Συνέβη στην ...Αθήνα

Από τον Θανάση Ι. Νικολαΐδη
thanikolaidi@hotmail.com

ΑΣ «αποτοξινωθούμε» λίγο. Όλα είναι πολιτική, αλλά μας απορροφούν των πολιτικών μας τα «έργα». Δεν έμεινε καιρός και κουράγιο για βελτιώσεις και αλλαγή του πολιτικού μας σκηνικού. Παραμένει ως έχει κι αυτοί μόνο για το «φαίνεσθαι» μεριμνούν.
ΗΡΘΕ απ' τη μακρινή πατρίδα του. Με όνειρα; Μάλλον όχι. Όποιος πιστεύει στον εαυτό του κι έχει όραμα αγωνίζεται. Το...παλικάρι μας στρώθηκε στη δουλειά. Πορτοφολάς! Μελαψός, ξερακιανός (δεν έχει σημασία), έμπλεξε με δικά μας-ντόπια «λουλούδια» (ούτε αυτό έχει) και ...
να' τος στα χέρια της.αστυνομίας. Μόλις είχε ξαφρίσει πορτοφόλι και το κρατούσε. Τον συλλαμβάνουν δυο παλικάρια αστυνομικοί και, με ένα ανώδυνο κεφαλοκλείδωμα, του φορούν αστραπιαία χειροπέδες. Όλα μπροστά στην κάμερα.
ΩΣ εδώ, σύνηθες το φαινόμενο στην πολύβουη Αθήνα, φυσική η σύλληψη και αυτονόητο το χρέος των αστυνομικών. Με τη στιγμιαία βία στοιχείο απαραίτητο της εν θερμώ σύλληψης του κακοποιού. Πώς νιώθει το θύμα του πορτοφολά; Ταπεινωμένο. Πώς «πρέπει» να νιώσει ο ίδιος; Να τρομάξει, να νιώσει άσχημα, να το καλοσκεφθεί πριν ξανακλέψει, να του γίνει μάθημα και να νιώσει τα βλέμματα καρφωμένα πάνω του.
ΩΣΤΟΣΟ, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, στην Ελλάδα της ατιμωρησίας, την πρωτοτυπίας και της...προόδου. Δεν είδαμε (στο «γυαλί») το πρόσωπο του δράστη. Είδαμε τη σύλληψη, δεν συγκρατήσαμε τη φάτσα. Γιατί; Το φρόντισαν τα...προσωπικά δεδομένα με το «μοζαΐκ» στη φάτσα του. Το' ξερε ο κλεφταρούς, το ξέρουμε οι πάντες. Τα προσωπικά δεδομένα τον αφήνουν στο απυρόβλητο από πλευράς κοινωνίας και ο κακοποιός δεν πρόκειται ν' αλλάξει τακτική. Κανένας δεν το στάμπαρε, κανένα θύμα ταπεινωμένου (και εξοργισμένου) πολίτη που του άρπαξαν το πορτοφόλι δεν θα προφυλαχτεί απ' τον επόμενο δράστη.
ΚΑΙ μείναμε 'μεις και ο γεράκος να μαρτυράει το πάθημά του. Η γριούλα χωρίς το πορτοφόλι της και ο δράστης με την ανωνυμία του. Και με το μυαλό του κολλημένο στην επόμενη κλεψιά, αφού εκτίσει την ποινή του.
ΕΔΩ, στην Ελλάδα, το πράμα πάει ανάποδα. Βλέπεις το θύμα-δεν βλέπεις τον δράστη. Λυπάσαι τον πρώτο, μισείς τον δεύτερο. Εξ αποστάσεως και με τη φαντασία.