Stei081213_med* Του Κ. Σαλβάγου

Το άλλοθι του διαδικτύου συγκαλύπτει τα πραγματικά αίτια της ολοένα αυξανόμενης αδιαφορίας ή και αποστροφής του κόσμου προς τις έντυπες εφημερίδες.

Το διαδίκτυο είναι ένας χώρος ελευθερίας,όπου κάθε πολίτης μπορεί να δημιουργήσει τον δικό του δίαυλο επικοινωνίας προς το ευρύτερο κοινό(τουλάχιστον αυτό που παρακολουθεί το διαδίκτυο, που όσο πάει όμως και διευρύνεται).Δεν υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες,δεν απαιτούνται κεφάλαια,άρα δεν είναι δυνατή η δημιουργία μονοπωλιακών και ολιγαρχικών δομών. Το κόστος για την δημιουργία ενός μπλόγκ είναι σχεδόν μηδενικό.

Το κίνητρο ενός μπλόγκερ είναι υγιέστερο από ενός εκδότη. Ο μπλόγκερ θέλει να εκτονωθεί, να εκφραστεί, να επικοινωνήσει, να δημιουργήσει. Ο εκδότης θέλει να πιέσει, να επηρεάσει, να κατευθύνει, να υποβάλει.Εξ άλλου,στο διαδίκτυο υπάρχει διαρκής διάλογος μεταξύ συγγραφέα-αναγνώστη.Στην ουσία, οι ρόλοι συγχέονται και εναλλάσσονται διαρκώς.Δεν υπάρχει αυθεντία.Το διαδίκτυο επομένως είναι μία δομήάμεσης δημοκρατίας,όπου όλοι έχουν ίσα δικαιώματα και κυρίως(γιατί θεωρητικά ίσα δικαιώματα έχουν όλοι και στον ολιγαρχικό μας κοινοβουλευτισμό) ίσες δυνατότητες.

Αυτή η ανοιχτή δομή του διαδικτύου έχει κατηγορηθεί από εκπροσώπους της νοσταλγίας του παρελθόντος ότι ευνοεί την ανευθυνότητα,την απουσία τεκμηρίωσης και την διασπορά φημολογίας.Υπάρχουν αναμφισβήτητα παρόμοια φαινόμενα.Μήπως όμως δεν υπάρχουν στον χώρο του έντυπου τύπου,παρά το γεγονός ότι καλύπτονται κάτω από σοβαροφάνεια και πομπώδες ύφος;

Η διασπορά ψευδών ειδήσεων,η συγκάλυψη,η απόκρυψη,η λογοκρισία είναι χαρακτηριστικά του τύπου εδώ και αιώνες.Στο διαδίκτυο τουλάχιστον κανείς δεν υποδύεται κάτι διαφορετικό απ’αυτό που είναι.Όταν μεγάλες εφημερίδες ανήκουν σε επιχειρηματίες ή σε ομάδες οργανωμένων συμφερόντων,ενώ ταυτόχρονα υποδύονται τις «αμερόληπτες» και τις σοβαρές,τι άλλο κάνουν από το να εξαπατούν την κοινή γνώμη γιά τις πραγματικές τους προθέσεις και τα κίνητρά τους;Διότι ασφαλώς όταν ένας επιχειρηματίας αγοράζει ή εκδίδει μία εφημερίδα,μοναδικό κίνητρό του είναι η άσκηση πίεσης προς την κυβέρνηση ή ο επηρεασμός της κοινής γνώμης προς ίδιον όφελος.

Αλλά ο κυριότερος λόγος της απαξίωσης του τύπου ειδικά στην Ελλάδα είναι ο κλειστός, αρτηριοσκληρωτικός τρόπος με τον οποίο λειτουργεί. ένας μικρός αριθμός ανθρώπων αρθρογραφούν, εκφράζουν άποψη επί παντός του επιστητού, επαναλαμβάνουν μονότονα τις ίδιες απόψεις. Νέοι Άνθρωποι αποκλείονται, φρέσκιες ιδέες απουσιάζουν. Η ανανέωση είναι μία άγνωστη λέξη στον Ελληνικό τύπο. Κάποια στιγμή, οι αναγνώστες κουράζονται να διαβάζουν αναλύσεις με ξεπερασμένα αναλυτικά εργαλεία της δεκαετίας του ’70.

Αντίθετα στο διαδίκτυο εμφανίζονται καθημερινά νέοι άνθρωποι και νέες ιδέες. Ασφαλώς πολλά επιπόλαια, αστήρικτα και φανταστικά γράφονται, αλλά ο συγκροτημένος αναγνώστης εύκολα ξεχωρίζει την ποιότητα. Αυτή άλλωστε δεν είναι και η φιλοσοφία της ελεύθερης αγοράς, που οι ολιγάρχες επικαλούνται για να αποκρύψουν την ολιγαρχική τους νοοτροπία;ΠΗΓΗ