Οι νέοι φόροι και η παλιά αλήθεια που την κρύβουν όλοι

Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος…

Και ξαφνικά, ανακοινώνεται στους Έλληνες πολίτες ότι ανεβαίνουν οι φόροι. Και ανεβαίνουν επειδή το Κράτος δεν έχει χρήματα (το που πήγαν αυτά τα χρήματα, φυσικά δεν θα το μάθουμε ποτέ) για να πληρώσει τις υποχρεώσεις του!!!
«Ανεβαίνουν οι άμεσοι φόροι επειδή σε πολλές περιπτώσεις η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο της Ευρώπης στην φορολόγηση των καυσίμων, των τσιγάρων κ.α.»!!! Αυτή είναι η φτηνή έως γελοία δικαιολογία των κρατούντων, που μέχρι πριν λίγες ημέρες μας έλεγαν χαμογελώντας πως «χρήματα υπάρχουν»… Ποιος θα το έλεγε πως σκεφτόντουσαν τα χρήματα του απλού πολίτη, τα τελευταία του χρήματα που δεν φτάνουν πλέον για να ανταποκριθεί στα απαραίτητα έξοδα της καθημερινότητάς του.
Τα θέλαμε και τα πάθαμε; Φυσικά όχι!!! Οι ισότητα περί φορολόγησης με την Ευρώπη, αν μη τι άλλο, είναι μία κατά πρόσωπο κοροϊδία προς τον Έλληνα πολίτη. Κανείς από αυτούς τους τυχάρπαστους, τους περισπούδαστους «ειδικούς» δεν τολμά να μιλήσει την γλώσσα της αλήθειας. Όλοι τους παραμένουν στα χαρακώματα του ψεύδους, της κατ’ επανάληψη απάτης και της συνεχόμενης συγκάλυψης των πραγματικών ενόχων για το σημερινό κατάντημα της χώρας…
Κανείς από τα ανθρωπάκια αυτά δεν αναφέρεται στο ότι οι μισθοί στην Ευρώπη είναι στα 2.500€ (κατά μέσο όρο) και οι ευρωπαίοι πολίτες μπορούν να ανταποκρίνονται (ακόμη) στις φορολογικές επιδρομές που γίνονται στα εισοδήματά τους εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Κανένας «λαμπρός εγκέφαλος» δεν αναφέρεται στην ελληνική πραγματικότητα και στους μισθούς που περιφέρονται γύρω από τα 700€, στερώντας του τη δυνατότητα να ζει έχοντας έστω και τα απαραίτητα… Όλοι αυτοί που έχουν εξασφαλίσει παχυλότατους μισθούς συνεχίζουν να καλύπτουν όλους εκείνους που έχουν εξασφαλίσει «γενεές δεκατέσσερις» στους απογόνους τους.
Γιατί; Μπορεί κανείς να αντικρύσει, επιτέλους, την εντιμότητα και να πράξει με μοναδικό κριτήριο το κοινό καλό; Μπορεί κάποιος από τους υπεύθυνους να προτείνει την δήμευση περιουσιών όλων εκείνων που έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς σε ελβετικές τράπεζες, που έχουν συμμετοχή σε εταιρείες οφ-σορ ή που η εμπλοκή τους με τους μεγαλοεργολάβους τους εξασφάλισε άκρατο υπερπλουτισμό;
Με αποφάσεις σοκ καταστρέφουν τον Έλληνα πολίτη και συνεχίζουν να επικαλούνται πως «δεν μπορεί να γίνει αλλιώς…». Χωρίς ντροπή, αυτοί που μέχρι πριν λίγες ημέρες υπόσχονταν ένα καλύτερο και χωρίς άγχος αύριο (για ποιους άραγε;)με το χαμόγελο στα χείλη, σήμερα απαιτούν ή και επιβάλλουν δυσβάσταχτους φόρους στους απλούς πολίτες για να πληρώσουν τα… κλεμμένα!!!
Με μισθούς των 700€ (η αναφορά γίνεται για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, που αποτελούν πλέον την τάξη των φτωχών, και που ζούνε καθημερινά υπό το καθεστώς της απόλυσης και της γενικότερης ανασφάλειας στον εργασιακό χώρο και κατ’ επέκταση και στην προσωπική τους ζωή) να καλούνται να καλύψουν το δημοσιονομικό έλλειμμα, να πληρώσουν τα κλεμμένα και να αναζωογονήσουν την εθνική οικονομία, μάλλον σαν διαταγή εξαφάνισής τους μοιάζει η απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει την φορολογία που απευθύνεται στα μεγάλα κοινωνικά (και οικονομικά) στρώματα. Υποχρέωση του προέδρου της σοσιαλιστικής διεθνούς και πρωθυπουργού της Ελλάδας, κυρίου Παπανδρέου, είναι να επαναφέρει την ισότητα και την ισονομία, τις αξίες ίσης μεταχείρισης και να επιβάλει τις αρχές των ανθρωπίνων (και εργασιακών) δικαιωμάτων σε όλους και όχι μόνο σε κάποιους. Εάν θέλουμε να είμαστε Ευρωπαίοι, καλό είναι να φροντίσουμε πέρα από το φαίνεσθαι να διεισδύσουμε και στην σκληρή πραγματικότητα και να την μεταλλάξουμε. Εάν οι σημερινοί κυβερνώντες δεν μπορούν να το κάνουν, καλό είναι να δηλώσουν την πραγματική τους ταυτότητα και να μην κρύβονται πίσω από μεγάλες και σημαντικές λέξεις, όπως είναι ο σοσιαλισμός ή η δημοκρατία.
«Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται», λέει η λαϊκή θυμοσοφία, στην χώρα ετούτη, όμως, έπαψε να υπάρχει πλέον η σοφία και αντικαταστάθηκε από την πολιτική αλητεία, που επιβραβεύει και τον ψεύτη αλλά και τον κλέφτη…
Πόσο απέχετε άραγε, αγαπητοί μου κύριοι υπεύθυνοι της κυβέρνησης, από το να σας πάρει ο κόσμος με τις πέτρες; Πόσο απέχετε από το να αγανακτήσει, επιτέλους, αυτός ο λαός και να βγει στους δρόμους εξαναγκάζοντάς σας να ταξιδέψετε άρον-άρον μακριά από αυτή τη χώρα, τους πολίτες της οποίας έχετε ταλαιπωρήσει και έχετε προδώσει κατ’ επανάληψη;
Πραγματικά, πόσος χρόνος σας μένει από το να αντιμετωπίσετε την οργή του απλού λαού; Το έχετε σκεφτεί;
Κωνσταντίνος