Η Μαθηματική βάση τού Ελληνικού Ημερολογίου

Οι Έλληνες εχώριζαν το έτος σε 12 σεληνιακούς (συνοδικούς )μήνες και , επειδή εγνώριζαν, ότι ο κάθε συνοδικός μήνας δεν είχε ακέραιο πλήθος ημερών ( 29 ½ ημέρες περίπου ), έδιναν στους μήνες διάρκεια 30 ημερών ( τέλειοι μήνες) και 29 ημερών (κοίλοι μήνες) εναλλάξ ( κανένας μήνας δεν είχε 31 ή 28 ημέρες όπως σήμερα), και εφρόντιζαν ώστε η πρώτη ημέρα εκάστου μηνός
να συμπίπτει, κατά το δυνατόν, με την Νέα Σελήνη ( Νουμηνία).
΄Ετσι, όμως, το (σεληνιακό ) έτος, δηλαδή οι 12 σεληνιακοί μήνες, ισοδυναμούσε με άθροισμα 354 ημερών, δηλαδή ήτανε μικρότερο κατά 11 ¼ ημέρες από την πραγματική διάρκεια τού ( ηλιακού ) έτους.
Για να καλύψουν αυτήν την διαφορά, προχώρησαν στην εξής διόρθωση: υπολόγισαν, ότι σε κάθε οκτώ (8) σεληνιακά έτη προέκυπτε έλλειμμα ενενήντα (90) ημερών, δηλαδή ένα έλλειμμα τριών (3) μηνών τών 30 ημερών έκαστος ( 11 ¼ Χ 8= 90 ). Γι΄ αυτό, στην διάρκεια τών οκτώ (σεληνιακών ) ετών, παρενέβαλλαν τρείς (3) εμβόλιμους μήνες:...

συνέχεια εδώ

Greekalert