Σκοτώνοντας αθώους ανθρώπους βρίσκετε το δίκιο που δεν έχετε, αληταράδες;

Μια φορά κι έναν καιρό ο Πρωθυπουργός μιας χώρας εξήγγειλε σκληρά μέτρα για να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση που είχαν εκείνη την εποχή. Ο απλός λαός, φυσικά, αντέδρασε, γιατί θα έπρεπε να κόψει τους τέσσερις από τους επτά φρεντουτσίνο που έπινε στην καφετέρια με θέα τη στάση του λεωφορείου για το Μπουρνάζι, δε θα μπορούσε να πληρώσει τους λογαριασμούς των τριών από τα πέντε κινητά του και δεν ήθελε άλλο γιαούρτι στο τζατζίκι κι έτσι έκανε διαδήλωση στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Να σημειώσω εδώ ότι η διαδήλωση στο κέντρο της πρωτεύουσας εκείνης της χώρας σήμαινε ξύλο πιο σίγουρο και από αυτό που πέφτει αν ρίξεις εκατό γαύρους στη Θύρα 4 και κλειδώσεις τις πόρτες.

Μετά από τις ειρηνικές πορείες λοιπόν στο κέντρο άρχισαν να βγαίνουν και μερικοί κάφροι που δε διεκδικούσαν τίποτε αλλά ήθελαν απλώς κάτι να κάψουν γιατί τους έτρωγαν τα χέρια τους, για να θυμηθούν τα παλιά με τα παιδιά που ξανασμίξανε, γιατί ο Ολυμπιακός δεν πήρε το πρωτάθλημα, γιατί η γκόμενα τους παράτησε ή γιατί απλά ήταν βλαμμένα.

Έτσι, οι κάφροι άρχισαν να πετάνε μολότοφ και έπιασε φωτιά σε μία τράπεζα σε έναν εκ των κεντρικότερων δρόμων της πρωτεύουσας και τρεις από τους υπαλλήλους της, μεταξύ των οποίων και μία έγκυος γυναίκα, πέθαναν από ασφυξία. Οι δημοσιογράφοι παράτησαν την απεργία και έτρεξαν αμέσως να καλύψουν τα γεγονότα, ο πρόεδρος της χώρας δήλωσε ότι η χώρα βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, ενώ την επόμενη μέρα ακόμη και οι αθλητικές εφημερίδες έγραφαν για το χάος και την τραγωδία.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι καθόλου συμπτωματική αλλά εντελώς ηθελημένη και μιλάω φυσικά για το χάος και το μπάχαλο που είδαμε χθες γιατί άμα έχεις χάσει τη μπάλα, κάποια στιγμή θα έρθει η μπάλα και θα μας πάρει όλους.

Χθες λοιπόν τρεις αθώοι άνθρωποι που είχαν την ατυχία να δουλεύουν σε μία τράπεζα, αυτό το ναό του καπιταλισμού που είναι κάτι σαν τη Μέκκα για τους μουσουλμάνους, το μαυσωλείο του Λένιν για τους κομμουνιστές και η Τούμπα για τους ΠΑΟΚτζήδες, δολοφονήθηκαν-γιατί περί δολοφονίας πρόκειται-στυγνά από κάφρους που δε διεκδικούσαν απολύτως τίποτα και απλώς κατέβηκαν στην πορεία για τον τζερτζελέ. Και όχι ότι ήταν τίποτα στελέχη και υψηλόμισθοι. Κι αυτοί δικοί μας ήταν. Και αυτοί υπέστησαν τις περικοπές, όπως και όλοι θα τις υποστούμε και καλά θα κάνουμε να τις υποστούμε χωρίς πολλά πολλά στο εξής γιατί είδαμε που οδήγησαν οι φασαρίες.

Και ερωτώ εγώ τον μπάσταρδο κοπρίτη ταραξία που πήγε και έκανε τον φόνο, όποιος κι αν είναι: Αν σε παρόμοια φάση ένας συνμπάσταρδος σκότωνε την αδερφή σου, τον κολλητό σου φίλο και τη γυναίκα σου που περίμενε το πρώτο σας παιδί, εσύ τι θα έκανες; Θα τον συγχωρούσες γιατί θα ήταν καλό για την πατρίδα ή θα τον έψαχνες για να τον εκδικηθείς; Τότε τι περιμένεις να κάνουν οι συγγενείς και οι φίλοι των ανθρώπων που έστειλες στον άλλο κόσμο επειδή είσαι βλαμμένο;

Τζούλιας γιοι, που δε σέβεστε τίποτα και θεωρείτε δύο μισθούς ότι είναι πιο σημαντικοί από τρεις ζωές, βγείτε στην τηλεόραση και παραδεχτείτε δημοσίως ότι "ΝΑΙ, εγώ έβαλα τη φωτιά στην τράπεζα που σκότωσε τρεις ανθρώπου", γιατί σε αυτή τη χώρα ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια έχουν καταντήσει μουσειακά είδη...ΠΗΓΗ