Νίκος Σπιτσέρης,
Την ώρα που οι ανανεωτικοί του Συνασπισμού εξέφραζαν με ανακοίνωση την αντίθεσή τους στην απόφαση του προέδρου του Συνασπισμού Αλέξη Τσίπρα να μη συμμετάσχει στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας με το σκεπτικό ότι «η άρνηση αυτή δίνει την εικόνα μιας αριστεράς που φυγομαχεί, δεν έχει εμπιστοσύνη στις θέσεις της και στην αντοχή τους στο διάλογο», η ΚΟΕ επανέφερε παλαιότερη πρότασή της για τελείως τυπική συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή. Σύμφωνα με την ΚΟΕ, «οι βουλευτές της αριστεράς πρέπει να καταγγείλουν τη συμπαιγνία, να αποχωρήσουν από τη σκηνή της παράστασης (σ.σ. δηλαδή το Κοινοβούλιο) και να συμμετάσχουν σε μια παλλαϊκή εξόρμηση σε όλη την Ελλάδα για να οργανωθεί η αντίσταση και η αλληλεγγύη». Τόση διαφορά στον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων. Τέτοιο αγεφύρωτο χάσμα.
Μα, θα αντιτείνει κάποιος οπαδός της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς συνολικά, συμφωνούν στα υπόλοιπα, που δεν είναι λίγα.
Διαφωνούν αμφότεροι με τη βαθύτατα αντιλαϊκή οικονομική πολιτική που παρουσιάζεται ως μονόδρομος. Στηλιτεύουν από κοινού τη δράση των δολοφόνων, που σκότωσαν εν πλήρη συνειδήσει τρεις εργαζόμενους της Marfin, προβοκάροντας τη μεγαλειώδη διαδήλωση των πολιτών. Την πολιτική των δύο μεγάλων κομμάτων.
Μα, όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να βρει τα στοιχεία που ενώνουν τους μεν και τους δε, θα σκοντάψει μοιραία πάνω στον τοίχο που τους χωρίζει και αφορά τον τρόπο αντίδρασης. Η μεν ανανεωτική αριστερά πιστεύει στην ψυχή τε και σώματι συμμετοχή στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και την αυτοδιοίκηση, όταν η ΚΟΕ και οι συνοδοιπόροι της δεν έχουν λόγους να κρύψουν ότι με το ζόρι κατεβαίνουν στις εκλογές και σπαταλούν ενέργεια σε θεσμούς που θεωρούν ότι υπηρετούν το σύστημα.
Για να το πούμε σχηματικά, αν ήταν μαγαζί που επιχειρούσε να επιβιώσει εν μέσω κρίσης, αλλά και να επεκταθεί με την πρώτη ευκαιρία, ο ένας συνέταιρος επιμένει να συνεχίσει να πουλά γαλακτοκομικά προϊόντα στην μία πλευρά και ο άλλος φρέσκο ψάρι στην άλλη. Σα να μην έφτανε αυτό, το μαγαζί είναι μικρό. Κάποιοι προσπάθησαν να τους πείσουν να συμφωνήσουν τι θα πουλάνε π.χ. να το μετατρέψουν σε κρεοπωλείο, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ετσι, επιμένουν να πουλάνε υπό την ίδια στέγη, δίπλα-δίπλα, γάλατα και ψάρια, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Υποχρεώνοντας τους πελάτες να ψάχνουν θέλοντας και μη να βρουν ένα μαγαζί της προκοπής. Κι ας μη βολεύονται αλλού.
Μα, θα αντιτείνει κάποιος οπαδός της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς συνολικά, συμφωνούν στα υπόλοιπα, που δεν είναι λίγα.
Διαφωνούν αμφότεροι με τη βαθύτατα αντιλαϊκή οικονομική πολιτική που παρουσιάζεται ως μονόδρομος. Στηλιτεύουν από κοινού τη δράση των δολοφόνων, που σκότωσαν εν πλήρη συνειδήσει τρεις εργαζόμενους της Marfin, προβοκάροντας τη μεγαλειώδη διαδήλωση των πολιτών. Την πολιτική των δύο μεγάλων κομμάτων.
Μα, όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να βρει τα στοιχεία που ενώνουν τους μεν και τους δε, θα σκοντάψει μοιραία πάνω στον τοίχο που τους χωρίζει και αφορά τον τρόπο αντίδρασης. Η μεν ανανεωτική αριστερά πιστεύει στην ψυχή τε και σώματι συμμετοχή στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και την αυτοδιοίκηση, όταν η ΚΟΕ και οι συνοδοιπόροι της δεν έχουν λόγους να κρύψουν ότι με το ζόρι κατεβαίνουν στις εκλογές και σπαταλούν ενέργεια σε θεσμούς που θεωρούν ότι υπηρετούν το σύστημα.
Για να το πούμε σχηματικά, αν ήταν μαγαζί που επιχειρούσε να επιβιώσει εν μέσω κρίσης, αλλά και να επεκταθεί με την πρώτη ευκαιρία, ο ένας συνέταιρος επιμένει να συνεχίσει να πουλά γαλακτοκομικά προϊόντα στην μία πλευρά και ο άλλος φρέσκο ψάρι στην άλλη. Σα να μην έφτανε αυτό, το μαγαζί είναι μικρό. Κάποιοι προσπάθησαν να τους πείσουν να συμφωνήσουν τι θα πουλάνε π.χ. να το μετατρέψουν σε κρεοπωλείο, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ετσι, επιμένουν να πουλάνε υπό την ίδια στέγη, δίπλα-δίπλα, γάλατα και ψάρια, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Υποχρεώνοντας τους πελάτες να ψάχνουν θέλοντας και μη να βρουν ένα μαγαζί της προκοπής. Κι ας μη βολεύονται αλλού.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου