Μια κινέζικη παροιμία λέει: «Τι δίνει ο Θεός σε αυτούς που κάνουν υπομονή; Κι άλλη υπομονή ...»
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν ανυπόμονος, αρκετά ανυπόμονος θα έλεγα, όπως άλλωστε τα περισσότερα μικρά παιδιά. Δεν έβλεπα την ώρα να έρθουν τα γενέθλιά μου, οι διακοπές των Χριστουγέννων και το καλοκαίρι. Για κάθε τι καλό που περίμενα ανυπομονούσα και βιαζόμουνα. Αλλά και αργότερα όταν ξεκίνησα να δουλεύω βιαζόμουν να πετύχω και να εξελιχθώ.
Η αξία της υπομονής στον άνθρωπο είναι από τις πιο ουσιώδεις για τη ζωή του. Η βιασύνη από την άλλη οδηγεί τις περισσότερες φορές σε ανόητα λάθη και κάνει το άτομο να λειτουργεί παρορμητικά χάνοντας τον έλεγχο και το στόχο. Με την υπομονή μπορούμε να πετύχουμε πολλά αρκεί να διαχειριστούμε τις εκάστοτε καταστάσεις όπως πρέπει.
Ξεκινώντας να εργαζόμαστε κάπου, σχεδόν πάντα, αρχίζουμε από χαμηλά. Με την αφοσίωση, τη συνέπεια και την υπευθυνότητα κερδίζουμε τους ανωτέρους μας και σιγά σιγά, με υπομονή αλλά και σύνεση, ανεβαίνουμε. Φυσικά υπάρχει η πιθανότητα να μείνουμε πίσω και τη θέση να μας τη φάει το γλυφτρόνι-λαμόγιο-ρουφιάνος που κάθεται στο δίπλα γραφείο ... Εκεί χρειάζεται η υπομονή. Υπομονή με μέτρο όμως. Αν το αξίζουμε θα κατακτήσουμε την πολυπόθητη θέση, αύξηση ή προαγωγή χωρίς να γίνουμε σαν τα μούτρα αυτών που σιχαινόμαστε. Φυσικά σε περίπτωση που οι κόποι και οι θυσίες μας πάνε στο βρόντο ή θα αλλάξουμε δουλειά (αν μας παίρνει) ή θα κάτσουμε στα αυγά μας κάνοντας τι άλλο; Υπομονή ...
Ας έρθουμε στο θέμα της σχέσης (Ξάδερφε για σένα ...). Μπαίνοντας σε μια σχέση ερωτική μπορεί το έτερον ήμισυ να μην μας δίνει όλα όσα θέλουμε και όλα όσα χρειαζόμαστε. Η υπομονή μας είναι το όπλο που έχουμε, είναι ο άσσος στο μανίκι ... Το έτερον μας ήμισυ μάλλον δεν είναι έτοιμο να μας τροφοδοτήσει με το μάξιμουμ των συναισθημάτων, δεν είναι έτοιμο ίσως να μας παρέχει πλήρως αυτά που θέλουμε. Η υπομονή μας σε συνδυασμό με την καλή μας θέληση, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα του άλλου, και τους κατάλληλους χειρισμούς θα μας οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ακόμα όμως κι αν αυτό δε συμβεί, θα κάνουμε όση υπομονή μπορούμε κι όταν αυτή εξαντληθεί θα καταφύγουμε στην έσχατη λύση του χωρισμού και απλά θα πάμε για άλλα ... Μην έχοντας υπομονή και θέλοντας από την αρχή να πάρουμε αυτά που ζητάμε, θα πιέσουμε και θα πιεστούμε, θα ταλαιπωρήσουμε και θα ταλαιπωρηθούμε και κυρίως θα πέσουμε σε σφάλματα μικρά και μεγάλα ...
Πρέπει να κάνουμε υπομονή, όχι όμως γαϊδουρινή υπομονή. Αυτοί που κάνουν γαϊδουρινή υπομονή, φοβούνται να πάρουν ρίσκο, και η ζωή θέλει ρίσκο. Φοβούνται να πιάσουν τη ζωή από τα μαλλιά και να τη φέρουν δέκα σβούρες και στις περισσότερες περιπτώσεις χάνουν τις ευκαιρίες να αλλάξουν προς το καλύτερο την ίδια τη ζωή τους. Π.χ. σε ένα γάμο όταν το αντρόγυνο δεν μπορεί να συμβιώσει αρμονικά, με συνεχείς καυγάδες, καταπίεση επιθυμιών και ενστίκτων και ποιότητα ζωής άστα να πάνε, η υπομονή για χάρη των παιδιών ας πούμε, είναι λάθος. Και είναι λάθος διότι όλη αυτή η αρνητικότητα που πηγάζει από τους δυο συζύγους κάνει τεράστιο κακό τόσο σε αυτούς όσο και στα παιδιά. Δημιουργεί ανθρώπους καταπιεσμένους και έτοιμους να εκραγούν στην κάθε ευκαιρία ...
Οι άνθρωποι που κάνουν γαϊδουρινή υπομονή δικαιολογούνται μόνο στην περίπτωση που δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, που είναι τόσο στριμωγμένοι ώστε δεν έχουν το περιθώριο να αντιδράσουν. Αυτή η περίπτωση είναι η χειρότερη γιατί σίγουρα ο άνθρωπος που πιέζεται τόσο πολύ θα ξεσπάσει άσχημα και θα πάρει στραβό δρόμο καταφεύγοντας πολλές φορές σε ακρότητες.
Η υπομονή είναι αρετή, αξία και όπλο για τον άνθρωπο. Η γαϊδουρινή υπομονή όμως είναι διαδικασία ψυχοφθόρα, ηττοπαθής στάση απέναντι στη ζωή και στις περισσότερες περιπτώσεις λανθασμένη επιλογή.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου