Ομόνοια Πλας.........

Στη φωτογραφία κάποτε η Πλατεία Ομονοίας .....

Ομόνοια πρωϊ....
Στα παλιά GOODYS απ΄έξω στις σκάλες του ΜΕΤΡΟ μαύροι
πρεζέμποροι πασάρουν εμπόρευμα σε λευκό υπάλληλό τους
με αξιοπρεπή εμφάνιση.
Πουθενά αστυνομία.....
Αποφεύγουν να δίνουν απ΄ευθείας στους χρήστες για να μη καρφώνονται.
Κάνει μπάμ βλέπεις ο πελάτης που σέρνεται.
Στην συνέχεια ο υπάλληλος περπατάει την Αγίου Κων/νου και
πασάρει εν κινήσει στον χρήστη που τον ακολουθεί σαν σκυλάκι.
Το χρήμα κάποιος κάπου το έχει εισπράξει προκαταβολικά.
Σε κουτόσπιρτο ή τσιχλόκουτο η πάσα.
Ακριβώς στην Πλατεία πάνω από την σχάρα του υπόγειου μεταφορικού μέσου
κοιμούνται τρείς αλλοδαποί με τους μπόγους παραδίπλα.
Δύο άντρες και μια γυναίκα.
Φαίνονται ταλαιπωρημένοι και προφανώς νεοφερμένοι στην Πολυπολιτισμική
Πρωτεύουσα από κάποιο νησί ή από κάποιο πέρασμα των συνόρων μας.
Περίεργο....πού να πήγαν οι περιπολίες της ΕΛΑΣ;

"Σαν την Πλάς Πιγκάλ από χρόνια

μια πλατεία πολύ κεντρική

στην Αθήνα μας είν' η Ομόνοια

που η φήμη της ιστορική

Σε κάθε γωνία επτά καφενεία

καρέκλες με κόσμο γεμάτες

και ταξί που ψαρεύουν πελάτες

Κομψοί και ωραίοι πόλισμαν τροχαίοι

πέντ' έξη παληές μπυραρίες

καυγαδάκια στις αφετηρίες

Καμπαρέ με τζαζ-μπάντ και μπελ φάμ

με ταμπέλλες που λένε

γουέλ κάμ

Τι ρυθμός τι ζωή

τι κοσμοσυρροή

μέρα-νύχτα και ως το πρωΐ

Και τ' ανθοπωλεία σειρά στην πλατεία

τριάντα περίπτερα πλάϊ

κι από κάτω μετρό που περνάει

Πιό εκεί κουλουρτζή ο ταβλάς

Νά η Ομόνοια Πλας

Μιά πλατεία παληά όλο χάρι

όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς τα εκεί

και μαζεύονται και οι φαντάροι

το απόγευμα την Κυριακή

Πλατεία κοκέττα, φαγιά σε πακέττα

τσατσάρες στυλό και λαχεία

και χαζοί από την επαρχία

Δυό μέτρα πιό κάτω πολύ ορεξάτο

παρφέμ ένα γύρω σκορπίζει

το ντονέρ το κεμπέπ που γυρίζει

Και αργά από κάποιο στενό

γιά βολτίτσα προβάλλει ο Ζαννό

Τι ρυθμός τι ζωή

τι κοσμοσυρροή

μέρα-νύχτα και ως το πρωΐ

Και πριν ξημερώσει ξενύχτηδες τόσοι

περνούν γιά να παν γιά το σπίτι

ενώ το πρώτο τραμ σκάει μύτη

Πιό εκεί κουλουρτζή ο ταβλάς

Νά η Ομόνοια Πλας"

Το 1956 το τραγούδησε η Ρένα Βλαχοπούλου

στην επιθεώρηση

"Το τραγούδι της Αθήνας".

Μόνο για λαθρομετανάστες ....ληστείες...και ναρκωτικά

δεν αναφέρει.....

Αναρτήθηκε από ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ