«Aπάτριδες για την πάρτη τους …» [Tο κεφάλαιο ΔΕΝ έχει πατρίδα, οι εργαζόμενοι όμως έχουν]

Posted by J.McManus

Ναυτίλος

απάτριδες για την πάρτη τους …

Ούτε καν πρασινοφρουρού!
Πρασινοφρου-φρου κι αρώματα…

[...] Να ιδιωτικοποιήσουμε, τι;

Τα ασημικά τα ιδιωτικοποίησε 0 κ. Σημίτης, τα χρυσαφικά ο Κωστάκης – τι άλλο θα ιδιωτικοποιήσουμε; Το εικονοστάσι;

Είκοσι χρόνια όλο ιδιωτικοποιούμε και όλο και πτωχεύουμε.

Το κράτος πλέον δεν έχει πόρους και δανειζόμαστε.

Το πρόγραμμα σταθερότητας

δεν είναι αναπτυξιακό και θα δανειζόμαστε.

Οσο δεν παράγεται πλούτος στη χώρα κι όσο με δάνεια θα αντιμετωπίζονται οι δαπάνες, τόσον και πιο πολύ θα βυθιζόμαστε στο χρέος. Ενα

χρέος χάος!

Κι όμως! Το μόνον που φάνηκε να νοιάζει τους πλούσιους της χώρας, τώρα με την κρίση (όπως κι άλλες φορές συχνά στο παρελθόν) ήταν και είναι πώς θα «σώσουν» τα λεφτά τους, πώς θα τα βγάλουν απ’ τη χώρα

διότι το Κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.

Εχει υπερπόντιες, οφ σορ, εταιρείες, έχει τράπεζες, πάει εκεί που θα βρει φθηνά εργατικά χέρια, αν θέλει να επενδυθεί ή εκεί που ανθούν οι φούσκες, πάει σε φορολογικούς παραδείσους και αν θέλει να ενθυλακωθεί πάει σε εχέμυθες τράπεζες και καγκελόφρακτα (εκ του καγγελάριος) κράτη,

δεν έχει πατρίδα το Κεφάλαιο,

βλέπει τις χώρες σαν χώρους, τους λαούς και τα έθνη ως πληθυσμούς και τις κυβερνήσεις ως μη κυβερνητικές οργανώσεις,

δεν έχει πατρίδα το Κεφάλαιο, αντιθέτως έχει πατρίδα η εργασία. Για τον εργάτη, τον εργαζόμενο, τον επιστήμονα πατρίδα είναι εκεί που ζει και δουλεύει,

εκεί που κλείνει το εργοστάσιο και μένει στον άσσο, εκεί που μένει η ελιά αμάζευτη στο δέντρο να πέσει να σαπίσει, να ποτίσει

με το δάκρυ της, ατιμασμένη, τη μάνα γη, τη στέρφα πια γη, γιατί έτσι το θέλει

ο μεσάζων, ο κομματικός καρεκλοκένταυρος, ο ξεπουλημένος αγροτοπατέρας, το κράτος

αυτών που δεν έχουν πατρίδα, το κράτος της αστικής τάξης.

Κι όταν σαπίζει η ελιά, μένει ατρύγητο κι εντέλει ξεριζώνεται το αμπέλι, όταν κλείνει η φάμπρικα ο γεωργός και ο εργάτης δεν έχουν πού να πάνε,

δεν έχουν οφ σορ εναλλακτική, ούτε θυρίδες και βίλες στη Ριβιέρα

μένουν στη λεηλατημένη πατρίδα να σαπίζουν μαζί της, ή αν την κάνουν, σε άλλη πατρίδα μητριά πάλι θα καταλήξουν, εκεί να πουλάνε την εργατική τους δύναμη, ή να ξεχειμωνιάζουν με την απελπισία τους κάτω απ’ τα γιοφύρια. [...]