ΤΟ ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΛΟΥ ΠΟΛΙΤΗ.

Πώς να ξεχωρίσω έναν υποκριτή παπά από μια συμπαθέστατη κατσίκα???

Μούσι διαθέτουν και οι δυό. Πώς να διακρίνω τη διαφορά που έχουν μεταξύ τους???

Τριχωτά πόδια διαθέτουν και οι δυό. Εκτός πια κι αν πέσω στην περίπτωση που κάποιος από τους δυο φροντίζει με ιδιαίτερη επιμέλεια τις ...γάμπες του για λόγους αισθητικής, κι αυτός σίγουρα δε μπορεί να είναι …η κατσίκα.

γράφει ο reporto

Την κατσίκα βέβαια αν την αρμέξεις, μια κατσαρόλα γάλα θα την εξασφαλίσεις όσο να πεις.

Τον υποκριτή παπά, αν τον πετύχεις εκεί που σέρνεται προσκυνημένος και άβουλος, και τον ζουλήξεις, το μόνο που θα βγάλει είναι το δηλητήριο που γέμισε την προσκυνημένη του ψυχή. Κι αυτό ίσως να είναι η διαφορά του με το συμπαθέστατο κατά τα λοιπά τετράποδο θηλαστικό.

Κι αν όλα τα παραπάνω μοιάζουν με χαριτωμένο λογοπαίγνιο, τα διλήμματα του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομου, ούτε χαριτωμένα είναι, ούτε λογοπαίγνια ακίνδυνα συνιστούν.

Αποτελούν μια πισώπλατη μαχαιριά σε βάρος της Ελληνικής κοινωνίας…

Αποτελούν μια υποκριτική και προσκυνημένη φωνή στους κόλπους της Ελληνικής Εκκλησίας…
Συνιστούν επικίνδυνο δηλητήριο που φόρεσε «τα καλά του» για να σαγηνεύσει ύπουλα και να διαβρώσει τις καρδιές των πιστών, και αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Με τις «φιλοσοφικές ανησυχίες» του εν λόγω παπά που δημοσιεύονται στο ΑΛΑΦΟΥΖΟΛ της Κυριακής δε θα ασχοληθούμε. Το κάναμε επαρκώς ασχολούμενοι με αυτά τα σοφίσματα των Sorosσυριζαίων και λοιπών ευαισθητούληδων, που το μόνο που τους περισσεύει είναι χολή και δηλητήριο όταν πρόκειται να μιλήσουν για την Ελλάδα.

Θα βοηθήσουμε όμως τον ιεράρχη της Καλαμάτας να απαντήσει στις διλημματικές του ανησυχίες γιατί τις θεωρούμε ύπουλες, επικίνδυνες, κατευθυνόμενες και προσχηματικές.

Συνοψίζονται εν πολλοίς στο ακόλουθο απόφθεγμα:

«Πώς να ξεχωρίσω ένα παιδί μεταναστών που γεννήθηκε εδώ, όταν ο κάθε ένας που απολαμβάνει της ελληνικής παιδείας είναι Έλληνας; Πώς, λοιπόν, θα κάνω αυτή τη διάκριση; Όταν το παιδί αυτό έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα, έχει σπουδάσει στα ελληνικά σχολεία, γιατί πρέπει να τον διακρίνω από τους άλλους;».

και συνεχίζει υποκρινόμενος αφέλεια και μεγαλείο ψυχής: .

«Ζούμε σε μια διαπολιτισμική κοινωνία, όπου οι Εκκλησίες, και στον χώρο της Ευρώπης και εδώ στην πατρίδα μας, πρέπει να συμβάλουν σε αυτή τη διαλεκτική μεταξύ των ανθρώπων και, κυρίως, να διακηρύττουν τον σεβασμό στην ετερότητα. Και ο σεβασμός στην ετερότητα σημαίνει πως αποδέχομαι τον άλλον όπως είναι και όχι όπως εγώ θα ήθελα να είναι, κομμένο και ραμμένο στα δικά μου μέτρα. Τον σέβομαι, έμπρακτα ανταποκρίνομαι σε αυτόν, τον έχω ως έναν ισότιμο και ισόκυρο συνομιλητή μου».

Πώς να το ξεχωρίσεις λοιπόν παπά μου ε?

Αυτή είναι η απορία σου και το ψευδεπίγραφο δίλημμά σου.

Από την αγάπη του γι αυτή την πατρίδα να το ξεχωρίσεις παπά μου.
Από το αίμα που έχυσαν οι πατεράδες και οι παππούδες του για τη λευτεριά της, ενδεχομένως και για την κατοχύρωση αυτής της περιουσίας που διαχειρίζεται η Μητρόπολή σου, θα πρέπει να το ξεχωρίσεις παπά μου.
Από το σεβασμό του απέναντι στους θεσμούς, στις αξίες και στον πολιτισμό της θα πρέπει να το ξεχωρίσεις παπά μου.
Από την ετοιμότητά του και τη βεβαιωμένη του θέληση να υπερασπιστεί αυτή την πατρίδα αν και όποτε απειληθεί.
Από τη φλόγα που έχει στην ψυχή του γι αυτή τη γωνιά της γης θα πρέπει να το ξεχωρίσεις παπά μου. Από την ευθύνη του, την ανησυχία, το ενδιαφέρον του και την έγνοια του για τα μελλούμενα στη γη των προγόνων του θα πρέπει να το ξεχωρίσεις παπά μου.
Από την προθυμία ή την απροθυμία του να συμπράξει στα κατευθυνόμενα και καλά οργανωμένα σχέδια που στόχο έχουν την άλωση αυτής της πατρίδας θα πρέπει να το ξεχωρίσεις παπά μου.
Από τη διόλου αφελή στάση αυτών των κέντρων που τον κατεύθυναν εδώ, και που διόλου απροκατάληπτα και με κανενός είδους χριστιανική αγάπη δεν αντιμετωπίζουν την Ελλάδα.
Από το δικαίωμα αυτού του λαού να μην εκχωρεί παρά μόνο στον εαυτό του το δικαίωμα να αποφασίζει για το μέλλον του τόπου για τον οποίο μάτωσαν οι προγονοί του.
Από την εμπειρία του εποικισμού της Κύπρου που οφείλεις να μην αποσύρεις από τη μνήμη σου θα πρέπει να τον ξεχωρίσεις παπά μου.
Από τους Δούρειους ίππους για τη «χρησιμότητα» των οποίων η Ελληνική ιστορία είναι ιδιαιτέρως διδακτική, και που οφείλεις να μην παραβλέπεις όντας και ο ίδιος πανεπιστημιακός δάσκαλος, θα πρέπει να το ξεχωρίσεις παπά μου.

Κυρίως όμως θα πρέπει να συναισθανθείς παπά μου, πως αυτό το «παιδάκι» για το οποίο μιλάς…

1. Δεν είναι καθόλου παιδάκι, αλλά ένας πολυπληθέστατος εφιάλτης που δε βρέθηκε κατά τύχη στη χώρα μας κυνηγημένος από τις κακουχίες και την ανέχεια της ζωής. Είναι ένας εφιάλτης ο οποίος σχεδιασμένα και οργανωμένα επιχειρεί και υπηρετεί ένα νεοταξικό σχέδιο κατοχής της Ελλάδας με συνέπειες απρόβλεπτες.

2. Δεν είναι καθόλου παιδάκι, αφού μέσα στην ευρύτερη κατηγορία αυτών των «παιδακίων» κάποιοι φρόντισαν να εντάξουν ακόμα και τους λαθρέμπορους ψυχών, και θα με συμπαθάς αλλά αυτοί δεν αποτελούν την κάστα των ανθρώπων πάνω στους οποίους ο Ελληνικός λαός θα εναποθέσει το μέλλον της πατρίδας του και της ιστορίας του.

3. Αυτά τα παιδάκια για τα οποία μιλάς, δεν είναι οι αυριανοί πιστοί που θα αφήσουν τον οβολό τους στην εκκλησία της γειτονιάς, αλλά φιλοδοξούν να γίνουν πολιτειακά ισότιμοι πολίτες, με όλους αυτούς που έχυσαν το αίμα τους γι αυτή την πατρίδα. Να αποφασίζουν για το μέλλον της δικής μας πατρίδας που δεν είναι και δική τους. Να αποφασίζουν για το μέλλον της δικής μας γειτονιάς, που δε τη θέλουν όπως την ονειρευτήκαμε και την απολαύσαμε εμείς. Είναι αυτοί οι οποίοι θα απαιτήσουν αύριο να σιγήσει η δική σου – η δική μας – καμπάνα, για ν ακουστεί δυνατότερα η φωνή του μουεζίνη στις γειτονίες, στις πόλεις και τα χωριά μας.

4. Αυτά τα «παιδάκια» δεν είναι οι οργανωμένοι οικονομικοί μετανάστες που έφτασαν στη χώρα μας για να τους υποδεχτεί. Αυτή η χώρα δεν τα υποδέχθηκε αυτά τα παιδάκια στη βάση ενός σχεδίου οργάνωσης, υποδοχής, απασχόλησης, σχεδιασμένης κατανομής και ελεγχόμενης παρουσίας. Αυτά τα «παιδάκια» παραβίασαν τα σύνορα. Τρύπησαν από παντού την Ελλάδα. Ατίμασαν, λήστεψαν, συγκρότησαν συμμορίες, βίασαν, σκότωσαν, απειλούν απροκάλυπτα, και αυτή τη στιγμή λουφάζουν και σιωπούν περιμένοντας να πραγματοποιηθούν οι απερίσκεπτες υποσχέσεις της κυβέρνησης, για να τους παραδώσει άνευ όρων τη χώρα.

5. Αυτά τα «παιδάκια» εισέβαλαν μαζικά σ αυτή την πατρίδα και την κατέλαβαν. Κι αυτό που σήμερα επιχειρείται είναι η νομιμοποίηση ενός στρατού κατοχής που θα φέρει τον όλεθρο στην Ελλάδα.

Αυτά είναι τα περίφημα «παιδάκια» σου σεβασμιότατε. Και προσωπικά λυπάμαι που η άποψή σου δε είναι διόλου σεβάσμια και παραμένει αναντίστοιχη με το σχήμα σου. Και δε θα καταστεί ποτέ σεβάσμια, γιατί για μας, πάντα θα υπάρχουν Παπαφλέσηδες και Κούγκια για να εμπνέουν αυθεντικά και χωρίς υποκρισία και εμάς, και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

Γιατί αυτοί ΑΝΤΕΞΑΝ, ΠΑΛΕΨΑΝ και ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ, ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΝ.

Αντιστάθηκαν όπου χτυπούσε η καρδιά του Ελληνισμού και δεν παραδόθηκαν άνευ όρων σε παροπλιστικά θεολογήματα.

Τίμησαν το ράσο τους, την πατρίδα τους και το λαό που τους εμπιστεύθηκε και τους φίλησε το χέρι.

Γι αυτό και ο Ιμπραήμ τους φίλησε το μέτωπο. Γιατί είχαν αυτό που δεν είχε εκείνος.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ…
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ