Πόρνες της δημοσιογραφίας:

«το πρώτο κωλόπαιδο που θα βγει από το κολέγιο θα θεωρηθεί μεγάλος άντρας, θ’ αναρριχηθεί στη στήλη μιας εφημερίδας για να χτυπήσει τους προγόνους του, να τους τραβήξει από τα πόδια για να πάρει τη θέση τους». Μπαλζάκ «Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται εντελώς, να διαστρεβλώνει, να δυσφημεί, να φέρεται δουλοπρεπώς στα πόδια του μαμμωνά και να πουλάει την πατρίδα του και το γένος του για τον επιούσιο. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω, και τι είδους βλακεία είναι αυτή να κάνουμε πρόποση για ένα ανεξάρτητο τύπο. Είμαστε τα εργαλεία και οι δουλοπάροικοι πλουσίων ανδρών πίσω από τη σκηνή. Είμαστε οι μαριονέτες που τους τραβούν τους σπάγκους και χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι ικανότητές μας και οι ζωές μας είναι όλα περιουσιακά στοιχεία άλλων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες».

Eric Jon Phelps
Διαβάστε τα κείμενα εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4023
«Το πεδίο της δημοσιογραφίας έχει μια ιδιαιτερότητα: Είναι εξαρτημένο από εξωτερικές δυνάμεις σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι όλα τα άλλα πεδία πολιτισμικής παραγωγής…»
PIERRE BOURDIEU
Παραθέσαμε τα παραπάνω για να δείξουμε τη φιλοσοφία, τη μεθοδολογία και την πρακτική των παρασίτων της εξουσίας γενικά, και ιδιαίτερα της ολοκληρωτικής εξουσίας των ΜΜΕ.
Αυτοί οι υπάλληλοι των οικονομικών, πολιτικών, πολιτισμικών και δημοσιογραφικών εξουσιών έχουν τη συντεχνιακή συνοχή της συνενοχής. Κάθε ποικιλία και απόχρωση επιδοτούμενου παρασίτου παίζει πάνω στα πλήκτρα των αφεντικών του (με διαφορετικούς ήχους) και συγκροτεί το μεγάλο «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ την ηλιθίων χορευτών» του καθεστώτος.
Η συνδετική και συνθετική «ύλη» αυτού του «Συνασπισμού» (Η συνοχή της συνενοχής) είναι η επιδότηση σε όλες τις μορφές της: Οικονομική, κοινωνική, προβολής, πρόσβασης στην εξουσία των ΜΜΕ και του θεάματος κ.λπ.
Κάθε φερέφωνο των διαπλεκόμενων εξουσιών φοράει ειδικά «γυαλιά» με τα οποία βλέπει τα πράγματα: Τα «γυαλιά» αυτών που πληρώνουν και εξασφαλίζουν την πρόσβαση στους μηχανισμούς εξουσίας.
Ιδιαίτερα τα παράσιτα της δημοσιογραφικής εξουσίας φοράνε αυτό το είδος των «γυαλιών» με τα οποία βλέπουν, επιλέγουν και κατασκευάζουν τα γεγονότα σύμφωνα με τις οικονομικές, ιδεολογικές και πολιτικές επιλογές των βιομηχανιών της «Ενημέρωσης».
Γι’ αυτό αυτά τα παράσιτα αποτελούν τις μεγαλύτερες «πόρνες»! Βασική τους αρχή είναι η ταχυδακτυλουργία. Και κανόνας των ταχυδακτυλουργών είναι να αποσπούν την προσοχή σε κάτι άλλο από αυτό που κάνουν, δηλαδή να αλλοιώνουν, να παραποιούν τα πράγματα, να στιγματίζουν και να αφορίζουν πρόσωπα και καταστάσεις που «ενοχλούν» εκτυφλωτικά τα «γυαλιά» που φοράνε…
Και όσο πιο θεωρικά και ιστορικά ανύπαρκτος είναι ο λακές τόσο και πιο αυθάδης ταχυδακτυλουργός γίνεται.
Ένα τέτοιο «δείγμα» είναι ο «δημοσιογράφος» του ακραία καθεστωτικού «Συγκροτήματος Λαμπράκη», κ. Γιάννης Χάρης.
Ένα ΙΣΤΟΡΙΚΟ, θεωρητικό και πνευματικό ΤΙΠΟΤΑ επιχειρεί να στιγματίσει με ποικίλες ταχυδακτυλουργικές χυδαιότητες, σπερμολογίες και ψεύδη το Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος με τεκμηριωμένες ιστορικά και κοινωνικά απόψεις στράφηκε εναντίον των επιδοτούμενων «κατασκευαστών» της νέας ελληνικής ιστορίας. Καθώς και τα ιστολόγια που δημοσίευσαν τις απόψεις του Μίκη.
Ο κομπασμός των φελλών, των αγωνιστικά, ιστορικά και πνευματικά ανύπαρκτων, έχει πάρει μορφές εφιαλτικής παράνοιας: «Καρατομούν» τους φορείς των ιδεών και τα πρόσωπα με θεωρητικό, πνευματικό και ιστορικό ανάστημα, χωρίς κανένα επιχείρημα και παρακάμπτοντας πάντα τις ΙΔΕΕΣ, την επιστήμη, την Ιστορία και τα αγωνιστικά λαϊκά κεκτημένα.
Ο ραχιτικός θεωρητικά και πνευματικά καθώς και ο ανύπαρκτος ιστορικά και αγωνιστικά, Γιάννης Χάρης, επιτίθεται με το θράσος της ημιμάθειας και τα ταχυδακτυλουργικά τρικ του παρασίτου της εξουσίας, αφορίζοντας και συκοφαντώντας κάθε έναν που «τολμά» να μιλήσει με ιδέες, με ιστορικά δεδομένα, με κοινωνικά αγωνιστικά κεκτημένα. Παρακάμπτει την ΟΥΣΙΑ των κειμένων του Μίκη και όλων εκείνων που έχουν «ξετινάξει», με ιστορική και κοινωνική σαφήνεια τα αδρώς «επιδοτούμενα» εθνομηδενιστικά συγγράμματα της Δραγώνα, Ρεπούση και Σία…
Μιλάνε οι ταχυδακτυλουργοί της παρασιτικής αχρειότητας, οι «εγκάθετοι» της φαιάς εξουσίας των ΜΜΕ, οι επαγγελματίες λασπολόγοι (οι «πόρνες») για λασπολόγια κατά της Δραγώνα και «χαλκευμένα» δημοσιεύματα…
Είναι τέτοιο το θράσος αυτών των ΤΙΠΟΤΑ που αναρωτιούνται με δραματική αφέλεια: «Ποιος είπε το Μίκη Θεοδωράκη ακροδεξιό»;
Το λένε ακατάσχετα «ακροδεξιό» και «οπαδό» του Καρατζαφέρη και μετά ρωτάνε: «Ποιος τον είπε», επαληθεύοντας, έτσι στο ακέραιο τον χαρακτηρισμό του
Eric Jon Phelps, για τους δημοσιογράφους: «Διανοούμενες πόρνες».
Το άλλο δόλιο τέχνασμα είναι τούτο: Επιχειρούν να απαξιώσουν την ουσία των γραπτών του Μίκη, όχι μόνο με το «σκιάχτρο» που οι ίδιοι έχουν κατασκευάσει για πάσα χρήση (Καρατζαφέρης), αλλά σπερμολογώντας, σαν «πόρνες», πάνω σε διατυπώσεις και πράξεις ή «λάθη» του Μίκη, διαφορετικών στιγμών της ιστορικής πολιτικής εξέλιξης. Αποκόβουν, δηλαδή τη διαλεκτική της εξέλιξης, ταξινομούν σε «εξαρτήματα» τα ιστορικά συμβάντα, επιλέγουν τα «αναγκαία» και τα «αθροίζουν» μέσα σε ένα σάκο κατά του Μίκη. Και αυτά τα τυπικά, «αθροιστικά σύνολα» που δολοφονούν την ενότητα και τη σύνθεση της ιστορικής εξέλιξης την λένε πολιτική σκέψη: Τη δολοφονία της ιστορικής και πολιτικής σκέψης την εμφανίζουν, σαν «ιστορικό» και «πολιτικό» «επιχείρημα». Τόσο ραχιτικοί και δόλιοι είναι…

Αναρτήθηκε από GREECE