θα απαντήσει κανείς ότι είναι τούρκοι υπήκοοι, συμφώνώ, αλλά αλλο υπηκοότητα και άλλο εθνικότητα.
2. Να επαναλάβει τη πάγια θέση της ότι ο Πατριάρχης είναι επικεφαλής των Ορθοδόξων της Τουρκίας και όχι Οικουμενικός.
3. Να δώσει την εντύπωση, σε αντίθεση με τα λεγόμενα του Πατριάρχη περό σταυρώσεως, ότι η ελληνική μειονότητα στην Τουρκία είναι σε καλή κατάσταση.

Είναι όμως πασιφανες ότι, παράλληλα με τις παραπάνω στοχεύσεις, η τουρκική κυβέρνηση πέτυχε να δείξει περίτρανα ότι ανέκαθεν στη Τουρκία γίνεται προσπάθεια αφομοίωσης των μειονοτήτων, έξω από τις προβλέψεις των Διεθνών Συνθηκών και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Επιτέλους ο Παναγιότατος δήλωσε με θάρρος αυτό που έχει καταλάβει από μικρός, ότι οι Έλληνες της Τουρκία ή οι "Ρωμιοί" όπως τους αποκαλούν οι τούρκοι και όπως θέλουν να λέγονται μερικοί από αυτούς (έχοντας τη ψευδαίσθηση ότι είναι απόγονοι των Ρωμαίων), είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Ο τούρκος ΥΠΕΞ για να μειώσει δε το κύρος του Παναγιότατου δήλωσε ότι έκανε "σαρδάμ".
Πέρα από αυτή καθεαυτή την είδηση, η ελληνική κυβέρνηση, που προσπαθεί με "νύχια και δόντια" να συμμαζέψει τα οικονομικά της χώρας να εξετάσει το θέμα των εκπαιδευτικών στη Κωνσταντινούπολη και ποιο είναι το έργο τους.
Να καταλάβει ο Παναγιότατος ότι είναι αδύνατο να λειτουργήσει η Χάλκη, με ισλαμική, έστω και μετριοπαθή, κυβέρνηση διότι είναι παράδοξο το Συνταγματικό Δικαστήριο να περιορίζει την εισαγωγή σπουδαστών στα πανεπιστήμια από τα ισλαμικά λύκεια και παράλληλα να λειτουργήσει, με το παλιό σύστημα, η Χάλκη.
Ας μην εγκλωβίζουμε δε τη στρατηγικής μας στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων στο θέμα της Χάλκης, διότι έρχονται δύσκολες μέρες και η ελληνικής εξωτερική πολιτική θα πρέπει να έχει ευελιξία και διορατικότητα στην επίτευξη του μεγίστου δυνατού των στόχων της.


Υ.Γ. Η μικρή Μαρίνα άθελά της και λόγω συγκυρίας έγινε όργανο της τουρκικής προπαγάνδας, πιστεύω όμως ότι υπάρχουν ακόμα εκπαιδευτικοί στη Πόλη με γενναιότητα ψυχής που θα της μάθουν έστω και κρυφά να απαγγέλει με το ίδιο πάθος και τον ύμνο των προγόνων της.

strategy-geopolitics