Φταίω και για το φόνο;

Πέθαναν από ασφυξία μέσα σ’ ένα κατάστημα τράπεζας που πούλαγε, μεταξύ άλλων, στους πελάτες του τη νεοκλασική του κομψότητα. Μόνο που η αισθητική αντίληψη και το υψηλό ενοίκιο ξεχνούν μερικές φορές να συμπεριλάβουν στα δεδομένα τους την πρόβλεψη του κινδύνου. Πέθαναν από ασφυξία ενώ ήδη ασφυκτιούσαν μέσα σε κοστούμια με βάτες, δεμένοι με γραβάτες και ορκισμένοι στην ευαίσθητη σύμβαση εργασίας τους να μοιράζουν χαμόγελα σε ξινούς, καχύποπτους, μονόχνωτους, προκατειλημμένους και λοιπούς πελάτες… Πώλησαν ευσυνείδητα τα τραπεζικά προϊόντα για να ’χουν να δώσουν το καλή αναφορά όταν το μεσημέρι θα περνούσε η λίστα με τη σοδειά του καθενός… «κάρτες τρεις, ασφάλειες τέσσερις, ταμιευτήρια δύο…» . Γύριζαν στο σπίτι με άγχος γιατί οι «στόχοι» του καταστήματος συνέχεια ανέβαιναν κι ο διευθυντής κι ο διευθυντής του διευθυντή κι όλοι οι διευθυντές των διευθυντών έκοβαν τελευταίως κώλους … Δύσκολη εποχή η εποχή της οικονομικής κρίσης…

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.topontiki.gr/Articles/view/5483