Υπάρχει και η άλλη Αθήνα.....

Μια βόλτα στην καρδιά της Αθήνας, στην περιοχή της Πλάκας, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο εξελίχθηκε για την επτάχρονη κόρη μου και τον ενδεκάχρονο γιο μου σε μάθημα φυσικής ιστορίας. Και τι δεν είδαν εκεί: πεταλούδες, σαλιγκάρια, σπουργίτια, δεκαοχτούρες... Εως και ένας κοκκινολαίμης πέταξε κάποια στιγμή μπροστά στα μάτια μας. Μάλιστα, ο γιος μου- με τον μίνι οδηγό της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας στο χέρι- επέμενε ότι είδε στην κουφάλα ενός δέντρου το λοφίο ενός τσαλαπετεινού.

Πράγματι, επικοινωνώντας αργότερα με τη συντονίστρια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης δράσεων της Ορνιθολογικής Εταιρείας κυρία Ρούλα Τρίγκου, επιβεβαίωσα ότι στην Ακρόπολη υπάρχουν τσαλαπετεινοί. Μάλιστα στην ευρύτερη περιοχή, που περιλαμβάνει τον λόφο του Φιλοπάππου και την Αρχαία Αγορά, έχουν καταγραφεί 88 είδη πουλιών, εκ των οποίων τα 26 αναπαράγονται εκεί και τα 25 θεωρούνται απειλούμενα. Οπως αναφέρει ο βιολόγος-περιβαλλοντολόγος και διευθυντής της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης κ. Μ.Γκαίτλιχ, εκεί μπορεί επίσης να συναντήσει κανείς 15 είδη πεταλούδων, καθώς και μια πλούσια χλωρίδα με σπάνια ενδημικά φυτά.

Η Αττική ακόμη και σήμερα διατηρεί ίχνη άγριας ζωής και στις πιο πυκνοδομημένες γειτονιές της. Ορισμένα είδη προσαρμόστηκαν και δημιούργησαν νέα οικοσυστήματα στο αστικό περιβάλλον. Κτίρια, παλαιά και νέα, άλση και πλατείες, αρχαιολογικοί χώροι, παρτέρια, αλάνες, ο κήπος του σπιτιού μας, η βεράντα μας αποτελούν τους αστικούς βιοτόπους οι οποίοι φιλοξενούν σημαντικά είδη χλωρίδας και πανίδας.
«Απορροφημένοι από τις απαιτήσεις της καθημερινότηταςδεν συνειδητοποιούμε ότι συνυπάρχουμε με πολλούς άλλους ζωντανούς κόσμους και μικρόκοσμους» λέει ο κ. Γκαίτλιχ. Σύμφωνα με τον ίδιο, ένα από τα πιο σπάνια φυτά της Ακρόποληςφύεται αποκλειστικά εκεί και πουθενά αλλού στον κόσμο- είναι η Μicromeria acropolitana, ένα μικρό πολυετές φυτό με ροζ λουλούδια.

«Στο λεκανοπέδιο της Αττικήςοι περιοχές με φυσική βλάστηση ξεπροβάλλουν σαν... νησιά σε μια θάλασσα τσιμέντου. Μικρά και μεγάλα, με ποικίλη εμφάνιση, τα “νησιά” αυτά- λόφοι, πάρκα και αρχαιολογικοί χώροι- είναι οάσεις ζωής ανάμεσα στον αφιλόξενο τσιμεντένιο περίγυρο» τονίζει η κυρία Τρίγκου. Οι «αστικοί» αυτοί βιότοποι έχουν πολύ μεγάλη αξία για την άγρια ζωή. Γι΄ αυτό ακόμη και το πιο μικρό πάρκο είναι σημαντικό.

Η άγρια ζωή στις πόλεις «εμπλουτίζεται» συχνά και από τους ίδιους τους κατοίκους. Ξένα είδη, τα οποία ξεκίνησαν ως οικόσιτα και απελευθερώθηκαν στο περιβάλλον τυχαία όταν ξέφυγαν ή εγκαταλείφθηκαν από τους κατόχους τους, έχουν προστεθεί τα τελευταία χρόνια στα ενδημικά. Οι πράσινοι παπαγάλοι δεν είναι... Αθηναίοι, αλλά έχουν σχηματίσει ολόκληρες αποικίες 80-100 πουλιών στη Γλυφάδα, στη Φιλοθέη, στο Πάρκο «Α. Τρίτσης» κ.α. Αλλα ζώα, όπως οι γκρίζοι σκίουροι που τους έφεραν κάποιοι από την Αμερική, ζουν πλέον ελεύθεροι σε δέντρα στο Μαρούσι.

Η Ορνιθολογική υλοποιεί ειδικά προγράμματα για την προστασία και την ανάδειξη των αδόμητων χώρων, την καταγραφή των κοτσυφιών στην Αθήνα (σε συνεργασία με την περιβαλλοντική οργάνωση ΑΝΙΜΑ), καθώς και πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στο Πάρκο «Α. Τρίτσης» για τα πουλιά στην πόλη.ΤΟ ΒΗΜΑ 23/5/10

Αναρτήθηκε από Πίσω..στα παλιά..