Αναπόφευκτο τέλος…
«…Το ζήτημα δεν είναι ούτε ο Φώτης Κουβέλης ούτε το περιεχόμενο των δηλώσεων του ενός ή του άλλου στελέχους του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Το πικρόχολο των χαρακτηρισμών προς τους υποτιθέμενους συντρόφους, συναγωνιστές ή συμμάχους αντανακλά απλώς την πολιτική απέχθεια που αισθάνονται οι μεν προς τους δε.
Ας μιλήσουμε καθαρά. Οι μεν του ΣΥΝ θεωρούν πλέον ότι φορτώθηκαν πολιτικά κάποιες ασήμαντες ομάδες αριστεριστών της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, τους “”έκαναν ανθρώπους” και αυτοί πήραν ψηλά τον αμανέ και θέλουν τώρα θρασύτατα να επιβάλουν στον ΣΥΝ την πολιτική τους.
Οι δε των υπόλοιπων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνονται ότι έπειτα από ένα διάλειμμα αριστερής πολιτικής υπό την ηγεσία του Αλέκου Αλαβάνου, ο ΣΥΝ ξανάπεσε υπό τον πολιτικό έλεγχο της δεξιάς πτέρυγάς του και έτσι τους χρησιμοποίησε απλώς για να διασωθεί κοινοβουλευτικά και τώρα θέλει να τους πετάξει για να πάει ανενόχλητος να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και οι 23 της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν ηγετικά στελέχη του ΣΥΝ ότι “εξόφθαλμα υπηρετούν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης”, γι’ αυτό και οι του ΣΥΝ θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ “παρακμιακό χώρο αριστερισμού”.
Υπό το πρίσμα του μέλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει σημασία η ορθότητα ή όχι των κατηγοριών της κάθε πλευράς. Το καθοριστικό είναι η διάθεση συνεργασίας των δύο στρατοπέδων, η οποία τώρα εμφανίζεται εντελώς ανύπαρκτη.
Αυτοί φυσικά θα αποφασίσουν αν θα διατηρήσουν, θα μεταλλάξουν ή θα διαλύσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι οι κατηγορίες του τύπου που ήδη εκτόξευσαν οι πρωταγωνιστές εναντίον αλλήλων προκαλούν πολιτικά ρήγματα αγεφύρωτα και διαδικασίες διάσπασης μη αντιστρεπτές σε επίπεδο οπαδών των αριστερών κομμάτων. Ιδωμεν…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου